AMSTERDAM, 13 sep – Binnenkort verschijnt bij Ambo|Anthos uitgevers het boek ‘Eigendomsstrijd’ van Karwan Fatah-Black. Een interessante historische studie die een heel ander licht werpt op ons slavernijverleden. Waar veel boeken en studies zich richten op het leven op de plantages, kijkt Karwan juist naar de gemeenschappen van vrijgemaakten en naar de zelfemancipatie van deze groep. Karwan schetst het Suriname rond de afschaffing van de slavernij en schetst een duidelijk beeld van de dynamiek in de samenleving. Hij laat zien hoe de zwarte bevolking zich ondanks alle racisme en discriminatie wist te emanciperen met de geringe mogelijkheden die er waren.
Het bekende verhaal over de slavernij in Suriname speelt zich af op de plantages waar de slavenhouder bepaalde wat je moest doen, waar je dat moest doen, wanneer en vooral ook met wie. In de straten, huizen en erfjes van Paramaribo was deze controle echter moeilijk vol te houden. Daar begon een vrije groep de fundamenten van een eigen gemeenschap te leggen. Terwijl de slavenhouders streden voor de controle over hun eigendom, zochten in de stad en aan de waterkant de slaven hun wegen naar vrijheid.
Aan de hand van de levens van deze grondleggers beschrijft Karwan Fatah-Black in Eigendomsstrijd de periode die voorafging aan de definitieve afschaffing van de slavernij in 1863. Het resultaat is een prachtig boek dat nieuw licht werpt op het Nederlandse slavernijverleden en de erfenis daarvan.
Karwan Fatah-Black (1981) studeerde geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam en promoveerde in 2013 aan de Universiteit Leiden. In 2016 ontving hij van de KNAW de prestigieuze Heineken Young Scientists Award voor Historische Wetenschap voor zijn onderzoek naar de Nederlandse trans- Atlantische handel, in het bijzonder de slavenhandel.
Het volgende boek over de slavernij zal gaan over hoe de weggelopen slaven de kalebas succesvol als een mandje wisten te gebruiken.
Maak melding
Moet gaarne een exemplaar
Maak melding
Heel goed artikel, heel erg interessant, wat ik wel vind, dat de afro’s hiervan moeten leren, vergeet niet dat je voorouders offers hebben gebracht, gedenken een hele goede zaak maar blijf jezelf ontwikkelen. Maar als je nu kijkt naar de leef situatie van de afro’s zie je dat de ontwikkeling is blijven stilstaan en vooral onder de marrons. Veel criminaliteit, berovingen, tiener moeders, eenouder gezinnen vooral de vrouwen staan er alleen voor. Losbandige leven.
En dat heb ik het niet over Suriname alleen, heb veel landen gezien maar overal waar afro’s wonen zie je nog steeds hetzelfde. De ontwikkeling is stil blijven staan. Vergeleken met andere groepen in Suriname die hebben ook een slaafse behandeling ondergaan hoewel ze geen slaven waren, ze kregen ook slagen en ze moesten ook heel lang werken voor een schamele loon, ze werden ook vernederd, maar je hoort ze niet klagen. Ze gaan door om zichzelf te ontwikkelen en dat zie je overal op de wereld. Dat mis ik bij de afro’s.
Als je geen stap vooruit zet kom ook geen meter vooruit !!!!!!
Maak melding
Tussen kom en ook moet” je “staan ben ik vergeten excuses !!!
Maak melding
Nou beste @Yash,
Ik denk niet dat het handig is als jij gaat generaliseren. Iedere bevolkingsgroep heeft zijn eigen kunde en kwaliteit . En iedereen klaagt. Vanaf de blanke in Europa tot de arme hindoestaan in India. En wat is nou ontwikkeling.? Moet iedereen in een wolkenkrabber wonen, voorzien van een laptop en een BMW of Fiat en waarbij het telefoonnummer van de dichtstbijzijnde hoer veilig opgeslagen is op de smartphone?
Wel , op deze manier gaat de wereld eerder naar de kloten vanwege het verkrachten van het milieu.
In het Amazone gebied wonen er indianenstammen die precies leven zoals ze dat duizenden jaren geleden deden. Ze zijn in balans. Geen milieuvervuiling.
Het vervelende gegeven dat marrons zich schuldig maken aan relatief vele overtredingen , komt met name door de achterstand die ze hebben. En een achterstand haal je niet zo gemakkelijk in. Van lieverlee gaan deze mensen de misdaad in omdat ze ook van aardse goederen houden. Het is de taak van de overheid om deze vicieuze cirkel te doorbreken.
