Door Iwan Brave – Ik heb de dagbladjournalistiek verruild voor de maandbladjournalistiek. Wat ik vooral heb geleerd is dat een leidinggevende bureaufunctie binnen de Surinaamse journalistieke context vooralsnog niet voor mij is. Ik voelde me als een coach die nog zelf graag de bal erin wil trappen. Dat ik tot adjunct-hoofdredacteur werd benoemd, ervoer ik als een hoogtepunt in mijn loopbaan, maar het was mij te veel vergaderen en personele perikelen. Ik miste de actie van het veld.
Het waren ook twee jaren van vooral in balans en gemotiveerd blijven. Suriname is het enige land waar ik op het ogenblijk voor mezelf toekomst ervaar en zie. Van opgeven kon dus geen sprake zijn. Makkelijk was het mentaal allerminst. Maar ik troostte me altijd met: “Heer, als dit mijn zure appel is, dank u voor deze zegening.” Zo kijkend naar het wereldnieuws, leid ik een zeer bevoorrecht leven. Mijn geld houdt niet over, maar hier moeten velen het al gauw met vijf maal minder doen.
Al een jaar geleden werd mij deze nieuwe uitdaging aangeboden. Ik was weliswaar gevleid, maar vond dat ik door die zure appel moest blijven bijten. De goede secundaire arbeidsvoorwaarden hielpen daarbij. Het leven gaat om doorzetten. Gewoon wachten op een mentale doorbraak. Daarnaast was loyaliteit een voorname afweging. Ik heb veel te danken aan de Ware Tijd. Ik had het toestel op automatische piloot gezet naar constructieve doch onbestemde bestemming. Het was niet aan mij de koers te bepalen, zoals ik mezelf had voorgenomen.
Maar die automatische piloot begon mij onvermijdelijk steeds meer geestdodend parten te spelen. Zo gekluisterd achter mijn bureau, voelde ik in mij geleidelijk de journalistieke vlam doven. Dit samen met de perikelen in privésfeer – mijn huwelijk heb ik niet kunnen redden – bevond ik me eigenlijk in dezelfde situatie als toen in 2006, het jaar van mijn persoonlijke neergang. Groot verschil was nu dat het verslavingsaspect en de zucht of hang naar zelfdestructie er niet bij waren. Daarmee heb ik de test glansrijk doorstaan. Maar aan een uitgebluste loyalist heeft niemand iets. Dus voorkomen moet worden dat die journalistieke vlam – vooralsnog mijn enige sleutel naar de toekomst – onherroepelijk dooft. Dat kan alleen door weer verdiepend te graven in het veld, zoals het ooit spontaan in 1986 begonnen was. Het ritme van maandblad past beter bij deze aspiraties.
Via mijn wekelijkse column heb ik het Surinaamse politieke bedrijf met veel satire en knipogen maar ‘kritisch’ op de hak kunnen nemen. Hiermee heb ik willen tonen: dit mag en moet kunnen bij vrijheid van meningsuiting. Ook in Suriname onder president Bouterse. Regelmatig vroegen mensen schertsend: “Leef je nog?” Een keer zei iemand zelfs serieus: “Meneer Brave, ik bid voor u.” Na het mislukken van de grondenrechtenconferentie, twee weken geleden, zei Bouterse zelfreflecterend: “Wie denkt dat wijsheid duur is, weet niet hoe duur domheid kost.” In mijn laatste column voor de krant schreef ik: ‘Met deze wijsheid in gedachte zoek ik, als gewaarschuwd man, het ritme van de maandbladjournalistiek op.’ Vanwege dat ‘gewaarschuwd’ dachten sommigen dat ik bedreigd was. Op een paar verbale modderaanvallen na – waarbij ook tevergeefs naar mijn verslavingsverleden werd gegrepen – ben ik nimmer bedreigd of geïntimideerd.
Alhoewel. Van de week moest ik iets afleveren bij het kabinet van de president. Ik kreeg me daar toch een zeer smerige blik van een prominente adviseur. Zo van: ‘Hoe durf jij hier te komen?’ Duidelijk geen fan. Ik deed alsof mijn neus bloedde en zei opgeruimd: ‘Goedemiddag, hoe gaat het met u?’ Maar die blik onthulde dat de onverdraagzame geest van de dictatuur nog altijd niet geheel terug in de fles is. Hierdoor voel ik me alsnog ook in die zin een gewaarschuwd man. Al met al volop vurig van binnen ben ik weer de piloot van mijn eigen bestemming.
