donderdag, maart 28, 2024
HomeColumnsUitzitten

Uitzitten

-

Does Travel

Eigenlijk zou ik voor mezelf het liedje ‘Eenzame Kerst’ van André Hazes moeten afdraaien: ‘Ik zit hier heel alleen kerstfeest te vieren. De straf die ik verdiend heb zit ik uit.’ Echter niet uit zelfmedelijden maar uit zelfspot. Vader van vier kinderen en toch voor mij geen kerstboom, cadeautjes en dankbare kindersmoeltjes. Het uitzitten betreft niet letterlijk een gevangenis straf, maar een vergevingsproces.

Daarom tracht ik vrijwel elke dag bezinnend door het leven te gaan en innerlijk in balans te blijven. Daarbij is geen plaats voor zelfmedelijden, wrok of zelfverwijt over gemiste kansen. Ik heb scherven opgeveegd en ben nu volledig gefocust op mijn werk en daarmee op mijn maatschappelijk perspectief. Genotsmiddelen en ‘uitgaan’ behoren niet meer tot mijn levensbehoeften. Het liefst heb ik mijn twee biologische dochtertjes zo snel mogelijk in mijn armen, zodat ik ze kan knuffelen en er als een echte ‘papa’ voor ze kan zijn. Ik kan een (rechterlijke) strijd gaan voeren om mijn omgangsrechten’. Dat is niet het geval. Ervaring leert dat het meestal een strijd is zonder winnaars. Het is beter aan mezelf te werken, zodat als mijn kinderen vroeg of laat aankloppen, ze een positieve vader aantreffen met wie ze verder kunnen optrekken.

Iwan BraveDoor Iwan Brave – Hoe snel ik weer omgang met mijn kinderen zal hebben, hangt in grote mate af van de vergevingsgezindheid van hun moeders. In dat opzicht ‘zit ik mijn straf uit’ die ik ongetwijfeld heb ‘verdiend’. Nou moet ik het kerstsentiment niet overdrijven. Ook als mijn kinderen in de buurt zouden zijn geweest, had ik er niet meer waarde aan gehecht dan van een leuke feestdag met cadeautjes en lekker eten. Het sentimentele, waarmee we vooral door de commercie worden overgoten, was sinds mijn tienerjaren al niet meer aan mij besteed.

Waarschijnlijk ligt dit ook ten grond slag aan het feit dat ik nu op latere leeftijd een gezinsloze ‘vader’ ben. Bij een kritische introspectie kan ik niet bepaald de gewetensvolle vraag ‘wilde je wel een gezinsleven?’ volmondig met ja beantwoorden. Alleen had ik mijn bindingsangst niet zo destructief moeten uiten. Als opgroeiend kind van een vaderloos gezin, ben ik mijn toekomstig ‘vader-zijn’ gaan over-idealiseren, tot zelfs een idee-fixe. Al op mijn veertiende heb ik het ouderlijk huis verlaten vanwege een moeizame moeder-zoonrelatie, waarna een leven volgde waarbij – hoe ‘sociaal’ ik ook overkwam – bevredigen van het ego voortdurend centraal stond.

En dan toch op mijn 37ste besluiten ‘vader’ te worden, terwijl er – achteraf bezien – totaal geen basis lag voor mij om een gezinsman te zijn. Die ‘wens’ was sterk geromantiseerd, overgoten met een egosaus. En zie het resultaat: twee biologische dochtertjes, die net als ik vaderloos opgroeien, en twee niet-biologische zoontjes die ik alsnog hetzelfde lot laat ondergaan. Hun moeders zijn terecht boos op mij, want ik heb ze ook fysiek gekwetst. Hoewel ook hun mate van ego daarbij een vertragende rol speelt, is het vergevingsproces vooral in handen van de tijd.

