Voorzitter Fred van Russel van de de Vereniging van Surinaamse ex-Korea oorlogsvrijwilligers (r) en een vroegere strijdmakker legden gisteren (zaterdag 24 okt) een bloemstuk bij het monument ter herdenking van de Koreaanse Oorlog (juni 1950 – 27 juli 1953) aan de Waterkant. De sokkel van het monument is in blauw gedrapeerd.
De vereniging sluit zich daarmee aan bij een groep van ongeveer 45 landen waarin de 70ste jaardag van de Verenigde Naties (24 oktober) wordt gevierd met bloemen en kransen bij meer dan 150 ‘Korea-monumenten’ die blauw worden belicht. De Koreaanse oorlog tussen noord en zuid ontbrandde vijf jaar na de oprichting van de VN en de Veiligheidsraad van de VN besliste steun te geven aan Zuid-Korea.
Surinaamse vrijwilligers vochten mee in de Nederlandse contigent. Twee Surinamers sneuvelden tijdens de strijd.
De laatste der Mohicanen !!!
Maak melding
Toen waren de schepen nog van hout en de mannen van ijzer. Tegenwoordig is het andersom.
Maak melding
Hahahaa wat een humor !leuk
Maak melding
Wat wij niet mogen vergeten is het volgende. Er zijn 125 Surinaamse jongens onder Nederlandse vlag naar Korea gestuurd. 2 zijn aan het front gesneuveld. Vraag: wat is met de 123 anderen gebeurd?
Antwoord: die zijn na de oorlog door Nederland in Suriname gedumpt zonder medische begeleiding en zonder 1 cent pensioen. En als dat laatste toch nog is gebeurd, zal Nederland – net als wat ze met Atjeh hebben gedaan- de boel net zolang uitgesteld hebben totdat alle belanghebbenden op sterven na dood waren. de manier om op een goedkope manier van een probleem af te komen.
John: het slachtoffer van een getraumatiseerde Korea-veteraan.
Maak melding
Gelijk heb je John; het spijt me ;We weten te weinig hierover bewust door de Nederlandse regering en ook door Suriname voor het voetlicht gebracht !
Maak melding
Amaranta.
Ik neem het niemand kwalijk omdat onze Surinaamse geschiedenis structureel wordt doodgezwegen. We zouden juist alle Surinaamse gevallenen moeten gedenken en eren. Wat weten wij over onze jongens tijdens de 2e wereldoorlog en ook de binnenlandse oorlogen. Heel weinig tot niets. Het lijkt alsof wij nooit aan die wapenfeiten hebben meegedaan.
De lering die wij moeten trekken uit dit alles is: eerst harde afspraken maken alvorens onze jongens de oorlog in te sturen. Het moet niet zo zijn dat de overlevenden achteraf de doden moeten benijden. Gedenk: elke getraumatiseerde oorlogsveteraan is een last voor zijn hele familie.
Maak melding
John ik ben het helemaal eens met je maar wel jammer dat niets teruggedraaid kan worden en dat de familie blijft zitten met onverwerkte emoties van 1 persoon die zn weerslag heeft op een heel gezin/familie;triest.so sorry ! Ik had er niet bij stil gestaan!
Maak melding