Iwan Brave
heel veel succes in de maandbladjournalistiek Iwan Brave. Voor welk blad ga je schrijven? Blijf God dienen en leef naar zijn wil en plan. Tang boen.
Maak melding
Nu ben ik helemaal overtuigd dat Suriname op de goede weg is.
Als dhr. Brave onbevreesd op het kabinet van de president, de man die hij structureel op de korrel neemt in zijn colums, dan vind ik dat je waarlijk kan spreken van vooruitgang.
Het zijn in mijn perceptie gezworen vijanden, maar nochtans kan dhr. Brave in tegenstelling tot de 80er jaren vrij zijn journalistiek werk verrichten.
Let wel; in principale ben ik het niet eens met de eenzijdige wijze waarop hij die ventileert(altijd anti Bouterse), maar ik ben wel een eerste klas fan van de manier waarop hij zijn mening neerpent.
Ik vind het prachtig geschreven stukken, die goed onderbouwd zijn.
IK zou het jammer vinden deze stukken te moeten missen.
Als je een evenwichtig oordeel wilt vormen over het beleid van de regering, moet je vooral naar de kritiek van de tegenstanders luisteren.
Die kritiek houdt de regering in het juiste spoor en dempt o.a. (een heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel klein beetje)de corruptie en sweef teki / grab’ teki cultuur.
Het helpt, hoe marginaal dan ook.
Maak melding
Hoi Iwan,
Gefeliciteerd. Zolang jij achter je beslissing staat is het goed. En je kent jezelf goed en daarmee ook je beperkingen. “Dat zouden meer mensen moeten doen”. En zoals Maria uit de Sound of music het zegt, als God een deur dicht doet laat hij altijd een raam open. Klim uit het raam en je komt wel iemand anders tegen in je leven. Succes en schouderklopje voor hetgeen je geleverd hebt. Je oude klasgenoot… way back.
Maak melding
He waar zijn neus, determinist en wikileak de schreeuwers die alleen maar de 80’er jaren zien en dit nog anno 2011.
Geen recht van meningsuiting schreeuwden deze anarchisten en zwakbegaafden. Nu geeft een van de grootste anti-regeringsfiguur die zichzelf journalist noemt, toe dat hij altijd alles vrijelijk kon schrijven.
Maak melding
Iwan,
Ik lees jou columns en andere artikelen altijd met veel plezier, omdat het mij inzicht geeft in allerlei processen in de Surinaamse samenleving. Ik heb in de afgelopen jaren helaas geen andere journalisten gezien met zoveel durf. Soms maakte ik mij zorgen over jou als de artikelen politieke consequenties. B.v. toen jij over een minister (gronduitgifte beleid) schreef die later moest aftreden. Het zou mooi zijn als je jou observaties in een boek door vast legt. Heeft een behoorlijke antropologische waarde. Nogmaals bedankt Iwan en blijf goed op je zelf passen.
Maak melding
Dus eigenlijk is het helemaal niet zo slecht gesteld met depersvrijheid….en dat onder een regering Bouterse!
Het kan dus verkeren…..
Succes Iwan.
Maak melding
Jammer dat je daar je draai niet kon vinden. Persoonlijk is mijn ervaring dat zo’n stap altijd vereist dat je een aantal knoppen omzet maar dat je er al snel achterkomt dat ook zo’n nieuwe andere functie perspectieven biedt om te doen waar je hart ligt en waar je goed in bent.
Maak melding
Break A leg!
Beste Iwan,
Het is alweer 5 maandjes geleden toen je ons, WKN’ners, in de steek liet.
Ik heb je stukken helaas 5 maanden niet kunnen lezen. Geen zin in de waretijd.
D8 dat je was overgelopen whahahaha, geintje, Iwan is neutraal.
Ik lees dat het een roerige periode is geweest.
Geeft niet, dat valt onder “het Ritme van het leven”, wordt je sterk van.
Welcome back and Break a leg!
Maak melding
Er zijn weinig onafhankelijk journalisten in Suriname die de samenleving een spiegel durft voor te houden dat vindt een zeer kwalijke zaak.Surinamers moeten leren om met kritiek om te gaan, dat geld ook voor die criminele bende die aan de macht zijn in suriname en hun volgelingen.De pers chef van crimineel Bouterse was de grootste critici van van de vorige regering nu praat hij alles goed wat deze Mega schurken doen in suriname.
