Ieder jaar wordt er op 9 augustus stil gestaan bij de Javaanse Immigratie in Suriname. Op die dag herdenken de Javanen de komst van de Javaanse contractarbeiders, die tussen 1890 en 1939 vanuit Java, Indonesië, naar Suriname waren vertrokken. Dit jaar wordt 130 jaar Javaanse Immigratie herdacht, echter vanwege COVID-19 in sobere sfeer.
De eerste groep contractarbeiders kwam op 9 augustus 1890 aan boord van de Prins Willem II aan in Suriname. Zij waren met 94, hoofdzakelijk afkomstig uit Soerakarta (tegenwoordig Solo), en waren bestemd voor de plantage Mariënburg, eigendom van de Nederlandsche Handel-Maatschappij.
In totaal kwamen 32.956 mensen uit het toen nog geheten Oost-Indië als contractarbeiders naar Suriname. Iets meer dan 26% van hen keerde terug naar hun thuisland. Ongeveer 24.000 immigranten bleven in Suriname. In de census van 2012 telden hun nakomelingen 73.975 leden in Suriname, naast nog een aantal mensen van gemengde afkomst.
Sinds de tweede helft van twintigste eeuw zijn veel Javanen geëmigreerd, zodat ook buiten Suriname grote groepen Javaanse Surinamers te vinden zijn. Een eerste groep vertrok in 1953 naar het pas onafhankelijke Indonesië en vestigden zich op West-Sumatra.
Tijdens en na de onafhankelijkheid van Suriname vertrokken veel Javanen, net als leden van andere Surinaamse bevolkingsgroepen, naar Nederland. Een kleinere gemeenschap bestaat in Frans-Guyana.
Bok Sark[bewerken | brontekst bewerken]
Tussen 1932 en 1935 publiceerde het Surinaamse blad De Banier van Waarheid en Recht ingezonden brieven van een Javaanse vrouw, Bok Sark. Zij beweerde dat zij op een plantage leefde samen met haar man en zij schreef over de vele wantoestanden daar. De overheid probeerde te achterhalen wie zij was. Dit bleef onduidelijk tot het begin van de jaren negentig van de vorige eeuw. Het tijdschrift Mutyama besteedde in het tweede nummer van november 1990 aandacht aan de vrouw en publiceerde haar ingezonden stukken. Naar aanleiding hiervan ontstond een discussie in Nederland in de Weekkrant Suriname. Een van de participanten in die discussie was Klaas Breunissen. Hij publiceerde in 2001 een boek met het levensverhaal van Salikin Hardjo. Deze bleek de schrijver te zijn van de ingezonden brieven.
Terug naar Indonesië[bewerken | brontekst bewerken]
Na besprekingen in Indonesië in 1951 (waarbij ook Iding Soemita deel uitmaakte van de delegatie) en in 1953 en voorbereidingen vanuit Nederland vertrok Hardjo in 1954 met zijn gezin en nog ruim duizend Javanen in een speciaal daarvoor gecharterd schip de Langkuas naar Sumatra en stichtte daar de desa Tongar. De met hard werk opgebouwde gemeenschap was aanvankelijk succesvol maar werd meegesleurd in de burgeroorlog die Sumatra tussen 1957 en 1959 trof. Velen vertrokken uit het dorp, bijvoorbeeld naar de oliemaatschappij Caltex International in de provincie Riau waar ze het dorp Duri stichtten, naar Portland Cement in Padang en naar Jakarta. In 1967 werd de desa uitgebreid met transmigranten uit Java.
De wederopbouw kwam op gang en in 1988 werd ‘desa Suriname’ uitgeroepen tot meest ontwikkelde desa van de provincie West-Sumatra. Uit de jongere generatie kwamen veel hoogopgeleiden voort: artsen, ingenieurs, ondernemers en ook een voormalig ambassadeur van Indonesië in de Verenigde Staten. Hardjo bleef tot zijn dood in juli 1993 in Tongar wonen. Zijn medeoprichter J.W. Kariodimedjo, die in Suriname statenlid was, bracht het in Indonesië tot een hoge functie bij de nationale oliemaatschappij Pertamina en woont in Jogjakarta.
Google
Bron: Wikipedia
typ in
– Salikin Hardjo
Lees daar in ook:
Terug naar Indonesië
en zie daarin Dessa Suriname erin.
Wat ik hierin interessant vind is Dessa Suriname op West – Sumatra. van terug gekeerde Javaanse contracten naar Indonesie, die zich op West – Suratra vestigden. Deze mensen hadden bepaalde zaken van Suriname mee genomen naar hun dorp Dessa Suriname op West – Sumatra, oa de bouwstijlen van huizen en eten oa. pom. Hoe zou het met deze dorp zijn op West Sumatra en zouden er nog verhalen van deze mensen bij hun nakommelingen over Suriname te vinden zijn.
De Surinaamse Javanen, de Surinaamse regering, Ambassadeur van Suriname in Indonesie, zou met deze dorp Dessa Suriname op Java wel warm houden.
Ik ben benieuwd of dit wel bij de Surinamers van Javaanse afkomt wel de prikkel geeft en dit weer nieuw contacten tot stand brengt tussen Suriname en deze mensen op Dessa Suriname op
Ik wens de Surinamers op deze 9 augustus 2020 een mooie de Javaanse Immigratie herdenkingsdag 1890 -1939 – 2020 toe in Suriname.
Samen sterker met alle Surinamers. Eenheid in verscheidenheid.
Maak melding
Enge beeld.
