Townhall sessie over anti-Zwart racisme en zwarte emancipatie

1. zuidoost in Amsterdam is toch zwart met een verdwaalde witte , dus geen nieuws onder de zon

   
   gemodereerd

2. Komen de zwarte racisten uit Zuid Oost zich ook melden. Je weet wel due zwarte racisten die september vorig haar bij de De Kom lezing zich als “blanke” racisten gedroegen door racistische leuzen naar de president te roepen.
   Is Astrid Roemer, notoire racist, ook aanwezig? Geweldig toch, racisten die zwart racisme komen veroordelen …

   
   gemodereerd

3. @Wat
   Ben je nog nooit in Amsterdam Zuidoost geweest?

   
   gemodereerd

4. In 1851 heeft het Koloniaal bestuur van Suriname een wet uitgevaardigd om slaven o.a.tegen wrede meesters te beschermen en persoonlijk was ik ergens blij met deze wet totdat ik het boek van Wolter Robert van den Hoevell “Slaven en vrijen onder de Nederlandsche wet” las en mijn blik over de slavernij totaal veranderde. Al die mooie wetten uit die tijd blijken nep te zijn.Volgens mij behoorde dit boek tot de verboden geschiedenisliteratuur van Suriname omdat ik op school nooit van dit boek heb gehoord. Aan de andere kant was het lees- en schrijfniveau in die tijd (1850) onder de Surinamers niet van dat niveau om dit boek te begrijpen. Gelukkig dat de Historische archieven van Suriname door Nederland zijn vrijgegeven, anders had ik dit boek nooit gevonden.
   Aan de andere kant heeft Bouterse de diploma’s van Suriname gedevalueerd door het vak Middeleeuws Nederlands op de middelbare scholen af te schaffen.Toen ik een opmerking hierover maakte kreeg ik kritiek van de domme NDP-ers over mij heen. Uitgaande van de denktrant van Bouterse die oud Nederlands niet belangrijk vond denk ik, dat u geen problemen zult hebben met het lezen van een kort stukje wat ik uit het boek van van Hoevel heb gekopieerd.
   Mijn visie: Hoe meer ik mij verdiep in de geschiedenis van Suriname, hoe meer mijn respect groeit voor mijn voorouders, die met bloed, zweet en tranen zo geleden hebben en hoe meer eigenlijk mijn bijdrage en plicht voor de opbouw van mijn land Suriname toeneemt. Ik hoop dat ik u van deze noodzaak kan overtuigen.
   Ziehier een stuk wat volgens mij niet door Surinamers gelezen mocht worden.

