Door Iwan Brave – De afgelopen drie paasfeesten heb ik zonder mijn gezin moeten doen. En nu ben ik met ze, hebben we er geen mallemoer aan gedaan. Op die twee door Daniël en Heather-Leezza met stiften gekleurde eieren na dan. Toegegeven: pas na de doodsworsteling met mijn verslaving ben ik de lijdensweg en de opstanding van Christus (beter) gaan inzien. Dat is ook de essentie van Pasen; geen verlossing zonder lijden vooraf. Ik moest kennelijk eerst lijden om het verlossende paasinzicht te verkrijgen.
Vier jaar geleden werd ik met Christus gekruisigd. Sindsdien heb ik een persoonlijke band met hem. Ik moet wel zeggen dat ik sindsdien ook niet zoveel meer op heb met Kerstmis en Pasen. Het zijn juist dagen – als heidenen uitbundig en massaal ‘in Jezus’ naam’ staan te jubelen en te schransen– om je lekker terug te trekken in je intieme band met Christus. Voor mij geen religieuze kermissen meer: leuk voor kinderen.
De lijdensweg en zelfopoffering van Christus omwille van onze redding vind ik een ontroerend mooi verhaal. Kan er niet genoeg van krijgen. Ik zag met de paasdagen op de tv aardig wat films over de laatste week van Christus’ leven. Zoals de controversiële musical met de cynische titel ‘Jesus Christ Superstar’. Had ik niet eerder gezien. Prachtige weergave van de hippiejaren ’70. En gewaagd: Judas werd gespeeld door een zwarte acteur. Ofwel Judas was a black man! Ongetwijfeld was dat ook onderdeel van de controverse. Overigens een glansrol qua zang en dans. Moet kunnen, dacht ik. Totdat Daniël tijdens een twistduet tussen Judas en Christus vroeg: “Papa, is dat de duivel?”
“Nee, dat is Judas”, zei ik lichtelijk geschrokken. Zonder weerwoord nam hij het aan. Maar toen we laatst naar een schilderij keken, waarbij een rasta als Christus was uitgebeeld, zei hij: “Kijk, er hangt een rasta in plaats van Jezus aan het kruis.” Ik corrigeerde hem: “Nee, dat moet Christus voorstellen, dus ís hij Jezus.” Een tyuri viel mij toen ten deel. Ik moet mijn zwarte pareltjes van kinderen hier in Suriname goed in de gaten houden. Misschien nog wel meer dan dat het geval in Nederland zou zijn. In Suriname is het kleuraspect voor menigeen nog altijd iets van rang en stand. Juist omdat het om je ‘eigen Srananmans’ gaat, is het extra verraderlijk. Daniël vertelde me laatst sip dat een licht meisje kwetsend tegen hem had gezegd: “Je bent een blakaboy.”
Het bleek om een dik meisje te gaan. Ik zei hem: “Dan zeg je een volgende keer: ‘Jij bent een dikke bleekscheet.’” Niet echt een christelijk advies. Dat kleine meisje kan er ook niet veel aan doen: ze zingt nu eenmaal zoals ze gebekt is. Het zegt meer iets van haar nest. Als volwassene zou ik haar uiteraard zachtmoedig hebben toegesproken. Maar je moet je kinderen ook jungletechnieken aanleren, om ze weerbaar te maken. Zo deed ik het als kind in Nederland ook. Niks gekwetst raken als ik voor ‘roetmop’ of ‘sambo’ werd uitgemaakt. Gewoon terugroepen: “Schele pier!” Of: “Rooie dakduivel!” Keihard terugslaan op de andere zijn vermeende zwakke plek. Zachtmoedigheid – in dit geval – is voor latere leeftijd. Ik zag Daniël opgelucht lachen. Zo had hij nog niet bekeken.
Daniël is idolaat van Michael Jackson. Op Stille Zaterdag nog een zwarte ‘michaeljacksonhoed’ voor hem gekocht. Grijpend bij zijn kruis moonwalkte hij de winkel uit. Negen is-ie pas, maar kent alle hits, kreetjes, pasjes en trekjes van MJ. Aan de hand van zijn idool gaf ik hem nog wat jungleweerbaarheid mee. “Je weet toch dat Michael Jackson een mooie zwarte jongen was?” Daniël knikte. “Wel, toen-ie eenmaal blank was, is-ie plotseling overleden. Dus als dat meisje je een volgende keer weer voor blakaboy uitscheldt, dan zeg je: ‘Jij hebt de bleke kleur van de dood.’” Ik zag mijn kind zichtbaar vrolijk worden. Op eerste paasdag gaf hij – terwijl ik lamlendig op de bank lag – in zijn MJ-outfit, met glanzende hoed, een spetterende show. Ik zou zweren dat ik naar een ware opstanding keek.
