Vrienden noemen haar AB

26 augustus 2010

Door Nellie Bakboord – Wat ik me kan herinneren is die mooie grote bol. Op haar achterhoofd. Tante Alma kende misschien andere kapsels maar kennelijk trok ze met haar charmante bol alle aandacht van zowel het mannelijk als het vrouwelijk geslacht.
Als ik mijn moeder vraag een beeld van haar te schetsen somt zij zonder na te denken de woorden “vrolijk, opgewekt en humoristisch” achter elkaar op.
Tante Alma is niet mijn tante volgens de familielijn maar zoals bij vele Surinaamse families vroeger de gewoonte was zei je ‘tante’ tegen de vriendinnen van je moeder. Soms zelf ook tegen de vriendinnen van je echte tante. Tante Alma was een goede vriendin van tante Wanda Tai Apin-Gardeslen. Een zus van mijn moeder. Samen kwam zij regelmatig bij ons op bezoek met tante Wanda. Mijn echte tante. In de van Hilligaertstraat in Amsterdam
Tante Alma kwam net als vele andere Surinamers in de vroege jaren zestig naar Amsterdam. Woensdag bereikt ze de respectabale leeftijd van vijf en negentig jaar.
‘Omdat ze last heeft van haar knieën en heupen gaat er misschien geen dansi zijn op 25 augustus maar deze bijzondere dag zal niet zonder muziek voorbijgaan’.
Fluisterend, haast geheimzinnig wordt mij deze informatie telefonisch doorgespeeld. Ze wil niet dat ik haar naam noem in dit stukje. Natuurlijk dring ik een beetje aan want ze kan mooi vertellen. Maar ze is te bescheiden. Ik ga overstag.
Heel eventjes moet ik denken aan de periode voorafgaand aan de formatie van de nieuwe regering. Er werden steeds geen namen genoemd van kandidaat ministers.
De sabimans zwegen in alle talen. Ik spelde dagelijks de online versie van de Ware Tijd, surfde mijn vingers krom naar websites als Star News en Waterkant. Luisterde naar mijn favoriete radiozender maar nergens concrete namen. Inmiddels zijn alle namen bekend. Nu kunnen we ons focussen. Vooral dát wat zij zeggen te realiseren tijdens hun regeerperiode kunnen we vanaf nu strak in de gaten houden.
Achteraf voelde het prettig dat ik niet hoefde te verklappen wie mij extra leuke informatie over tante Alma gaf. Met tante Alma persoonlijk in gesprek gaan daags voor haar bigi yari was een beetje teveel van het goede.

M’n informant vervolgt; “Tante Alma was een zeer goede vriendin van mijn moeder.
Ze zijn van hetzelfde bouwjaar. 1915. Zolang ik leef ken ik tanta Alma. Een opgewekte, vrolijke vrouw. Vol humor”.
Hetzelfde beeld zoals mijn moeder uiteenzette.
“Toen tante Alma 75 jaar oud werd organiseerden haar kinderen als verrassing een dansi in Hoofddorp. Tot op het laatst was tante Alma in de veronderstelling dat ze in verband met haar 75e een trip zou maken naar Antwerpen. Zij had dit overal rondgebazuind. Een overvolle postbus met verjaardagskaarten was het gevolg. Dat niemand zijn of haar mond voorbij praatte vond ze wellicht bijzonder maar ik kreeg flink op mijn donder want zelf op haar ouwru yari heb ook ik niets laten doorschemeren. Ik kan mijn mond goed dichthouden”.
Bij deze laatste woorden glimlach ik. Telefonisch lukte het een lo informatie los te krijgen.
Als ik deze lieve vriendin van tante Alma ergens op een terrasje zou spreken zou ík nog veel meer aan de weet zijn gekomen.
“Met tante Alma”, zegt ze tenslotte, “heb ik zoveel leuks meegemaakt dat ik niet weet waar te beginnen. Ze houdt van mensen om zich heen.
Onder vrienden staat ze bekend als AB. Alma E.J.Schouten.Geboren Brons.
In Suriname woonde ze in de Madeliefjesstraat”.