Binnenkort gaat de voorstelling Paramaribo – Texel spelen door heel Nederland. Paramaribo-Texel is een muzikaal eerbetoon aan het onbekende, waarbij verhalen uit de Surinaamse en Texelse familiegeschiedenissen van Helen Kamperveen en Jette Derlagen de inspiratiebron vormen.
Suriname en Nederland, het zijn landen die een haat-liefdeverhouding onderhouden, maar onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Leny Breederveld en Helen Kamperveen spelen in Paramaribo-Texel vrouwen die beiden de oceaan oversteken; de een reist naar Suriname en de ander naar Nederland. In hun ‘toevallige’ ontmoeting weerspiegelt zich de relatie tussen beide landen, maar het is vooral een persoonlijke confrontatie van twee vrouwen met elkaar en zichzelf.
De overtocht van het bekende naar het onbekende vormt deze vrouwen en bepaalt de keuzes in hun verdere leven, gekenmerkt door gevoelens van verlies, verandering, ontdekking en overgave. Hun bewondering voor en nieuwsgierigheid naar de ander, naar datgene wat nog vreemd is en allengs vertrouwder wordt, verbindt hen meer en meer. En door alles heen klinkt de muziek van Beppe Costa.
bouta weet dat hij het niet aankan..
het land is failliet door ZIJN toedoen..
dan moet hij de EER aan zich zelf houden bedanken en weg wezen..
andere keus is er niet ..
het volk ,,hoe dom dan ook ,,worden er slechter en slechter van..
het land is nu al naar de knoppen,laat staan over 5 jaren..
Maak melding
die zelfde charmila v.h.p.’er had ook één en ánder geroepen over bouta en nu wordt ze door die meneer bouta als een ware intelectueel binnen gehaald..
waar gaan we naar toe..
Maak melding
Over haat- liefde verhouding tussen Suriname en Nederland?
Dat fenomeen is zo oud als wij ons heugen kunnen.
Kijk wat dit slavenliedje zegt over een slavenmeester die haar slavin door de basi laat geselen:
Basja schreeuwt “Ay, basi ya fong, mi taki fong! Na wendji mek mi hati brong”! 2x
Slavin smeekt ” Membre, dati yu ben kari mi, mi moi basja, mi sweet lobi”. 2x
Er waren dus letterlijk haat- liefde verhoudingen.
Maak melding