In het Teleac TV programma ‘Patat, pom of pasta?’ blijken naast chefkoks ook heel wat hobbykoks van verschillende nationaliteiten uitstekend te kunnen koken. Presentator Oren Schrijver vindt mensen met heel verschillende achtergronden bereid om voor elkaar te koken. Dat levert heerlijk eten, boeiende gesprekken en nieuwe inzichten op.
Deze week kookt een consulente multiculturaliteit, die in Suriname is geboren, Surinaamse pom voor een professionele balletdanseres. Schrijver is bij de in Suriname geboren Astrid Elburg te gast.
Astrid heeft het multiculturele tot haar baan gemaakt: ze is consulent culturele diversiteit. Maar in deze aflevering is ze vooral kok. Ze gaat Surinaams koken voor danseres Karin Post. Ze doet inkopen op de markt in de Bijlmer om de pom, zoals haar moeder die al maakte, te bereiden. Karin Post is balletdanseres. Ballerina’s zijn topsporters die superslank moeten blijven. Is dat te combineren met de pom van Astrid?.
Datum en tijdstip: 29 december 2006, 17:05-17:35 uur
Genre: Informatief
Omroep: TELEAC/NOT
Aflevering: 1
Titel aflevering: De pom van mijn moeder
Het is echt om moedeloos van dit soort berichten te worden. Als de nederlandse pers multiculturaliteit neutraal bericht dan gaat het alleen maar over buitenlands koken.
Maak melding
“Patat, pom of pasta?” is een van die goedbedoelde pogingen om meer allochtone kijkers te trekken. Dit is ook de wens van de Raad van Bestuur van de Publieke Omroep. Met meer allochtonen bedoelt men een aantal dat verhoudingsgewijs met de werkelijkheid overeenkomt. Laten we hierbij voor het gemak eens uitgaan van de Caribische allochtonen, de categorie waartoe ikzelf behoor (Surinamers, Antillianen, Arubanen). Deze groep bestaat uit pakweg zo’n 500.000 van de 16 miljoen Nederlanders. Omgerekend naar de proportionele wenselijkheid van gekleurde gezichten op de tv, goed voor, laten we zeggen, één zwarte nieuwslezer bij het NOS-Journaal. Dus met de regelmatige verschijning van Noraly Beyer is deze behoefte goeddeels gedekt. Maar bij het Journaal werken op zichtbare posities ook Aldith Hunkar, Gerrie Eickhoff en Iwris Kelly. Verder heeft het Jeugdjournaal een gekleurde nieuwslezeres in dienst, heeft de TROS sinds kort de verfrissende zwarte presentatrice Angela Esajas, worden de kijkers al zo’n twintig jaar door VPRO en Human vergast op de altijd verongelijkte Guilly Koster, kunnen we lachen met Jörgen Raymann bij de NPS en denkt deze zendgemachtige ons ook nog een plezier te doen met de luidruchtige demagoog Prem Radhakishun. Kortom, de Caribische allochtoon is door Hilversum zeker niet tekort gedaan.
Nu heeft de Raad van Bestuur van de Publieke Omroep dus onlangs verordonneert dat er nóg meer allochtonen in de programma’s van de ‘publieken’ te zien moeten zijn. Deze bestuurders zijn mensen met het hart op de goede plaats, zo is men in eerste instantie geneigd te denken. Maar wie kijkt naar de werkelijke intenties achter dit voornemen, weet wel beter. Die dominee blijkt -zoals zo vaak wanneer in Nederland de ethiek op de loer ligt- een Hollandse koopman te zijn.
De omroep die zich zo graag publiek noemt, is dit in werkelijkheid helemaal niet. Feit is dat een belangrijk en onmisbaar deel van het budget wordt gegenereerd vanuit de reclameinkomsten. En in die zin vormt de leiding van de Publieke Omroep gewoon een verlengstuk van de adverteerders. Dat die adverteerders een zo groot en breed mogelijk bereik wensen is legitiem en zo worden ze graag een handje geholpen door de Raad van Bestuur. Of anders gezegd: het is gewoon handel.
Maar of die allochtoon nu en masse klaarstaat om over te schakelen naar de Publieke Omroep is nog maar de vraag. Een rondgang in mijn eigen achterban en vriendenkring leert dat de Caribische allochtoon nog het meest geniet van de programma’s van de commerciële stations met hierbij veel uit de VS aangekocht materiaal. Onbetwiste toppers zijn Doctor Phil, Ophra en As the World Turns. Van de Nederlandstalige producties doen de recente dans- en ijsshows het zeer goed. De lijst wordt aangevoerd door Hart in Aktie van SBS.
Kortom, maakt u zich voorlopig geen illusies. Het zal nog veel goedbedoelde initiatieven vergen voordat de allochtone kijker zich werkelijk op zijn gemak voelt bij de Publieke Omroep.
Maak melding