   V. HET PIKET DER JUSTITIE.(1854)
   Als gij het Gouvernementsgebouw te Paramaribo voorbijgaat en de Gravenstraat ten einde wandelt, ziet gij aan uwe linkerhand een eenige voeten boven den grond opgetrokken geheel op zich zelven staande houten gebouw. Het heeft een huiveringwekkend voorkomen. Voor en achter strekken zich twee pleinen van ongeveer dezelfde grootte uit, waarvan het eene, dat aan de Gravenstraat grenst, door eene heining van pallissaden en het andere, dat aan de Wagenstraat uitkomt, door een planken schutting is omgeven. Gij zijt hier op de plaats des lijdens van duizenden uwer natuurgenooten; gij zijt hier op de plaats der straf, neen, der pijniging en marteling van de slaven van Paramaribo ; gij zijt op het piket van justitie.
   Merkt gij op dat plein, aan de Wagenstraat grenzende, te midden van eenige huizen, bewoond door dienaren der policie of bestemd voor gevangenissen, waarin een tal ongelukkigen in boeijen zitten, die twee roodgeverwde, reeds op eenigen afstand zigtbare palen, die boven de heining uitsteken? Ziet gij tusschen die twee dat van een ijzeren voetbeugel voorziene voetstuk, ter plaatsing van een derde paal bestemd? Dat is het noodlottige martelwerktuig voor de ongelukkigen. Daar stelt de Surinaamsche policie hare
   dienaren beschikbaar om de door de burgerij dagelijks uit gesproken vonnissen, zonder eenig nader onderzoek, uiterst goedkoop, tegen eene betaling van hoogstens vijftig cents, ten uitvoer te leggen.
   Bijna elken morgen en avond kunt gij, in de nabijheid van die plaats rondwandelende slaven of slavinnen, stevig gekneveld, door agenten van policie geleid, hier zien aankomen. Dikwijls bevindt zich de eigenaar, meermalen een jong mensch, een zijner kinderen, bij den treurigen optogt. Uit de geheele houding van den laatsten blijkt de zelfvoldoening over de rol, die hij vervult. Zijne onrustig rond dwalende blikken, zijn trotsch en verwaand voorkomen en al zijne bewegingen toonen aan dat hij gaarne de gansche stad getuige zou willen maken van de wijze, waarop hij van zijn regt gebruik maakt en hoe hij met zijne leelijke slaven” weet om te springen. Om aan de onmenschelijke vertooning een nog afschuwelijker karakter te geven, wordt dikwijls ter bezuiniging niet van een agent van policie, om de slaven te geleiden, gebruik gemaakt, maar wordt die taak aan eenen anderen neger of kleurling opgedragen, wiens beurt het misschien morgen zal zijn, om tot hetzelfde einde herwaarts te worden gevoerd. Men is op de noodlottige plek aangekomen. Men klopt aan het venster van het aan de straat gelegen kamertje van den wachthebbenden agent van policie, waarin de touwen voor het knevelen en de zweepen voorhanden zijn. Daarop wordt de ingang van het plein geopend en de stoet treedt binnen.
   De slaaf of slavin wordt genoodzaakt de kleederen af te leggen en alleen een eenvoudige schortband, om de liezen te bedekken, te behouden. Met een om de handen bevestigd touw, dat door twee insnijdingen in de toppen der beide roodgeverwde palen loopt, worden zij tusschen deze twee opgeheschen. Spoedig daarop hoort gij het klappen van de zweep en het angstgeschrei en kermen en gillen van den lijder of de lijderes. Hebt gij den moed om een blik op de dijen der martelaars te slaan, dan ziet gij het bloed op den grond druipen. Ja, op de dijen, want de verfijnde wreedheid heeft uitgevonden, dat de zweepslagen dáár het pijnlijkst zijn, vooral in die uitgerekte houding. Zij brengen verwondingen aan, die dikwijls dagen lang blijven etteren en likteekens nalaten, welke nimmer verdwijnen.
   Volgens art. 14 van het in 1851 door een koninklijk besluit vastgesteld Reglement, mogen, de straffen, waartoe binnen de stad Paramaribo en hare buitenwijken op het piket „van justitie, en in de stad Nieuw-Rotterdam op de daartoe aan te wijzen plaats, de meester op eigen gezag bevoegd is over te gaan en welke door de ambtenaren der policie, op eenvoudige aanvrage der eigenaren of derzelver vertegenwoordigers, aan slaven boven de 14 jaren kunnen worden toegepast, niet te boven gaan : opsluiting gedurende 3 nachten, met of zonder boeijen,
   opsluiting gedurende 3 etmalen, met of zonder boeijen,
   slagen met de gewone zweep, aan mannen 25, aan vrouwen 15, aan jongens tusschen de14 en 16 jaren15, aan meisjes van denzelfden ouderdom 10.”
   Gij ziet, hoe ver men gaan mag. Maar er is ook gezorgd, dat geene zieken en gebrekkigen aan deze marteling worden blootgesteld, want art. 15 van hetzelfde reglement bevat de volgende hoogst menschlievende bepaling : „Indien de ambtenaren der policie vermeenen, dat een slaaf de gevorderde straf, hetzij uit hoofde van zijnen ligchaamstoestand, hetzij uit hoofde van ziekelijke omstandigheden, niet kan doorstaan of indien zij twijfelen aan de bevoegdheid van den persoon, die de straf vordert, of de slavin, wier afstraffing gevorderd wordt, blijkbaar zich in zwangeren staat bevindt of zwanger beweert te zijn, zullen zij de straf schorsen en daarvan in de stad Paramaribo aan den prokureur-generaal, en in de stad Nieuw -Rotterdam aan den landdrost kennis geven, die daaromtrent zullen handelen, zooals zij zullen vermeenen te behooren.”
