Door Iwan Brave – Het is ‘abnormaal nat’ voor de grote droge tijd. Niet dat het aanhoudend regent, maar als het naar beneden komt, dan met ongekende intensiteit waardoor rivieren en kreken buiten hun oevers treden. Commewijne, Nickerie, Weg naar Zee, Saramacca en Para worden geplaagd door natte voeten. Overal arealen van landbouwers en veeteelthouders langdurig onder water dat het wel zwampgebied lijkt. En overal dezelfde klacht: achterstallig onderhoud van ontwateringsystemen.
Suriname gaat gebukt onder de gevolgen van klimaatsverandering. Als ook Europese steden het te verduren hebben, kan je concluderen dat zelfs de modernste ontwateringsystemen het niet aankunnen. Maar in Suriname is de mate van overstromingen onnodig. Kreken en kanalen zijn in geen tijdperken opgeschoond en waterkerende dammen zo poreus als de pest. Zelf ben ik wezen kijken in Saramacca en Para. Ik was erbij toen de nieuwe minister Ramon Abrahams van Openbare Werken en gevolg een ‘verkenningsveldtocht’ maakten in Rijsdijk.
Het is dat ze ernaar keken, anders zou je niet denken dat je met kanalen te maken hebt. Zo dichtbegroeid allemaal, in combinatie met een troosteloze puinhoop aan petflessen en ander troep. Het landelijk verzuipen legt pijnlijk bloot hoe opeenvolgende regeringen hebben gefaald. Asfalteren is prachtig en alles lijkt dan in orde, maar ondergronds hoopt het zich op. “We vragen niets van de regering, geen subsidie en dergelijke”, zei een wanhopige melkveehouder in Rijsdijk, waar het al maanden onder water ligt. “Maar haal eens per twee jaar de Makakreek en de Grankreek op. Meer niet.” Dat is in de afgelopen twaalf jaar niet meer gebeurd.
Triest hoe inspanning van particuliere ondernemers zomaar teniet wordt gedaan. De schade voor hen is desastreus. Oogsten die verloren gaan maar ook vee. Koeien moeten worden afgemaakt omdat hun hoeven loslaten vanwege maanden in water staan. En geworpen kalveren verdrinken terstond. De Rijsdijkse melkboer huilde gewoon tijdens zijn verhaal. “Weet je wat het is om een koe die je geboren hebt zien worden en die je voorziet in je onderhoud, dood te zien gaan. Het zijn mijn kinderen.”
Tijdens mijn tochten langs al die landerijen besefte ik weer dat Suriname een van de mooiste landen is. De ambiance in Rijsdijk volstaat met gemak de vergelijking met Zuid-Frankrijk. Voor het idyllische zou men in Europa een moord plegen. En als je ziet wat mensen er allemaal niet verbouwen; een ongekende vruchtbaarheid. Het ligt hier voor het oprapen, maar mensen worden door een lakse overheid ontmoedigd en verjaagd. Het land maakt het de Surinamers gewoon te makkelijk, waardoor de noodzaak voor aanpoten er niet is. Het zal Suriname op een dag heel duur komen te staan als het gaat om gemiste kansen daadwerkelijk een regionale ‘graanschuur’ te worden.
Medio volgende maand is dat min of meer ook de boodschap van een zevendaagse internationale conferentie van ICOMOS in Paramaribo over Commewijne. ICOMOS bestaat wereldwijd uit vrijwillige deskundigen op het gebied van monumentenzorg en historische landschappen. De gehele oude plantagestructuur van Commewijne, al dan niet verloederd, ligt er nog om herbenut te worden. “Met een beetje kennisblik herken je de structuren van het gemaakt landschap”, vertelt een medeorganisator. In Guyana draaien hierop bloeiende suiker- en rijstvelden. Dat kan ook hier. De overheid hoeft slechts in te komen met “minimale aspecten”, zoals onderhoud van wegen en aanleggen van elektriciteit. Particuliere ondernemingszin doet de rest.
Zo komt een deskundige uit Zuid-Afrika vertellen hoe daar oude wijnplantages herbenut worden. Maar ook uit India, Mexico, Curaçao Indonesië en Polen komen deskundigen. Op basis van veldbezoeken zullen ze een aanbevelingsrapport opstellen. Bedoeld als ‘frapper toujours’; een ‘voortdurend kloppen’ op de deur van de overheid met de boodschap: ga er eens over nadenken en formuleer een beleid. “Laat je de verloedering doorgaan of je wil je werkelijk er iets meedoen.” Het advies kost Suriname niets; de deskundigen betalen hun eigen reis en verblijfkosten. Uit liefde voor het ‘gezamenlijk gebouwd erfgoed’. Zal dat het zijn wat Suriname het meest ontbeert; daadwerkelijke vaderlandsliefde?
Iwan Brave
Geweldig stuk Iwan!
Je hebt de vinger op de zere plek gelegd. En ik ben blij dat je niet bent begonnen een zondebok te zoeken.
