Kunstenaar Becker: ‘WildcoastArt is Srefidensi-kunst’

Kunstenaar Luciël Becker, die dit jaar zijn tachtigste geboortedag vierde, neemt in onze kunstwereld een bijzondere positie in. Hij is immers geen kunstschilder, maar een kunstenaar en kunstfilosoof. Hij ontwikkelt al een halve eeuw een eigenzinnige vorm van beeldende kunst. Deze staat bekend als WildcoastArt. Kort voor het herdenken van 45 jaar Srefidensi (staatkundige zelfstandigheid) stelt hij dat zijn kunst, Srefidensi-kunst is. Een zelfstandige Surinaamse geestesuiting!

In onze samenleving functioneerde de kunstenaar successievelijk als hoofdonderwijzer, geschiedenisleraar en jurist. Ook als docent kunstfilosofie aan de sectie Beeldende Vorming van het IOL.

Een halve eeuw geleden belandde de politiek geëngageerde student Becker in het artistieke klimaat van het Leidseplein te Amsterdam. Temidden van Erwin de Vries, Piet van Leeuwaerde, Armand Baag, Ruben Karsters, Guillaume Lo A Njoe, Quintus Jan Telting, de filmer Frank Zichem en vele nederlandse en  buitenlandse kunstenaars. Van de ene op de andere dag begon hij toen – zonder  daarbij een bepaald tafereel voor ogen te hebben, op niet-conventionele  wijze, dagelijks  A- viertjes met houtskool en siberisch krijt te bewerken. Recente voorbeelden die langs dit evolutionair pad zijn ontstaan, zijn de zwart – witte “alien”- achtige tekens, die Becker op de Nationale Kunstbeurs 2019  tentoonstelde.

Al gauw bewerkte hij ook papier van groter formaat  en canvas met olieverf,  middels vele, ook niet-conventionele  handelingen  en  instrumenten ofwel apparaten, waaronder veel later ook de computer. Creatief , inventief en innovatief, nog steeds zonder daarbij een concept voor ogen te hebben. Tijdens het improviserend – motorisch bezig zijn doemt dan plotseling een vorm op. Het lijkt van binnenuit uit op het platte vlak te voorschijn te komen. Becker pakt het razendsnel vast en via  associaties – de ene vorm roept de andere op, ontstaan vanuit zijn dynamisch – vloeiende interculturele  identiteit WildcoastArt  symbolen die de kijker onthullen dat Becker vele cultuurinvloeden ondergaat.  

Een aantal jaren terug  begon de kunstenaar  – ook plotseling –  installaties ofwel monumenten te bouwen langs de openbare weg (mofo doro) te Zorg en Hoop. Met elementen ontleend aan onze  culturele – en bio – diversiteit en oude  alledaagse objecten en ander materiaal. Tot verbazing van vele  voorbijgangers, politieambtenaren, leraren en leerlingen van het Arthur A. Hoogendoorn Atheneum die  nieuwsgierig  zijn naar de betekenis van de monumenten.   

Hij maakte foto’s en video’s die hij met de computer bewerkte. Van dit aantal stelt hij slechts een zestal tentoon op de website van het SIAF, de virtuele Surinaamse Internationale Kunstbeurs 2020 (www.siaf.sr). 

De kunstenaar zegt dat ze symbool  staan voor de bevrijding, vrijheid en overwinning van onze natie. In de zin dat de verscheiden groepen en of  burgers in onze samenleving  op volmenselijke wijze intercultureel op elkaar betrokken moeten raken  c.q. liefde voor elkaar moeten gaan koesteren. Zo een ideale multiculturele samenleving is in de verbeelding  van Becker  gelijk een piramidaal opgebouwd kleurrijk intercultureel kunstwerk, dat zich hoog verheft tussen het rijk geschakeerde groen van de Wilde Kust van Guyana , op de plek waar de naam Suriname naar verwijst! Aan het verwezenlijken van dit ideaal levert WildcoastArt ook een bijdrage middels zijn handel, wandel, doen en laten in onze multiculturele , multi – etnische en multi – religieuze samenleving. 

Als zelfstandige geestesuiting put WildcoastArt  inspiratie uit het zelfstandig karakter van de kunst van onze regenwoudkunstenaars, de  Sjamaan van Werehpai en Afaka die resp.de Petrogliefen en het Afakaschrift schiepen. In de visie van de kunstenaar, onze  historische nationale cultuurhelden! “Ze gingen mij voor”, zegt hij,  “in het scheppen van zelfstandige geestesuitingen” .

WildcoastArt bestaat dan ook uit beeldend werk buiten zijn tijd, om de tendenzen van zijn creatieve  collegae-kunstenaars heen. WildcoastArt heeft geen gefixeerde stijl en drukt zich steeds geheel anders uit. Op de Nationale Kunstbeurs 2019 bleek dit ook duidelijk. Staand voor deze werken schreef de journaliste  Tascha Aveloo van de kunstredactie, in de DWT van 26 en 27 oktober 2019, het volgende: “Indrukwekkend dat de kunstenaar op deze hoge leeftijd toch nog een nieuwe collectie maakt die geheel anders is dan zijn oudere werk. Dat is echt de ziel van een kunstenaar  – eeuwig vernieuwend creërend!”