Acht kinderen bij acht vrouwen was de score van mijn vader. Mijn geboortejaar – 1963 – was zijn ‘topjaar’. Toen hij me vertelde hoe hij toen ‘heen en weer rende’ tussen drie zwangere vrouwen, moest ik wel lachen. Het blijft je vader en het deed me alsnog goed te weten dat hij toch nog ooit een moment voor me heeft gerend. Mijn vader is nooit klaar geweest om ons later op te vangen als meer dan een biologische ‘vader’. Waarschijnlijk omdat hij nimmer zijn ego proportioneel heeft weten te temperen.

Daarin zal ik hem zeker niet volgen. Ik ben ervan overtuigd dat ik als een échte vader weer kerst zal ‘vieren’ met mijn kinderen. Daarom voel ik me allerminst eenzaam. Het leven is één grote kans die we, mits we daadwerkelijk tot inkeer komen, alsnog tijdig kunnen benutten. Voorkomen dat het levenslang ‘uitzitten’ wordt, hebben we gelukkig wel zelf in de hand. Vrolijk kerst!

Iwan Brave

opening
Fernandes Express
KASSAV LIVE in Rotterdam

4 REACTIES
  1. Wat een openhartigheid! Er bekruipt me wel een dubbel gevoel. Ik vind het aan de ene kant wel stoer, maar tegelijkertijd heb ik ook het idee dat ik in iemand zijn dagboek zit te lezen, een ego document..

    Reflectie en contemplatie zo aan het einde van een jaar is natuurlijk toe te juichen. En om goede voornemens voor het nieuwe jaar te bedenken. Maar iemand zijn diepste zieleroerselen zo ongecensureerd op het internet voorgeschoteld krijgen, hmmm..

    Maar misschien dat er mensen zin die er wat aan hebben, ‘bezint eer gij begint’… er lopen al teveel vaderloze (zwarte) kinderen rond. Helaas lijkt bezinning ook niet de oplossing…?

    Wat is de kerstboodschap van deze column dan eigenlijk? Troost geven aan lotgenoten? Als voorbeeld dienen? Of juist om hoop te houden? Blijven proberen ongeacht de omstandigheden? Geen idee.

    Dat de columnist niet vereenzaamt is leuk voor hem, maar gaat het niet meer om zijn kinderen en hoe zij zich voelen? Zetten zij de traditie straks voort?

    Waar de overtuiging op gebaseerd is om ooit weer als gezin samen kerst te vieren, wordt verder ook niet duidelijk in dit verhaal. Is dat wishful thinking? Ik vrees dat het echte probleem dieper gaat dan het besef wat er (structureel!) fout gaat en waardoor veel zwarte vaders geen echte vader voor hun kind kunnen zijn. Dus verbeter de wereld en begin bij jezelf, loop niet weg voor je verantwoordelijkheid, maar vooral, denk ik godsnaam na voordat je kinderen op deze wereld zet. Welke toekomst wil je ze bieden en moeten ze wel echt met zo’n achterstand in de maatschappij komen?

    Het is triest dat mensen maar kinderen verwekken, wat geen kunst is, maar wat voor leven staat ze te wachten?


    Maak melding
  2. Zonder in ” ter zake kundige” termen te spreken heeft de columnist wel de vinger gelegd op het oorzakelijk verband. Ik ben wel met een vader opgegroeid en kan derhalve geen mening geven over deze voor kids vaderloze situatie. Maar ook ik ben gescheiden, heb een zoon die ik wel dagelijks spreek en een dochter van een andere vrouw waar de omgang door moeders niet van harte wordt ondersteund.Kernvraag moet dan ook zijn voor kinderen die geen vader in huis hebben gehad: Hoe kan ik, indien dit generaties het geval is,de vicieuze cirkel doorbreken. De columnist geeft hier richting aan tussen de regels door.Expat legt het bloot; Quote ” Zetten zij de traditie straks voort?” einde quote.
    Ik wens de vaderloze kinderen en de ” kinderloze” vaders een voorspoedig en van wijsheid vervulde 2012 toe.


    Maak melding
  3. Beste Iwan,

    Je ziet hé, de suri-mannen geven niet thuis,zouden ze bang zijn?
    Maar niet getreurd; mannen die hun gevoelens tonen zijn in mijn ogen echte mannen!

