In memoriam: Henry Siegfried Simson

Henry Siegfried Simson overleed deze maand op 70-jarige leeftijd. Hij werd geboren in Suriname op 23 februari 1951 in Paramaribo. Henry was het eerste kind uit een gezin van acht. Muziek werd de kinderen reeds heel vroeg bijgebracht door moeder Eleonore Marie Valies, een zeer getalenteerde zangeres en mondharmonicaspeler.

Broer Henry, kreeg al heel vroeg liefde voor de gitaar, maar het spelen hiervan was thuis een zeer gewaagde hobby, omdat vader Arnold Eugene Simson (voormalig koorlid van het mannenkoor Maranatha) daar niets van moest hebben.

Als er werd geoefend, stonden een paar vrienden op de uitkijk, met de bedoeling om tijdig door te geven als vader Arnold eraan kwam. Als dat het geval was, werd er geroepen “Halloooo jouw vader” of “Paaa komt eraan” en dan zweefde zo snel als mogelijk, Henry’s gitaar over vele schuttingen en erven om even later 15 huizen verder te belanden in een woonkamer van een van de buren.

Henry was zeer bedreven en gedreven in de muziek en op de basgitaar oefende en leerde hij spelen, tot hij daar een gloedvolle vertolker van werd. Op jonge leeftijd mocht hij kennis maken met de volwaardige Surinaamse Kaseko-muzikanten van weleer en met de populaire beatgroep uit die tijd. Zijn talent werd al gauw ontdekt.

In Suriname speelde hij voor de beatgroep The Murnice, Kingstars en Washboard. De verhalen over zijn muzikale ontwikkeling onder leiding van de snoeiharde leermeesters zijn een apart hoofdstuk waard.

Henry speelde met The Murnice op de eerste verjaardag van zijn jongste broertje Roël Simson, momenteel lid van de Kasekoband Sabakoe. Toen drong het tot zijn broers door dat er ook een andere wereld bestaat, waarin muziek van grote waarde is en die zij ook moeste betreden. Kort daarna vertrok Henry naar Nederland en toen begon zijn muzikale ontwikkeling pas echt. In 2000, het millenniumjaar, werd Henry uitgeroepen tot de meest getalenteerde en beste Kaseko-bassist allertijden en in 2003 mocht hij met de Kasekoband Keti Koti een gouden CD in ontvangst nemen.

Henry Simson heeft als eerste muzikant in Nederland de technische en progressieve baspassages ontwikkeld en toegepast in de Kaseko-muziek. Met name de klauwhamer techniek heeft hij als eerste muzikant toegepast in een bijzondere vorm. De klauwhamer is een samenklank van tonen/klanken die op eenzelfde moment samenkomen.

Henry vond dat alle muziekinstrumenten ingang konden hebben in welke muziekvorm dan ook. Zo heeft hij de Kaskawi geïntroduceerd, alsook de traditionele Kawina of Kawnapoku begeleid met elektrische muziekinstrumenten.

In de bekende Kamala poku was hij heer en meester en ook in dit genre ontwikkelde hij zijn eigen style. Met de zo geheten “bubbel touch” bracht hij een ommekeer in de Kasekomuziek en werd dit nieuwe genre internationaal geroemd.

Hij ontwikkelde ook een Soul-Kaseko waarin hij eerst een soort rust creëerde om vervolgens met een bepaald ritmisch patroon weer in het spel te komen. Wij moeten niet vergeten dat Henry Simson ook jaren Rock en Popmuziek heeft gespeeld met de band “Willy Nilly” die zich kenmerkte door show en performance. Van de stille bassist was geen sprake meer.

Zeer indrukwekkend was zijn tournee in Suriname met “The Master Sound” en zijn optreden met zijn draadloze basgitaar. In Suriname had men toen niet eerder meegemaakt dat een bassist van het podium verdween om vervolgens in het publiek te verschijnen. Deze act van Henry zorgde voor dagenlange discussies en verbazing alom. Toch keerde hij, ondanks het grote succes in Suriname, teleurgesteld terug naar Nederland, omdat de machthebbers van toen zijn gitaar onveilig vonden en hij die voor zijn vertrek moest inleveren. 

Henry heeft in zijn muziekcarrière met heel veel liefde aan vele jongemannen zijn talenten en kwaliteiten overgebracht. 

Hij heeft liedjes uitgebracht met bekende bands als Master Blaster, Master Sound, Sim & Lap, Yakki Famirie, Ghabiang, Kaseko Bravoe en Keti Koti.

Henry wordt door velen in de muziekwereld geroemd en geëerd en ook al is hij er niet meer in zijn muziek blijft hij voortleven.

Aan het verhaal van Henry Siegfried Simson komt geen einde, maar zeer zeker een nieuw en mooi begin!