   Van geneeskundig onderzoek is geene sprake. De beoordeeling van den „ligchaamstoestand” of van de ziekelijke omstandigheden” is overgelaten aan hardvochtige en onwetende policiebeambten, die niet ligt tot zulk eene verklaring zullen overgaan, want, zoo de afstraffing” niet doorgaat, verliezen zij ten minste vijftig cents. En dat is voor hen geene kleinigheid, want hunne bezoldiging is gering. Het is eene goedheid van hen, indien zij de strafoefening schorsen; zij zijn er niet toe verpligt; en die goedheid moet zoo groot zijn bij hen, die dagelijks menschen ten bloede toeslaan, dat zij het eigenbelang overwint! Niemand is er, waar het slaven geldt, onpartijdig. Behalve eenige, betrekkelijk onafhankelijke, gouvernements-ambtenaren en kooplieden, bestaat de fatsoenlijke stand te Paramaribo uit nog werkelijke of gewezen plantage-direkteuren en -administrateurs, die in deze betrekking geleerd hebben, den slaaf gelijk het redelooze dier en zijne regten gelijk nul te schatten. Overigens vindt gij in deze hoofdstad vreemdelingen, die hun vaderland verlieten, om daarbuiten schatten te verwerven, zonder dat allen juist zeer kiesch in de middelen zijn. Er zijn zeer vele Israëlieten; doen wij hen onregt, wanneer wij zeer velen onder hen schraapzuchtig noemen, altijd gereed om te woekeren met het bloed en zweet hunner slaven en, gelijk alle lafhartige karakters, wreed jegens hunne ondergeschikten? Niet weinig gepasporteerde matrozen en militairen treft gij eraan, dikwijls onbeschaafder dan de slaaf, die in hunne magt is, maar zich toch verre boven hem wanende. Er zijn bovendien talrijke vrij gegeven kleurlingen, die alle mogelijke moeite aanwenden, om hunne afkomst te doen vergeten; ze bootsen den Europeaan in alles na en ze kennen geen beter middel om zich voor blanken te doen doorgaan dan door hunne slaven nog wreeder en hardvochtiger te behandelen. Eindelijk, er zijn ontslagen krimineel veroordeelden – en ook zij, even goed als fatsoenlijke, deugdzame en godvruchtige lieden, ook zij bezitten slaven, ook hun is het regt niet ontzegd om lijfeigenen dagelijks naar het piket te zenden en streng te doen tuchtigen.
   En wie zijn nu de regters, die tot deze straffen veroordeelen? Gij hebt het gezien: de afstraffing geschiedt op eenvoudige aanvrage van den eigenaar van den slaaf of de slavin. De meesters zenden hunne lijfeigenen naar deze martelplaats, zoo dikwijls zij ’t goed vinden, op eigen gezag. Er zijn dus te Paramaribo evenveel regters als er slavenbezitters gevonden worden; regters, die hunne aanstelling te danken hebben aan de som gelds, die zij voor het koopen hunner slaven besteedden; regters, die naar luim en willekeur, menschen door de Nederlandsche policie laten pijnigen, niet omdat zij eene misdaad bedreven, maar alleen omdat het hun onmogelijk is eene zekere som gelds te betalen, waardoor ze vrij zouden zijn.
   En hoedanig zijn nu die regters, die zulk eene buitengewone diskretionaire magt over hunne medemenschen bezitten? Zijn het wel opgevoede, beschaafde, regtvaardige, verstandige lieden? Wij zullen de maatschappij van vrije menschen in Suriname geen onregt doen, als wij op die vraag antwoorden, dat dergelijke personen er uitzonderingen zijn. De bestanddeelen, waaruit zij is zaamgesteld, zijn zeer onderscheiden, maar één karaktertrek hebben allen gemeen.
   Stel u nu voor, in welk eenen toestand de beklagenswaardige slaven te Paramaribo verkeeren, overgegeven als zij zijn aan het „bon-plaisir” van deze regters. Stel u de vreesselijke onevenredigheid voor van de misslagen, waarvoor dat afstraffen op het piket geschiedt. Wat al verscheidenheid van karakter! En al die karakters spreken vonnis ter laatste instantie. Gij begrijpt het, die zweepslagen hebben de ongelukkigen meer of minder te wachten, naarmate van de meerdere of mindere gestrengheid en meerdere of mindere hardvochtigheid van de meesters; naarmate der wijze, waarop dezelfde misstap door den een of den ander beoordeeld wordt; naarmate der levenswijze, vooral van het meer of minder gebruik of misbruik van sterken drank bij den eigenaar. Duizend zulke omstandigheden oefenen invloed op de vonnissen, die hier worden ten uitvoer gelegd. Maar geen magt ter wereld kan den armen slaaf onttrekken aan het ondergaan van dat vonnis. De meester kan even goed vijf-en-twintig bloedige zweepslagen voor het regts of links draaijen van het hoofd, als voor diefstal laten toedienen. Artikel 15 is duidelijk. De ambtenaren van policie hebben zich volstrekt niet te bemoeijen met den aard van de gepleegde overtreding; slechts de krachten, die de slaaf tot het ondergaan der opgelegde straf bezit en de bevoegdheid van den persoon, die de straf eischt, staan ter hunner beoordeeling. Zoo worden gouvernements-ambtenaren vernederd tot de verpligting, om lijfstraffen uit te oefenen , al zijn zij ook in gemoede overtuigd, dat het onregtvaardig is. Zoo leent de Nederlandsche policie hare dienaren tot het martelen van ongelukkigen, die niets tot hunne verdediging kunnen inbrengen, die nimmer gehoord zijn en wie zelfs de hoop op gratie, een koninklijk regt, dat ook de verachtelijkste moordenaar mag inroepen, voor altoos is ontzegd.
   Honderd tooneelen, het eene nog afschuwelijker dan het andere, kunnen wij u op deze gevloekte strafplaats, de schande van Nederland in de negentiende eeuw, doen bij wonen.