    Blijf schrijven voor je prinsesjes, middels een blog of brieven.
    Deze brieven kun je als de prinsesjes iets ouder zijn uitgeven in boekvorm.
    Zoiets als wat Maya Angelou heeft geschreven: “brieven aan mijn dochter”.
    Volgens mij heeft geen enkele suri-schrijver dit ooit gedaan,zeker niet over dit onderwerp.
    Enne aub niet jatten van Iwan.

    De kindjes moeten weten hoe jij erover denkt.

    Een goed uiteinde en
    Wan boeng new jarie!!!!!

    Ciao!


    Maak melding
  4. Beste heer Brave,

    Het heeft even geduurd voor ik op deze column kon reageren.Dat even duren had te maken met de brok in mijn keel toen ik uw column las.

    Ik ben geen afro-Surinaamse man, maar een afro- Surinaamse vrouw.Niet in de bloei maar wel in de kracht van haar leven.
    Als oudste van 14 kinderen (bij 1 vrouw verwekt door 9 mannen!) opgevoed door moeder en moeders moeder.In de weide omtrek geen vader te bekennen.
    Sterke zwarte vrouwen, mijn moeder en haar moeder!
    Maar geloof me, they ruined my selfesteem and worldview as a human being.

    Al die verhalen over/van sterke Surinaamse vrouwen zijn ‘plantation bleus’. Slavenzang om eenzaamheid, lichaamspijn en zielepijn te verzachten.Begrijpelijk, maar daar verandert men zijn werkelijkheid niet mee!

    Kortom, wat afro-Surinaamse mannen met hun zoons – en dochters!- doen, doen afro-Surinaamse moeders met hun dochters – en zonen!- en dit patroon herhaalt zich. Dagelijks en tot Bam…
    Ook ik heb aan het weven van dit patroon bijgedragen.

    Ik trouwde en kreeg kinderen met één van de leukste afro-Surinaamse mannen (en vaders!)op de wereld, kan ik nu onbelast zeggen. We scheidden, vanwege mijn hebi met afro-Surinaamse mannen. Hoe goed hij het ook deed, mijn kritiek was chronisch en giftig. Totdat hij, na jaren van mijn gebeuk op zijn mannelijkheid, op een dag een andere vrouw tegenkwam die hem positief bevestigde (ze zijn na 20 jaar nog steeds gelukkig getrouwd).
    Zie je wel?!(zeiden destijds de moeders uit mijn jeugd in koor).

    Pas na jaren psycho-analyse (de Bam die naar hulp leidde kwam door een acute en ernstige storing in mijn relatie met mijn kinderen, na de zelfdoding van een broer)was ik in staat te voelen en benoemen, dat ik de pijn van de afwezige vader uit mijn jeugd en de ‘commensalen’ van mijn moeder in mijn systeem had opgeslagen. En daardoor niet in staat om met een afro-Surinaamse man (met andere types kon ik mijn pijn verbloemen met ‘exotisme’) een volwassen en gelijkwaardige relatie aan te gaan.
    Dat kan ik nog steeds niet (ik kan geen man – zwart, wit, groen, geel, bruin – langer dan 1 week in mijn huis verdragen) want altijd is daar de stem van mijn moeder (en grootmoeder!): “ze deugen niet, deng mang negre”. Regelrechte zelfhaat. Bah!

    Wat ik bedoel te zeggen is dat in dit ‘post plantage afro drama’ van Suriname – alle spelers – vrouwen én mannen meervoudige stemmen zingen.
    Ze zijn tegelijkertijd librettist/producent/dirigent/toeschouwer/dader/slachtoffer/advocaat/rechter/beul.
    Zo lang we in Suriname dat niet onder ogen zien en aanpakken zullen, in de afro-community, kinderen, moeders en vaders lijden onder de ‘plantage blues’.

    Mijn aanmoediging aan u voor 2012 en verder: blijft van uw kinderen houden en verwacht niets terug, want ze zijn u niets verschuldigd.
    U hen wel.


    Maak melding

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

LAATSTE BERICHTEN:
TOP SITES