Yarah, een 18-jarige vrouw van wie haar ouders graag willen dat ze gaat trouwen, schrijft in haar dagboek over een moeilijke keuze. Ze houdt heel veel van haar ouders en ze wil hen graag gelukkig maken, maar ze wil ook haar eigen leven leiden. En dat is niet zo gemakkelijk als het lijkt.
Een fragment uit Yarah’s dagboek:
“….Mijn ouders vinden dat ik met Rayan moet trouwen. Dat hebben ze vanavond tegen me gezegd. Ze vertelden dat zij en de ouders van Rayan hebbengesproken over een bruiloft en besloten dat er een groot feest moet komen. Ze weten zelfs al in welke zaal: l’Opera in Den Haag. En ook de traiteur hebben ze al uitgekozen. Het is toch van de gekke!!! Ik zat
erbij en ik keek ernaar. Ik stamelde alleen nog maar… ‘Maar ik wil
niet trouwen…”
Lees verder op: hetdagboekvanyarah.nl
Je trouwt met degene, die je in jouw hart gesloten hebt en dat zijn niet jouw ouders.
Maak melding
Dat anno 2014 ouders nog denken dat hun kinderen hun bezit zijn is zacht gezegd, Middeleeuws.
Als je van je kind houdt, voed je het op in volledige vrijheid en laat je het zijn eigen keuzes maken.
Kinderen zijn niets verplicht aan hun ouders. Als ze iets willen terug doen, is het aan hén.
Kinderen hebben niet gevraagd op de wereld te komen, dus laat ze los als ze dat willen en eis niks van ze!
Dit heeft niets met opvoeden te maken.
Maak melding
Het is jammer dat jongens en meisjes tegenwoordig niet van een ander kunnen houden zonder verliefd te zijn op die persoon. Je houdt toch ook van je broer/zus/vader/moeder zonder verliefd te zijn op hen? Zo kun je ook van een door de ouders uitgekozen partner (of welk ander mens ook) (leren) houden, tenzij die persoon echt iets zeer afstotelijks heeft. Anders moet je maar zelf op de proppen komen met iemand die ook voor de ouders acceptabel is. Of gaat het alleen maar om romatiek en seks?
Overigens ontgaat mij de kwestie hier: wil de persoon nog niet trouwen of wil ze niet trouwen met de voorgestelde jongen? Of misschien allebei?
Maak melding
-Door deze onderdrukking wereldwijd ziet men ook wat men de kinderen gebeurt.
:psychische problemen, agressief gedrag, mee doen in oorlogen, zelfmoord neigingen en nog veel meer.
-De keuzen voor deze kinderen is heel erg moeilijk, omdat als zij niet mee werken hun hele familie kwijtraken. De keuze is dan heel gemakkelijk te maken.
Verminking is ook zo iets waar de meisjes niet zelfs mogen bepalen.
-Zie ook het traditionele leven wereldwijd en neem maar een voorbeeld in Suriname waar de jongeren niet meer luisteren naar de kapitein, basjas of granman.
-Ik denk niet dat die man daar boven dit gewild heeft, maar het zijn sommige mannen die gewoon van macht houden en willen bepalen wat er gebeuren moet.
Maak melding
Ik moet toch zelf kunnen uitmaken met wie ik trouw?
Nee. Weet je hoeveel vrouwen single zijn omdat ze geen geschikte man kunnen vinden? 25% van hen stort zich uiteindelijk in de armen van een man die ze eigenlijk niks vinden, maar door gebrek aan beter en loneliness gebeurt dat toch. Dan kun je wel zeggen dat dat een eigen keus is, maar is dat wel zo? En is dat veel erger dan een ‘gedwongen’ huwelijk? Want de effecten zijn hetzelfde, zo niet slechter.
En degenen die single blijven, verlagen zich tot hoe reren. What a life!
Maak melding
Ik denk dat 80% van de getrouwde mensen eigenlijk verliefd was op een ander en het liefst met die persoon zou zijn getrouwd. Alleen, die persoon zag het niet zitten in hem/haar of wist niet dat dergelijke gevoelens leefden of iets/iemand anders stond in de weg.
Uit onderzoek bleek dat 1 op de 9 kinderen een vader heeft die niet de biologische vader is, maar dat zij dit niet weten. Mamma had een scheve schaats gereden (of was verkracht/verleid) en heeft het nooit verteld.
Permanent geluk bestaat niet. Af en toe gelukkigere tijden wel. Of je moet een verlost mens zijn.
Maak melding
@Loes en mama: “Anders moet je maar zelf op de proppen komen met iemand die ook voor de ouders acceptabel is.”
Mijn partner moet voor MÍJ acceptabel zijn, niet voor mijn ouders.
Maak melding
@Joy,
Wil jij dat jouw partner geen goed contact heeft met jouw ouders (degenen die je alles gegeven hebben ) dan? Wat jouw ouders jou gegeven hebben dat weet je. Wat je allemaal van je partner gaat krijgen dat weet je niet. Menige huwelijk strand in ontrouw en scheiding (1 op de 3, volgens de berichten). Dus 1 op 3 kans dat je een verkeerde partner neemt. Ouders (ouderen) hebben hier vaak een betere kijk op. Dus ik zou aan hun mening ook enige waarde hechten. Maar dan spreek ik alleen voor mijzelf.
Maak melding
Beste Loes en mama,
Natuurlijk wil ik heel graag dat mijn partner een goed contact heeft met mijn ouders. Dat komt de familieband alleen maar ten goede. Maar dat is voor mij niet dé voorwaarde om een partner te kiezen.
De kans op een geslaagde keuze is hetzelfde als je ouders je partner voor je kiezen, of dat je hem zelf kiest. Ouders kunnen de plank ook flink mis slaan.
Als je akkoord gaat met de keuze van je ouders en je bent ook echt verliefd, dan is er niets aan de hand. Als het jou wordt opgelegd, zoals hier boven het geval is, dan is het echt heel erg fout!
Als ouder zou ik NOOIT een partner voor mijn kind kiezen want als het fout gaat zal ik mezelf levenslang verwijten. Het kind zal dat ook doen, denk ik. Mij verwijten!
Als het kind zelf kiest valt niemand iets te verwijten als het fout gaat.
Maak melding