   
   gemodereerd

5. MR : KWAKOE ik heb je artikel doorgelezen.
   Interessant onderwerp” heftig🔥” daarom zijn heel veel weg gevlucht en heldhaftig gestreden vr hun vrijheid 1760/ 1762/1767 .
   Ik last het dat sommige van soortgenoten & die douglaas ( halfbloedtjes )werk hadden om ook te martelen .TOELICHTING: In Suriname discrimineren afro surinamers elkaar meer dan de andere bevolkingsgroepen vooral de stads creolen tegen de district en de binnenlands bewoners zelf in NERDERLAND gebeurt ’t regelmatig maar hun vergeten niet dat DEREST geen verschil ziet in het negroïde ras .
   Als wij het willen verbeteren moet het eerst van huis uit beginnen daarmee bedoel ik elkaar RESPECTEREN & SAMEN WERKEN net als de andere bevolkingsgroepen zoals de Hindoestaanse/ Chinezen/ javanen en de nazaten van v/d vroegere plantage houders , die hebben een hekte éénheid , hun bepalen het ECCONOMY en werken samen ” ik denk dat het probleem is toen onze voorouders 1863 vrij waren hadden sommige geen zin of Energie meer om te werken terwijl de gevluchte het SURVIVAL SKIL VERDER HANTEERDE MET BEHULP V/D INHEEMSE” DE OORSPRONKELIJKE BEWONERS VAN SURINAME.
   DE HINDOESTANEN KWAMEN ALS CONTRACT ARBEIDERS MAAR HADDEN HET OOK NIET MAKKELIJK MAAR DOOR HUN DOORZETTINGSVERMOGEN ZIJN ZE STABIEL EN SUCCESVOL IN SURINAME.
   Het MINDERWAARDIGHEIDSCOMPLEX / DISCRIMINATIE & NEER KIJKEN OP ANDERE MOET TOT HET VERLEDEN BEHOREN DAN PAS GAAT HET GOED KOMEN ANDERS NIET .
   BLAKAMANS EEN ANDERS CULTUUR & LEVENS STYLE BETER DAN HUN EIGEN & MAKKELIJK TE MANIPULEREN DAT IS GROOTSTE MIN PUNT👀🇸🇷🌍 📚🗞📃🤝✊👋🇸🇷