Nu Aboi Koni is aangesteld als Granman vind ik dat dit zijn voornaamste taak moet zijn. Meer mogelijkheden creëren voor deze kansarmen. Toezicht en opvoeding voor wat betreft de jeugd. Geldt feitelijk overal waar men dit soort situaties aantreft. Dus niet alleen de Marrons. Er zijn ook kansarme Hindoestanen ,Creolen, Javanen en ga zo door. Ik hoop dit boek aan te schaffen. Interessant,
Maak melding
Beste Pakira,
Het is niet generaliserend bedoeld, feit is wel dat het de harde realiteit is.
In de jaren 60 hoorde ik al dat de marrons achterstand hadden, inmiddels zijn we 50 jaar verder en ze zijn hebben nog steeds een achterstand, rara hoe kan dat? Aan wie ligt het?
Waarom hebben de Aziaten dat niet !!!!!!!!
Maak melding
Alleen dit soort boeken brengt men uit jammer genoeg uit….steeds weer gaat het over de slavernij en racisme….!! Wanneer brengt men boeken uit op educatief gebied om de algemene ontwikkeling en kennis van de Surinamer te vergroten…ik denk dat dat urgenter is gezien de lage scholing van de gemiddelde Suri!!
Maak melding
@pakiratigri, Ontwikkeling van een land met verschillende bevolkingsgroepen kan alleen als ook alle bevolkingsgroepen zichzelf ook ontwikkelen anders ga je aldoor onderlinge spanningen en scheefgroei krijgen….!!
Maak melding
Voor Dre
Broos was een marron leider die bij Rac a Rac beslissend werd verslagen rond 1866.Hij was er door gegaan met het overvallen van plantages lang na de afschaffing van de slavernij.
Maak melding
@ pakiratigri,
Je schrijft zelf dat er Indianenstammen die leven zoals ze dat duizenden jaren geleden ook hebben gedaan en dat ze in balans zijn. Daar gaat het dus om, omdat ze in balans leven doen ze ook gekke dingen zoals anderen beroven/vermoorden of verkrachten.
Je zou toch denken dat ook de Marrons in balans leven, juist omdat zij zich nauw verbonden met de natuur. Achterstand hebben in ontwikkeling is geen vrijbrief om over te gaan tot criminaliteit.
Maar de marrons zijn oververtegenwoordigd in de criminaliteit.
Je schrijft dat er ook kansarme hindustanen, javanen, chinezen zijn.
Deze kansarmen blijven toch op het rechte pad. Natuurlijk zijn er ook bij die gaan stelen, roven en moorden, maar bij hen ligt het percentage criminelen wel ver onder dat van de marrons.
Ben het absoluut mee eens zijn dat die vicieuze cirkel waarin de marrons in verkeren, doorbroken moet worden. Dit is niet alleen de taak van de overheid maar net zo goed van de marrongemeenschap.
Vergeleken met de indianen krijgen de marrons veel meer voor elkaar gedaan van de regering.
De oudste bewoners van Suriname lopen in feite nog meer achter dan de marrons.
Hoeveel respect heeft men voor de indianen?
Maak melding
Je schrijft zelf dat er Indianenstammen zijn die leven zoals ze dat duizenden jaren geleden ook hebben gedaan en dat ze in balans zijn. Daar gaat het dus om, omdat ze in balans leven doen ze ook geen gekke dingen zoals anderen beroven/vermoorden of verkrachten.
Je zou toch denken dat ook de Marrons in balans leven, juist omdat zij zich nauw verbonden voelen met de natuur. Achterstand hebben in ontwikkeling is geen vrijbrief om over te gaan tot criminaliteit.
De marrons zijn oververtegenwoordigd in de criminaliteit.
Je schrijft dat er ook kansarme hindustanen, javanen, chinezen zijn.
Deze kansarmen blijven toch op het rechte pad. Natuurlijk zijn er ook bij die gaan stelen, roven en moorden, maar bij hen ligt het percentage criminelen wel ver onder dat van de marrons.
Ben het absoluut mee eens zijn dat die vicieuze cirkel waarin de marrons in verkeren, doorbroken moet worden. Dit is niet alleen de taak van de overheid maar net zo goed van de marrongemeenschap.
Vergeleken met de indianen krijgen de marrons veel meer voor elkaar gedaan van de regering.
De oudste bewoners van Suriname lopen in feite nog meer achter dan de marrons.
Hoeveel respect heeft men voor de indianen?
Maak melding
@ de moderator,
Kan mijn reactie van reactie van 13 september 13.42 uur verwijderd worden?
Ik heb die reactie aangepast en opnieuw geplaatst.
