Herdenkingsdienst en bloemenhulde voor in 1987 vermoorde politiemannen

Afgelopen zondag 20 maart heeft de stichting 8 december 1982, samen met de nabestaanden van de op die dag in 1987 vermoorde politiemannen; Inspecteur Jules Ronald John Blagrove – Brigadier Eugene Olieberg en agent 1ste klasse Rabindre Robin Ramkisoen Panday, een herdenkingsdienst en bloemenhulde georganiseerd in Tamanredjo.

Op die dag 35 jaar geleden, heeft een moordcommando deze politiemannen die naar eer en geweten hun job deden van hun bed gelicht, mishandeld en vermoord op hun werkplek, de politiepost Tamanredjo. De politiemannen zijn naar alle waarschijnlijkheid naar aanleiding van hun onderzoek naar een drugsverwerkingsfaciliteit en een verkrachtingszaak vermoord.

De moordenaars hebben de politiepost vervolgens overhoop gehaald op zoek naar de dossiers om het onderzoek te stoppen, omdat hoge functionarissen in die tijd betrokken zouden zijn. Collegae van de vermoorde mannen zijn toen naar Nederland gevlucht uit vrees voor hun leven.

Tot de dag van vandaag is er nooit onderzoek geweest naar de deze moorden en mensenrechtenschendingen. Ambassadeur Karen Williams van de Verenigde Staten van Amerika, zelf ook dochter van een politieman in de VS, die ook het woord voerde op de herdenking zei, dat De Verenigde Staten geloven in het belang van mensenrechten en door aanwezig te zijn, hoopte zij te helpen deze zaak onder de aandacht te brengen.

“Wij weten dat wij werk te doen hebben om de mensenrechten thuis te bevorderen. Elk land doet dat. Waar het om gaat is dat wij ons aan dezelfde normen houden en eraan werken om onze tekortkomingen aan te pakken, zoals wij ook doen. Als wij toestaan dat de regels van de internationale orde overal op flagrante wijze worden vertrapt, verzwakken wij ze overal”. Voor hun die niet begrijpen waarom ze aanwezig was, maakte de ambassadeur een stevige statement: “Ik ben hier omdat ik geloof in het belang van mensenrechten”.

Voorzitter Sunil Oemrawsingh van de Stg 8 december 1982 haalde aan dat de nabestaanden bij elkaar zijn om niet alleen te “herinneren”, maar ook de laffe moorden op deze zonen van Hermandad om af te keuren. Hij stelde dat geen enkele regering hun hand in onschuld kan wassen omdat het de plicht is van de Republiek suriname om alle mensenrechtenschendingen te onderzoeken, vervolgen en bestraffen.

De nabestaanden Blagrove, Olieberg en Ramkisoen Panday benadrukten dat hun leven totaal is veranderd na de moorden op hun vaders. Zij hebben de geborgenheid en bescherming van hun vader moeten ontberen. Zij brachten een ode aan hun moeders die de taak van “vader en moeder”op zich namen en zijn daar dankbaar voor. Wij als  nabestaanden blijven vasthouden aan en hopen op gerechtigheid.