‘Excuses zonder meer is gebakken lucht’

Het Nationaal Comité 30juni/1juli Nederland hecht niet aan excuses die haar grondgedachte, gronprakseri, niet uitdragen. De beweging vindt – sinds haar oprichting op 30 juni 1993 – dat het vragen van vergiffenis aan de inheemsen in Suriname meer recht doet aan het fundamenteel wegwerken van een grote last, die rust op alle nazaten van onze geschiedenis. Het deel van de Nederlandse geschiedenis dat begon met het occuperen van grondgebieden van oorspronkelijke bewoners van o.a. Suriname. Het verhandelen van mensen en de slavernij die erop volgde, wierp niet alleen een behoorlijke smet op onze geschiedenis, maar eiste een hoge tol.

We moeten onszelf serieus nemen en ons met respect inzetten om tot een proces van healing te komen. Dat zijn waarachtige stappen naar een waardevrije toekomst. Dat doe je niet met het aanbieden van ‘excuses’ onder een kastanjeboom in een park in Nederland. Wie biedt eigenlijk excuses aan en aan wie? Die vragen moeten gesteld worden. Wij allemaal zijn immers producten van verfoeilijke handel. Het gaat in deze bovendien niet om personen, maar om naties, aldus Roy Ristie van het Nationaal Comité 30juni/1juli Nederland.

Bekennen, erkennen, beseffen
Er is veel verkeerd gegaan. Historische feiten zijn nog onvoldoende bekend of worden gewoon nog steeds door velen ontkend. Vanuit dat besef timmert de beweging sinds 1993 aan de weg, om zaken aan de orde te stellen die krom zijn gegaan. Het Nationaal Comité 30juni/1juli Nederland beijvert zich om die zaken recht te krijgen als voorwaarde om aan daadwerkelijke emancipatie te werken.Tot die tijd zijn excuses gebakken lucht. Want wat veranderen die excuses om een beter bestaan te gunnen aan o.a. hen die in de (voormalige) Rijksgebieden Overzee zijn gebleven en nog steeds een onmenselijk bestaan leiden. Los van hen die het niet meer zullen of kunnen meemaken.

Handelen vanuit BESEF
We hebben een gezamenlijke taak en verantwoordelijkheid hierin om dat op te lossen. Dan pas kan iedereen samen verder, aldus Ristie, die gisteravond in zijn jaarlijkse boodschap van besef op het Surinameplein ervoor pleitte om als collectief Nederland vergiffenis te vragen aan de nazaten van de Inheemsen en wel op de plek waar zij het eerst te maken kregen met overheersing, uitbuiting en verlies van grondrechten. Het zou het koningshuis – als representant van het koninkrijksgeweten – passen om de lead hierin te nemen en dit niet aan ambtenaren over te laten, laat het comite in haar manifest van Besef weten.

Juridische oplossingen zinloos
Volgens Ristie moet een beschaafde natie het niet willen om zaken zoals emancipatie en genoegdoening via jurische procedures te laten lopen, maar via de politiek van besef, haar humantaire kant te tonen. Dat is een deugdelijke manier om elkaar niet langer de maat te nemen en vrijheden te ontnemen. Recht krijgen wat krom is gegaan begint met vertrouwen en daden die recht doen aan een historische verbondenheid tussen mensen. De slogan van de 30juni/1juli beweging, die hecht aan de zelfgekozen dag van 30 juni (Nationale Dag van Besef) #TaiHori; volhardt in de verbinding – spreekt boekdelen over haar Gronprakseri (doelstelling en intenties).