Maak melding
Brother,
Je zou vaker moeten meegaan met delegaties die naar problemen in het land gaan kijken.
“Kijken” bedoel ik en er ook kritisch over schrijven.
Dit zou kunnen helpen om de ogen te openen van die gene die de uiteindelijke verantwoordelijkheid draagt. De overheid!
Maar een paar maanden geleden hebben burgers de Dam in Bigi Pan vernietigt. Wie heeft hier de rekening voor betaald? Of is het in de burolade verdwenen?
Het laatste gedeelte van je column geeft me zo veel plezier dat ik een traantje moest wegpinken. Ik ken Commewijne van toen nog heel goed en vond het altijd het vruchten dragend deel van Suriname.
Nu blijkt dat er weer nieuw leven in de vruchtbaarheid geblazen gaat worden zal ik zelf ook proberen mijn steentje bij te dragen.
Een positieve column.
Maak melding
gebrek aan deskundigen daar gaat het land aan ten onder. vind je het gek als op ow&v de adviseur van de vorige minister een 26 jarige jonge is met derde klas mulo. hoe kan je van zo iemand verwachten dat hij een degelijk ontwateringsplan bedenkt. misdadig is dat. er moet echt wetgeving komen waarbij ministers gestraft kunnen worden voor het aannemen van niet capabel personeel. En mensen die op plekken gaan zitten waar ze aantoonbaar niet voor geschikt zijn, moeten ook de gevangenis in. het moet echt afgelopen zijn met dit soort praktijken in Suriname.
Maak melding
Fijn dat u een column hieraan wijdt. De boeren en sowieso heel de kuststreek van Suriname moet hulp krijgen tegen deze overstromingen. Ik hoop dat de machthebbers hier aandacht aan besteden, in daden wel te verstaan en niet alleen met woorden. De gedachte van winti wai en lanti pai moet eindelijk tot het verleden gaan behoren.
In dit kader blijf ik ook pleiten voor de rioleringen en het Zoetwaterkanaal in Nw. Nickerie, maar ook voor de dijken van de landbouwers. Een goed voorbeeld zijn de rijstvelden op het eiland Bali, waar elke boer belanghebbend is en er dus alles aan doet om te zorgen voor goede irrigatiewerken e.d. De droge tijd leent zich prima voor het ophalen van al die overwoekerende plantengroei. Zet er voor mijn part maar al die werklozen op. Van hardwerken is nog niemand doodgegaan. In Nickerie kunnen de gevangenen ook prima worden ingezet. Als er nu niets gebeurt, wordt Nickerie weer een verzonken stad zoals het vroegere Nieuw Rotterdam. Dan moet er echt niet gezeurd worden over een brug naar Guyana. Dat geld heeft Sur. toch niet.
Maak melding
Heel sterk uw column Schreeuwerig dd.11/9 in DWTonline.com.
Een echte aanrader!
Maak melding
hallo iwan , laat nou de surinamers eens beginnen om de vruchten uit de verlaten plantges te verzamelen , en dan daarvan sap maken , nu ,,,,, als je een sapje wil ???? een plasic zakje met korrels en je hebt mango smaak of iets anders
,, en in ons suri ???? rotten de vruchten aan de boom, of de negers zijn te lui omdat op te rapen en te verwerken tot sap , geef mensen javaan of moksie een oude rist zak en geef hun 10euris per week om te verzamelen , pers , vries in en je hebt een sap fabriek !!!!!!!!
Maak melding
De enige deskundigen die Suriname kunnen redden van de ondergang zitten in Nederland.
Het heeft n.m.l. met kennis over watermanagement te maken en dat is nu net iets waar de Nederlanders wereldberoemd door zijn geworden.
De geschiedenis leert dat de Engelsen Suriname niet tot ontwikkeling konden brengen. Men had geen kennis hoe men grond moest bemalen.
De Nederlanders deden dit al honderden jaren en hadden die kennis.
De Nederlanders begonnen in Suriname dijken te bouwen, kanalen te graven en sluizen te maken.
Dat is m.i. de enige manier.
Om de landbouwers en andere grondeigenaren te dwingen hun waterwegen schoon te houden werd er een dijkgraaf en controleurs aangesteld.
Bij de controle (schouw), die twee keer per jaar wordt uitgevoerd, werden flinke boetes uitgedeeld.
Het schoonhouden van waterwegen is niet een zaak van de overheid maar van iedere burger.
Het is niet de overheid die voor burgers zorgt maar de overheid dat zijn wij allemaal.
Dit lakse denkbeeld is m.i. nog een overlevering uit de kolonialetijd maar nu moet men het zelf doen.
Ik zie het dan ook somber in.
Men wil bruggen bouwen en straks weeeeeeer een spoorlijn.
Dat zijn projecten die de bevolking in de stad mooi vinden.
De Boutersebrug. 🙂
Maak melding