Kan de correctie modus weer in werking worden gezet?
Maak melding
Marrons hebben zich nog steeds niet kunnen aanpassen in een ander continent. Het continent waar ze oorspronkelijk vandaan komen hadden ze geen hoogstaande beschaving. Het was beroven van andere stammen, buit maken, buit gemaakte vrouwen bezwangeren. En daarna wegwezen. Deze erfenis zie je ook in Suriname. In Suriname hebben al in de jaren 50, 60, 70, 80 zoveel hulp gekregen van verschillende regeringen. Ze kregen gratis onderwijs, medische zorg, brandstof, levensmiddelen, gratis electra, buitenboordmotoren enzzz.
Wat is er van hen terecht gekomen? Steeds met de vinger wijzen naar de slavernij. Van alle bevolkingsgroepen zijn ze het meest in de watten gelegd. En nog steeds afgunstig jegens andere groepen, die in barre tijden droge rijst met peper aten. Als je elke dag melk krijgt van de koe, en koe geeft geen melk meer, wordt deze geslacht en opgegeten, dat is typisch een marron eigenschap.
Maak melding
Weer een boek over de slavernij. Boekhandel Vaco in Paramaribo ligt er vol mee. Blijkbaar krijgt men er nooit genoeg van. Altijd hetzelfde en wat schiet je er mee op ? Het wordt tijd dat Suriname vooruit kijkt. Het is een land van grenzeloze mogelijkheden met al haar natuurlijke rijkdommen en men bakt er geen moer van. Doodzonde.
Me lobi Switi Sranan.
Maak melding
@ Wazig,
In het Engels heet dat ‘failed state’.
Maak melding
@ Cornelis,
Je hebt gelijk. Als men er nou iets van zou leren, ja. Jammeren over het slavernijverleden, terwijl niemand heden ten dage de slavernij heeft meegemaakt. Maar als ze het op een of andere manier niet naar de zin gaat in Suriname, vluchten ze naar het land van de kolonisator. Om daar vervolgens de cultuur en gebruiken van de witte man te gaan frustreren.
Het volgende boek zal gaan over het feit dat er helemaal geen slavernij is geweest!
Maak melding
Ik merk dat sommige het begrip emancipatie een verkeerde betekenis geven. Emancipatie is iets anders dan dat bijvooreeld een vrouw zich als man moet gaan gedragen. Emancipatie gaat over empowerment, het groeien in je eigen kracht en opheffen van ondergeschiktheid. Het is dus iets anders dan allemaal hetzelfde worden en zeker niet”allemaal gelijk worden aan de overheersende groep”.
Het is groeien in je eigen kracht en zelf bewustwording. Zo hebben de ingi zich geëmancipeerd tot deskundigen op het gebied van bos en natuurbeheer en nemen ze steeds krachtiger hun plaats in als bewakers van die waarden. Groepen die hun belang daarin niet willen onderkennen vormen dus een bedreiging voor hun verdere emancipatie. Iedereen heeft het recht zijn eigen weg te gaan, zijn eigen keuze te maken.
Maak melding
Jongens , geen enkele Surinamer kan eigenlijk de slavernij negeren. Eerst hadden wij zwarte slaven en later de immigratie van Chinezen, Brits Indiërs en Javansn. Verkijk je niet op die mooie term immigratie , want deze mensen waren gewoon verkapte slaven. Een mannelijke immigrant verdiende 60 cent per dag en een vrouw 40 centen. Aan dit loon werd flink geknabbeld, vandaar al die plantage-opstanden.Spannend onderwerp om honderden boeken hierover te schrijven, die de witte overheersers vergeten zijn te vermelden in hun geschiedenisboekjes.
Ik ga mijn stamboom natrekken en ik beland, hoe kan het ook anders: In de slavernij. Tot overmaat van ramp kom ik zoveel spannende dingen op die bewuste plantages tegen, die ik nooit eerder op school heb geleerd. Redenen van mijn besluit om een boek hierover te schrijven. Het zoveelste boek over de slavernij gaat u zeggen, maar een braakliggend terrein voor onze historici. In mijn boek zullen de zwarte slaven en immigranten de boventoon voeren en niet de witte overheersers. De vraag aan de critici rijst natuurlijk waar je eigenlijk over zou moeten schrijven? DDB? slecht onderwerp, want hij verwijst jouw boek ogenblikkelijk naar de prullenbak. Suriname tijdens het militair bewind? Of een boek over de mooiste jaren van Suriname, de jaren 1950 tot en met 1970?, waarover ik nu schrijf of een roman? Flirten met een meisje in de bossen van Suriname en lek gestoken worden door de muskieten? Of flirten met een meisje in de bossen van een plantage aan de kust. Hierbij krijg je naast de muskieten ook de mompieren cadeau. U mag het zeggen.