Maak melding
Ook de Javanen zijn belangrijke bouwstenen van onze Surinaamse cultuur. De Javanen zijn rijk aan mooie culturele ambachten waar zij trots op mogen zijn en die zij zeker moeten blijven presenteren. De Javanen zijn met hun eigenschappen een onmiskenbare toegevoege waarde van onze Switi Sranang.
Een gezegende Javaanse immigratie.
Moge de diversiteit en verscheidenheid van onze Switi Sranang een zegen zijn.
En nogmaals deze diversiteit kan een belangrijke toeristische trekpleister worden voor onze nieuwe Suriname.
God zij met ons Suriname. Hoe wij hier ook samenkwamen. Krakti !
( .. Ik krijg nu ineens trek in Saoto soep en een lekkere bami van mae 😉 ..)
Maak melding
eenheidt in verscheidenheidt, graag een nader uitleg want want dit hier wordt nooit meer een Natie zo als men zegd ONE POEPLE ONE NATION ,dit zal het landt verscheuren
er bestaat geen eenheidt het is of verscheidenheidt dat is wat wy nu zyn
Maar EENHEIDT dat is wat een landt sterk maakt, waar zyn wy afgedwaald ,de politiek heefd hier een rol in
het behoudt van de cultuur van afkomst is funest voor een STAAT als SURINAME ,ik denk dat je moet mee gaan in de cultuur van je geboorte landt en niet in die van je voorouders
,zodoende tot een eenheidt gesmeedt teworden , want als je dan ook nog het verscheidenheidt in de politiek laat door sypelen kryg je apartheidheidt
Surinamers ik ben geen racist maar gaan jullie hier goedt over nadenken, want ik heb niet alle kennis inpacht , ik zou hier meer van willen begryppen
Maak melding
Andere etnische groepen in Suriname kunnen nog heel veel leren van de Javanen. Ze hebben zich wel heel laat geëmancipeerd in de Surinaamse samenleving.
Een sterk cultureel fenomeen bij de Javanen is het concept van Gotong Royong. Wederzijdse dienstbaarheid. Met het concept Gotong Royong hebben de Javanen mooie huizen in Suriname kunnen bouwen.
Javanen investeren heel veel in hun woningen en in hun kinderen. Soms zijn ze te lief voor hun kinderen. Vroeger als een kind huilde om dat die niet naar school wil gaan, werd zo’n kind thuis gehouden. Vinden de ouders de kinderen zielig.
Het woord – concept wat een sterke concept is het woord ”senang”voelen. Je veilig, je comfortabel, je beschermd voelen. Het mooiste woord in het Javaans.
gemodereerd
Voor alle Surinaamse Javanen. Goed om te bekijken
Type in Youtube
Youtupe:
Van Suriname naar Tongar – Saka Suriname menyang Tonga
Veel kijk plezier toegewenst
ps:
Er zijn nog meer van dit soort video hiervan te zien
Maak melding
Gefeliciteerd Suries met de herdenking van de komst van de Javaanse contractanten in Su.
Mijn familie geschiedenis begon in 1903 met de komst van mijn overgrootmoeder van Java, van het dorp Loanoe.Mijn grootmoeder was al een Surinaamse geboren op een koffie plantage. Naast javaans sprak ze vloeiend Sarnami geleerd van haar speelmakkers.
Veel plezier vandaag mede Javaanse Surinaamse landgenoten.
Maak melding
Tegenwoordig zijn de meeste Javaanse Surinamers Muslims. Er zijn kleinere groepen die Christenen zijn. Vele Muslims hebben een hadj gedaan.
In de kontraktanten tijd waren velen de belijders van de inheemse javaanse religie. Van buiten leek het op de Islam en van binnen op het hindoeism/budism. Deze twee religien gingen voor de Islam. Die kwam in de 1300 op Java aan.
Op hun vaste maand hoor je ze zeggen dat ze hun wapens moeten scherpen. Met hun spels kunnen ze anderen genezen en ook ziek maken. Het leek wel dat al deze javanen bekwaam waren in deze art.
Anderen hadden voor het gemak vrienden uit de onzichtbare wereld.Ze werden beschermd door hun vrienden en de javaan kon hun gunsten vragen.
Met de dood van de Java geborenen weet de Javaanse Surinamer minder van deze levensovertuiging. Mischien voor het betere.
Maak melding
Ma die Jaafaane, waare sei anders dang beifoorbeel die Baalineesie ov die Sumaatreesie. Dang warom alleen Jaafaane se hebbe gestuur na Surinaam.
Maak melding
Javanen zijn een verrijking voor dit prachtig land, harde werkers, je hoort ze nooit klagen. Heel veel respect voor deze groep die zich geruisloos hebben aangepast. Jonge Javaanse politici die zich heel goed hebben ontwikkeld, is een verademing om naar Bronto Somohardjo te luisteren.
Alle Javanen en alle overige bevolkingsgroepen van harte gefeliciteerd.
gemodereerd
Vanaf nov. 2019 zijn de contacten op gang (Indonesie-Suriname). Na het bezoek van een nazaat in oktober 2019 in Suriname is het boemi. FB en Whatsapp maken het makkelijker. Er is een dorp in Duri, Sumatra, die kampong Suriname heet. Ook een straatnaam is naar Suriname vernoemd, Jalan Suriname. Vorig jaar is Jalan Paramaribo bijgekomen. Het dorpshoofd van Kampong Suriname, die vertelt over Suriname aldaar en de belangstelling is groeiende, ook in Suriname. In 2022 als alles goed loopt, gaat een groep Surinamers een bezoek brengen aan Kampong Suriname te Duri.
gemodereerd