Iwan Brave
Iwan denk je nou werkelijk dat het advies dat je jou zoon geeft zal werken?!
Er heerst een beeld over de kleur zwart in de wereld waar niet tegen opteboksen valt!!
Blanken, chinezen, japanners, arabieren, joden en zelfs de koelies in India kijken neer op blakka koelies.
De huid-bleekmiddelen in Afrika zijn niet aanteslepen, want zelfs zij worden verziekt met het denkbeeld dat een bleke voor kanker vatbare huidskleur ideaal is.
In mijn jonge jaren heb ik mij ook alle soorten benamingen verbaal moeten laten aanleunen, zoals neger, zwarte, sambo, rijstepikker, zwarte piet en nog een hele waslijst.
Mijn reactie was altijd non-verbaal door ze flink op hun bek te timmeren met als climax het aftuigen met een eind hout van een beneden buurjongen, die deze zwarte even een lesje zou leren , omdat er wat steenkool gruis naar beneden was gevallen tijdens het schoonmaken van het balkon.
Na hem het hele zonnestelsel te hebben laten zien werd ik 16 maanden in een tehuis geplaats, vanwege volgens maatschappelijk werk aanpassings problemen met de nederlandse samenleving.
Pas op oudere leeftijd kwam ik er na door mij uitgebreid te verdiepen in deze materie erachter dat het afgeven op de kleur zwart op een hersenkronkel van mensen berust!!
Enige jaren terug is het menselijk DNA door amerikaanse/britse wetenschappers ontrafeld.
De uitkomst is niet besteedt aan de rest van de mensheid, maar slechts hapbaar voor wetenschappers!!
Dus denken dat de reacties die je voor jou zoon verzint zullen helpen is ijdel!!
Hij moet uit zichzelf op dat moment terug kunnen reageren zonder eerst verhaal bij jou te halen!!
Je kunt hem een opgedrongen minderwaardigheids-complex helpen besparen/minimaliseren door zijn assertiviteit te stimuleren door middel van zijn vocabulair met de jaren te vergroten!!
Ook hem spelenderwijs met de geschiedenis van de overige rassen bekend te maken zal zorgen, dat hij steviger in zijn schoenen staat!!
Er zijn vele manieren om mensen te kwetsen!!
De ene blanke kan de andere blanke toch niet uitschelden op zijn huidskleur; daar verzinnen ze iets anders voor.
En als je eenmaal in je hersenen heb wat je bent wordt het moeilijk voor een ander hier verandering in te brengen!!
Je kan iemand niet overtuigen dat rood groen is, en zo zal hij als hij de waarde beseft van het zwart zijn emotioneel niet beschadigd kunnen worden.
Rest voor de mensen die hun bestaansrecht ontlenen aan het neerkijken op zwarten het uitsluiten van werk, positie’s etc. over, maar de controle over je hersenen heb jezelf!!
In ieder geval sterkte!!
Maak melding
Leer aan de jongen dat hij goede diploma’s moet halen en zich zo goed mogelijk moet ontwikkelen. Kennis maakt macht. Niet door de kennis voor jezelf te houden om je onmisbaar te maken. Nee kennis moet je delen, en daar komt de “macht” naar boven drijven. Iedereen, blank, zwart, geel of rood kijkt anders tegen je aan.
Als een blanke niet mee kan met het niveau van een zwarte haakt hij af, vind jouw huidskleur onbelangrijk, en geeft je alle krediet. En als hij mee kan met het niveau zal hij hetzelfde doen. Stimuleer daarom je kinderen om zich zo goed mogelijk te ontwikkelen en sociaal vaardig te zijn. In het bedrijfsleven laten blanke collega’s zich ook gemakkelijk leiden cq sturen, en proberen ook geen loopje met je te nemen als jij breed georiënteerd bent. Daar zijn ze wel slim genoeg voor en dat is ook jouw voordeel.
En je hoeft echt geen professor te zijn. Als je bv inpakker in de fabriek bent, is het noodzakelijk om te weten hoe de inpak machines werken. Maar het is altijd nuttig om te weten hoe je een veel voorkomende storing zelf kunt oplossen. Breng jullie kinderen dat altijd bij. Altijd een stap vooruit proberen te zijn en de rivaliteit en concurrentie nooit schuwen. Dan kunnen ze de blanken wel aan in hun verdere leven.
In het dagelijkse leven houd ik mij niet bezig met mijn huidskleur, of met zwart wit toestanden, vind ik nl onbelangrijk. Maar het is wel de harde realiteit, en n.a.v. het artikel wilde ik mijn mening kwijt.