Maak melding
Beste Iwan,
Ik wens je heel veel succes in je nieuwe werkomgeving en zal je scherpe analyses missen.
Het ga je goed en blijf scherp.
Tan Boeng.
Maak melding
@esmerald
Slijmen en grootsprekerij, daar ben je erg goed in, typisch een Surinamer. Altijd weten ze het beter dan de ander. Break your leg and your head bitch.
Maak melding
Een belangrijke reden voor mij om deze website te bezoeken is toch wel deze column te lezen. Het is een goed middel om op de hoogte te blijven van de (politieke) ontwikkelingen in Suriname, die met een kritische blik worden gevolgd. Uiteraard door de ogen van de columnist, maar ik ben wel in staat de feiten te scheiden van de mening van dhr Brave. In feite maakt dat de columns juist zo lezenswaardig. Opinie en duiding, en de lezer mag vervolgens zelf zijn mening vormen.
Dat doet Brave knap, en zoals hier boven al aangestipt gebeurt dit nog te weinig in Suriname. Dat daar moed voor nodig is moge duidelijk zijn. En enige (professionele) afstand. Verklontering en persoonlijke belangen in een relatief kleine samenleving tellen zwaar mee. Een naar binnen gerichte blik en kritiekloos volgen, heeft in 36 jaar onafhankelijkheid weinig bijgedragen aan de groei tot een volwassen republiek waarin een regering ook gewoon ter verantwoording kan worden geroepen. Door pers en parlement.
Onafhankelijke opiniebladen, autonome journalisten, bevlogen en integere parlementsleden; zet hem op! Er is nog meer (maatschappelijk) debat nodig, wie jaagt dat nog meer aan! En hopelijk verandert de titel van deze column wellicht nog in Vertrouwen!
Maak melding
@Afu Sensie & blakaboy
Persvrijheid is meer dan alleen het hebben van een podium waar je kunt schrijven. Belangrijker nog is het feit dat de overheid transparant is. Dat de regering onbelemmerd inzage geeft in plannen en middelen. Deze regering is daartoe nog instaat, nog bereidt.
Beleid wordt niet langer gemaakt in de DNA maar in de supergeheime raad van de president waar matie de dienst uitmaken. En een fatsoenlijke begroting kunnen en/of willen ze niet maken. De president en ministers die verantwoording in de DNA moeten afleggen doen dit niet. Journalisten worden ernstig belemmerd in hun vrije nieuwsgaring. Etc. etc.
Kortom er is beslist geen echte vrijheid van meningsuiting.
Maak melding
neus dat jij geen flauwbenul hebt wat persvrijheid betekend of wat de rol van de pers en/of overheid precies is, is mij overduidelijk.
Het is je totnutoe niet 1 keer gelukt mij te overtuigen dat je een beetje gezond verstand bezit.
Dommie, in geen enkele democratie wordt beleid gemaakt in een parlement of DNA. Een parlement of DNA toets en controleert het regeringsbeleid. Beleid maken is dus een regeringsverantwoordelijkheid.
Weet je wat, laat maar, het is toch water naar zee dragen met die koebie’s hier.
Maak melding
De media in Suriname hebben een zwarte tol moeten betalen onder militaire dictatuur in Suriname, er zijn journalisten vermoord, radio, kranten, tv stations zijn met zware militaire middelen in brand geschoten Door de man die nu president is van suriname.
Maak melding
@Neus
Volgens mij heb je het stuk van Iwan Brave niet goed gelezen. Hij geeft zelf aan dat er vrije meningsuiting bestaat in het Suriname onder Bouterse!
Derhalve is je posting dan ook weer een poging om modder te gooien.
Het zou sieren als je dat zou koesteren, het feit dat er vrije meningsuiting bestaat in Suriname onder Bouterse.
Transparantie en goed bestuur is de volgende stap. Maar daar heeft de grootste democraat die Suriname ooit gehad heeft, Runaldo Venetiaan, zelfs niet voor kunnen zorgen….dus even geduld……
Maak melding
Hhahahaahahah blakaboy, de pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet.
Wanneer heb je jou dogmatische geest onder controle blakaboy??
Maak melding
Olee olee oohlee,,ohlee, ohlee oohleee,olee
Maak melding
Hi Iwan, het spijt me te vernemen dat je huwelijk stukgelopen is, het is te hopen dat er ondanks dat een goede band blijft bestaan tussen jou en je kinderen, er zijn al te veel kinderen in Suriname die het zonder vaderliefde moeten stellen.
Maak melding