   
   gemodereerd

6. De afstammelingen van de slaven hebben ook wel veel voordelen genoten die Hindoestanen/Javanen bijv. niet hadden.
   Zo spraken ze de Nederlandse taal beter en bijna alle ambtenaren waren derhalve zwarten. Ze waren daarom beter geschoold en hadden betere levensomstandigheden.
   Bovendien kregen ze steun van de christelijke kerken.
   Voor de slaven was het een ellende, voor hun nakomelingen die bevrijd waren, niet zozeer.
   Deze commissie moet ook beseffen dat niet-zwarte gekleurden ook behoorlijk worden gediscrimineerd.
   De enige groep – denk ik – die niet gediscrimineerd wordt zijn de Indo’s. Maar dat zal wel komen omdat ze helemaal vernederlandst zijn en bijna allemaal een blanke partner hebben.

   
   gemodereerd

7. Tjonge wat een langdradig zielig huilverhaal weer zeg.
   Wordt wakker mensen… het is 2022, blijf niet in het verleden hangen!

   Iedereen heeft nu kansen in het leven, sommige pakken die kansen en anderen doen niks.

   De wetenschap is een goed voorbeeld van intelligentie, kijk uit welke werelddelen de meeste uitvindingen gedaan werden/worden en belangrijker door wat voor ras!

   Maar kun je nagaan hoe slecht de mensen leefden en/of werden behandeld rond het jaar 0!
   Of is dat niet erg? Zo verder terug in de tijd, zo te slechter waren immers de leefomstandigheden (slaaf of geen slaaf)!

   Vroeger werd je als “straf”, gewoon op het strand vastgebonden en gevierendeeld, vier paarden vastgemaakt aan elk ledemaat en dan letterlijk langzaam uit elkaar getrokken!
   Dat is ook gebeurd, maar bij voornamelijk blanken, dus dat is waarschijnlijk niet erg, want daar hoor je ze nooit over, documentatie genoeg hierover te vinden!
   Ik weet wel wat ik liever heb, een paar zweepslagen of gevierendeeld worden!

   Slavernij is helaas van alle tijden en helaas in deze tijden nog steeds erg populair in:
   -het achterbakse China;
   -bij de uitvinders v/d slavernij in Afrika;
   -bij de barbaarse woestijnhazen uit het Midden-Oosten;
   -bij veel gemeenschappen in het Verre Oosten.

   En nu in 2022, is nog steeds iedereen een slaaf van zijn baas/werkgever/overheid in het geweldige Europa.
   Waar je MOET werken/belasting betalen tot je 70e en dan nog net genoeg verdient om je vaste lasten te kunnen betalen.

   Amen!

   
   gemodereerd

8. percival zowel overdag als ’s nachts is het daar donker van horen zeggen , dus wat is jou probleem dan , woon jij daar , dan zal je het toch ondervinden elke 24 uur , nou hier in Paramaribo is het niet zo donker alleen van 19:00 uur tot de volgende morgen 7:00 uur

   
   gemodereerd

9. Je kunt oeverloos verzwelgen in een gebrouilleerde zwamp van zelfmedelijden, of je pakt jezelf bij de lurven, laat los, en focus jezelf op de toekomst.

   Dus…
   Dan ga je maandag naar het Koninklijk Schouwburg voor het theatercollege;
   “Never waste a good crisis”, van HOT.

   
   gemodereerd

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.