Conclusie: pas wanneer Surinamers uitgeschreven zijn over de slavernij en hun roots, zullen andere onderwerpen aan de orde komen omdat we, hoe dan ook steeds weer met de slavernij wordt geconfronteerd. Een ding is zeker. Ik ken intussen mijn verleden en ik zou nu moeten gaan werken aan mijn toekomst.Heb ik gedaan en dat is gelukkig gelukt, maar te veel tijd intussen verloren al je niets over jouw afkomst weet.. Ik heb daarom besloten om mijn nazaten te vertellen over onze roots zodat ze zonder tijdverlies aan hun toekomst kunnen werken. Ik ben, zoals Suzanne du Plassis het op haar graf wilde: eindelijk tot rust gekomen en mijn nazaten mogen daarvan profiteren. Dit naar analogie van de beroemde Marcus Garvey, die gezegd heeft dat je geen toekomst hebt als jij je verleden niet kent.
Maak melding
Kleine aanvulling: De Boeroes (Nederlandse Boeren) zijn net vóór de Chinezen, Brits indiers en Javanen naar Suriname gekomen. Mijn verontschuldigingen dat ik jullie vergeten ben.
Maak melding
FBI wat een gezeur. Er staan hele bibliotheken vol over Willem van Orange. Speelfilms en toneelstukken. Als je het boek niet wil of kan lezen pak dan een Donald Duck. Er zijn genoeg Surinamers die hierin geïnteresseerd zijn. Trouwens, ik ken genoeg succesvolle marrons. Vergeet niet dat er groe discriminatie op de Surinaamse arbeidsmarkt is. Waarvan zwarte Surinamers de grootste slachtoffers zijn. Ga naar een groot bedrijf als Combemarkt. Geen enkele niet Hindoestaan vindt daar emplooi.
Maak melding
@ Johanlal alias djonkomang,
Je kunt ook geen ongeschoolden achter de kassa neerzetten !!!!
Welk ras bekleed de meeste ambtelijke functies ????? Vriendjes politiek???
Maak melding
Het beroemdste boek over Suriname
John Gabriel Stedman: Narrative of a Five Years Expedition against the Revolted Negroes of Surinam. Transcribed for the First Time from the Original 1790 Manuscript, uitgegeven en ingeleid door Richard en Sally Price, uitg.: Johns Hopkins University Press, London & Baltimore, 1988, 708 blz., ISBN 0-8018-3416-3.
door Wim Hoogbergen
Stedmans magistrale werk over Suriname tijdens de Boni-oorlogen is voor het eerst in de originele versie uitgegeven onder redactie van Richard en Sally Price. John Gabriel Stedman (1744-1797) verbleef van 1773 tot 1777 in Suriname. Zijn dagboekaantekeningen vormden later de bron voor het beroemdste boek dat ooit over Suriname is geschreven. In februari 1791 zond Stedman het voltooide manuscript naar zijn uitgever. Die zette een copywriter op de tekst die het hele manuscript zin voor zin herschreef. De uitgever liet de herschreven versie in 1795 drukken. Toen Stedman het resultaat onder ogen kreeg, was hij daarover zo vertoornd dat hij de totale druk liet verbranden. In 1978 werden Richard en Sally Price erop attent gemaakt dat zich in de James Ford Bell Library het originele manuscript van Stedman bevond. Bij lezing bleek al snel dat een aanmerkelijk verschil bestond tussen de ‘Narratives’ van 1790 en 1796. In het oorspronkelijke manuscript schreef Stedman veel sympathieker over de slaven. De planters daarentegen komen er in 1796 veel beter van af. De hele beschrijving van de slavenmaatschappij werd systematisch iets positiever ingevuld. Ondanks (of dankzij) alle redactionele wijzigingen werd Stedmans Narrative’ een groot succes. Ook de gewijzigde versie gaf een niet al te rooskleurig beeld van het leven van de Surinaamse planters. Hier en daar mochten dan onvriendelijkheden over planters in de tekst zijn weggehaald, gravures waarop getoond wordt hoe weggelopen slaven ‘levendig aan een vleeschhaak’ werden opgehangen, maken heel wat meer indruk dan pagina’s vol tekst. Het boek heeft ook in zyn gekuiste vorm ertoe bijgedragen de praktijken van de Westindische planters in Europa by een groter publiek bekend te maken.
—
werkelijk een boek om in jouw boekenkast te hebben.
Maak melding