Maak melding
De enige groep die in Suriname een ander altijd een bijnaam geeft, is de neger. Deze bijnaam die meestal denigrerend bedoeld is, heeft altijd tot doel gehad om de andere met meestal een lichtere huidskleur in combinatie met “glad” haar, zoveel als mogelijk belachelijk te maken. Ik durf te stellen dat onderling racisme in Suriname bij het negroïde bevolkingsdeel is ontstaan. Waarschijnlijk uit een dieper minderwaardigheidgevoel.
Deze redenering sluit helemaal aan bij het advies van de columnist aan zijn kind. De columnist leert zijn eigen kind om naar de ander te reageren met: “Je hebt de bleke kleur van de dood”. Wat een onzin, die zoals gewoonlijk geheel nergens op slaat. Dit is weer zo’n typische reactie uit het negroïde ras.
De verbazing buiten Suriname waar deze groep, buiten haar eigen enge groep, niet veel opschiedt met het geven van bijnamen aan anderen, is bijzonder groot en bijna verlammend. Buiten Suriname ziet de negroïde mens dat het geven van bijnamen aan andere groepen nauwelijks effect heeft aangezien de tsunami aan bijnamen en vooral vooroordelen van bijv. de blanke maatschappij deze nare karakter eigenschap geheel lamlegt. Probeersels van niets zeggende statements waarmee onze columnist zijn kind tracht te “wapenen”, zijn veelzeggend.
Waarom jouw kind niet geleerd om een voorbeeldig burger te worden die door scholing, kennisvergaring, handelsgeest of andersoortige (sport/muziek)upgrading je eigen niveau te verbeteren?
Overigens wordt de negroïde enkeling die het toch lukt om zich te ontworstelen aan de over-vertegenwoordiging in gevangenissen, ook heel vaak geplaagd door zelf-destructie. Hoe vaak zijn hun carrières niet voortijdig beëindigd door hun criminele activiteiten? Van Surinaamse negroïde voetballers, muzikanten, boksers, politicie; denk even na, we kennen ze echt allemaal.
Maar bij succes van andere Surinaamse niet- negroïde groepen, bedienen de negroïden zich steevast van “argumenten” als: zijn bezweren slangen, kikkers of nog meer van dit soort negroïde onzin. Het komt bijna niet voor dat er binnen deze groep positief wordt gereageerd op de ander en in te zien dat betrokkenen keihard hebben gewerkt of gestudeerd voor het behaalde succes.
Verhef daarom jezelf steeds positief maar heb tegelijkertijd ook respect voor andere groepen. Dan zullen deze, ook de blanken jou zeker respecteren.
Succes kan eenieder bereiken ook zonder dat je als negroïde persoon steeds aan het handje wordt gehouden door een blanke. Of het nu gaat in een persoonlijke relatie of nog veel breder in een land tot land situatie. Je hebt dan t.o.v. jezelf maar nogmeer naar je kinderen toe, helemaal geen drogredenen nodig (zoals de columnist) om je te wapenen tegen de al dan niet racistische buitenwereld, immers het voorbeeld van succes ben je aanwijsbaar zelf!
Veel succes!
Maak melding
Goed geschreven hoor Djogo.ik ben eens hoe jij het verwoord hebt,ik ben van creool afkomst.maar ik ga je zegen Ik Ben hardsteke trost op me huidkleur en in bijzonder op mijn voor ouders ,want als zij de SLavennij niet hadden overleeft,waren wij hier niet, dus
Krakti man
Mozes van Balona Park
Maak melding
De omzwervingen van Iwan Brave volg ik al jaren van afstand. Hij lijkt een wat hooghartig mannetje dat alles beter weet en daarom vaak met zichzelf en de wereld overhoop ligt. Zo rond zijn veertigste heeft hij -zo wil hij ons doen geloven- zichzelf eindelijk ontdekt en geaccepteerd. Hij heeft zelfs een sterke band met Christus ontwikkeld. Dan komt het wel heel merkwaardig over dat hij zijn kinderen de jungle-opvoeding geeft, die hem zo met zichzelf overhoop bracht. Moeten ze dus net zo kribbig en narrig worden als hijzelf altijd is geweest? Hij leert ze nl. om anderen uit te schelden/discimeren! Ik betwijfel dus of hij echt zo positief veranderd is als hij ons wil doen geloven. Laat hij zijn kinderen liever respect en liefde voor anderen bijbrengen en het worden sterke en prettige persoonlijkheden, die niet geraakt worden door domme mensen die schelden/discrimineren.
Krolis; discriminatie zit niet in de kleur van je huid, maar in je brein
Maak melding