In december 2022 organiseerde Fernandes Bottling Company de Coca-Cola No Sugar Christmas Caravan Happiness Stop, een vrolijk en interactief evenement dat mensen samenbracht om geld in te zamelen voor een goed doel. Het bedrijf heeft de SRD 159.215 die ingezameld is verdubbeld, waardoor het totale gedoneerde bedrag op SRD 318.430 komt.
Deze donatie is toegekend aan de Stichting Groene Groei Suriname om hen in staat te stellen een project uit te voeren dat gezond leven en zelfvoorziening voor kansarme kinderen zal stimuleren. Met het project Tiny Food Gardens krijgen de bewoners van een aantal kindertehuizen hulpmiddelen aangereikt om hun eigen groenten te kweken in minstens 10 plantenbakken per tehuis.
“Het welzijn van de gemeenschappen waar we actief zijn, is het belangrijkste onderdeel van onze aanpak voor de komende 10 jaar,” zegt Ayida Slooten, woordvoerder van Fernandes Bottling. “We zijn blij om dit project te ondersteunen, omdat het direct ten goede zal komen aan jongeren en kinderen in nood.”
Jongeren uit achterstandswijken zullen een training krijgen in het maken van de plantenbakken, planten en onderhouden van de bakken, en zij zullen dit vervolgens andere jongeren leren – inclusief degenen die in de gekozen huizen wonen. De belangrijkste drijfveren van het project zijn het leveren van voedzaam voedsel en het vergroten van de zelfredzaamheid van de bewoners. De beste gewassen voldoend aan de behoeften van de tehuizen zullen in samenwerking met hen worden gekozen en er zullen regelmatig bezoeken worden afgelegd om de ontwikkeling te volgen. Ervaring uit het verleden heeft aangetoond dat de tehuizen een aanzienlijk aantal bakken nodig hebben om te planten, en Fernandes Bottling is toegewijd om hen te helpen bij het bereiken van hun doel.
Het project wordt begeleid door Green Growth-champion en Forrest93-ambassadeur Christio Wijnhard, tevens maker van de webserie ‘Busi Taki’. Wijnhard is van mening dat iedereen het moeilijk heeft, en dat kinderen niet met honger naar school zouden moeten gaan. Hij merkt op: “Omdat mensen meer gericht zijn op welvaart en niet op welzijn, komen we in situaties terecht waarin mensen lijden. We willen deze tehuizen helpen zodat ze minder afhankelijk zijn.
Weer zo een BS gedonder. Tehuizen moeten tuintje. Gaan jullie de tuinman betalen???
Het personeel kunnen ze niet eens betalen. Wie moet zorgen vr de tuin????
Hebben jullie geen hersenen om te bedenken dat ht niet zo werkt.
Een paar grapjassen komen met iets dat al mislukt is vr het begonnen is. Water en licht kunnen tehuizen niet betalen
gemodereerd
Daar ik zulke initiatieven ten zeerste huldig, moet u mijn reactie niet als negatief maar positief beschouwen. Misschien dat u mijn levenservaringen kunt inbouwen in uw doelstellingen.
In mijn ogen is kansarm iemand, die de kans niet krijgt om zijn talenten te ontwikkelen en niet iemand uit een arm milieu, want ook arme jongens met talenten kunnen het heel ver schoppen.
Ook ik heb het moeilijk – in de betekenis van arm- gehad in mijn jeugd, maar ik heb de kans gehad om mijn talenten te ontwikkelen. Na Helena Christina verhuisde ik als 8 jarige jongen naar Ephraimzegen. Zeg maar in een van de vele getto’s van Suriname. Ik groeide daar op tussen jongens en meisjes, die ook arm waren, maar vaak met uitzonderlijke talenten.
Voorbeeld: op zwoele avonden kwam de hele buurt bij elkaar en voor de gezelligheid moesten wij Anansie Tories vertellen. Je werd naar voren geroepen en moest voor de vuist weg een snel verzonnen verhaal aan de toeschouwers vertellen (stand up comedian). Degene met het mooiste verhaal kreeg een prijs en geloof me: er waren jongens en meisjes bij, die geweldig konden vertellen.
In die tijd moesten we onze eigen speelgoed maken. Met twee lege smeerolie-blikken, wat latjes, touw en spijkers maakten de jongens allerlei voertuigen.Meisjes maakten van de manggrasie plant hele mooie poppen. Anderen hadden groene handen. Hun achtertuinen waren een lust om te bezoeken, ook waren er geweldige voetballers, geweldige dansers, sportlieden en ik kon heel goed leren. Dit verhaal vertel ik om enkele talenten op te noemen. Ik vraag me af hoeveel van deze jongens met een talent voor techniek de kans hebben gekregen naar de technische school te gaan, hoeveel van die geweldige verhalenvertellers de kans hebben gehad om onderwijzer , komiek of toneelspeler te worden. enz. enz.
Ik heb de kans gehad een hele hoge opleiding te mogen volgen, alleen heb ik die kennis niet voor Suriname kunnen gebruiken.
Wat gedaan moet worden in arme wijken is dat men de jonge jongens en meisjes bepaalde testen laat ondergaan en hun talenten ontdekken. De tweede fase is deze jongens stimuleren hun talenten uit te buiten en een goede carrière voor ze uitstippelen.
Ja, niet iedereen kan professor worden, dus niet iedereen in de landbouw; we hebben ook mensen nodig in andere beroepen. Geef elke jongen en meisje de kans om datgene te doen waarin ze uitblinken en dan zal van kansarm geen sprake zijn.
Tenslotte nog dit: iemand vroeg mij een keer wat ik zou worden als ik de kans voor verdere studie niet had gehad. Zonder na te denken zei ik: ” Kippenboer, want kippen waren mijn lust en mijn leven in mijn jeugd”.
gemodereerd
De reactie hierboven (debby), mogen ze uitprinten en als voorbeeld gebruiken in de training; “Hoe vang je een rat?”.
Waar is de tuinman? Ooh my, de domheid straalt ervan af.
Héél goed initiatief, een werkwijze die in veel landen op scholen wordt toegepast. (Bijvoorbeeld St Maarten).
Drie vliegen in één klap; tomaten komen niet uit een blikje, tools voor zelfredzaamheid en respect voor voedsel.
De crisis zal erger worden, of je gaat mee met de verandering of je gaat ten onder.
Denk maar niet dat de schuldeisers de schulden zullen kwijtschelden terwijl hun eigen volk sterft vd honger. Dacht het niet!
gemodereerd