Door Iwan Brave – De regentijd lijkt aangebroken. Het erf achterop ligt er al dagen zompig bij. De pommerakbomen zijn vol vruchten en er komen zoveel naar beneden ploffen, dat ik het ervaar als pommerakregen. Elke dag, als het even kan, hark ik de gevallen en beurse vruchten bij elkaar en sjouw ze met twee emmers tegelijk naar het achtererf en strooi ze uit. Dan heb ik minder last van de hinderlijke fruitvliegjes en penetrante geur van gistend fruit.
De pommerakbomen zijn van de buurvrouw, maar hangen schaduwrijk over mijn oprijlaantje. De huisbazin vindt dat de buurvrouw haar bomen zodanig moet snoeien, dat ik geen last heb van de vruchten en de vele bladeren die herfstig naar beneden dwarrelen. Ik heb met klem gezegd volstrekt geen last van te hebben, maar juist geniet van de paradijselijke sfeer. Bovendien hark ik met plezier mijn oprijlaantje en erf aan. Tijdens mijn verblijf in een opvangcentrum voor drugsverslaafden in Para, waar ik me dagelijks moest kwijten aan allerlei huishoudelijke klussen, heb ik mij dit plezier eigen gemaakt.
Vooral door het meditatieve van het harken en wieden kwam ik tot het besef dat ik de binding met de kleine dingen van het alledaagse leven verloren had. Dit kwam omdat ik in de loop der jaren meestal een schoonmaakster en een tuinman had. Je deed het ook omdat je een steentje wilde bijdragen aan armoedebestrijding. Maar de belangrijkste oorzaak was toch wel dat ik geheel was opgegaan in mijn werk als journalist. Zogenaamd met de grote maatschappelijke dingen bezig. Door het schoonmaken, dweilen, harken en wieden kwam ik weer in contact met het aardse en daarmee met mezelf. Ik dook zowat letterlijk in de toiletpot om elke remspoor of kalkrest te verwijderen en deed hem weer als nieuw glanzen. Andere opvangenoten vonden me maar een ‘uitslover’. Maar ik nam ik het ‘resocialisatieproces’ erachter serieus.
Huishoudelijk bezig zijn is voor mij nu een middel om kwalitatief tijd aan mezelf te besteden en in contact te blijven met het alledaagse, opdat ik niet weer ontaard. Het heeft weinig zin je te bekommeren om grote maatschappelijke gebeurtenissen en de kleine dingen van zingeving uit het oog te verliezen. Als een echte Surinamer sta ik daarom meestal extra vroeg op om te beginnen met het huis en de voorplaats aan te vegen of te harken. En vooral niet gehaast; op je gemak en met overgave. Hoe kort het tijdbestek ook is. Geen beter begin van de dag. Niet alleen ervaar je een overwinning op jezelf, je begint letterlijk met een opgeruimd gevoel aan de maatschappelijke sores.
Desondanks had ik afgelopen jaar een tuinman die één keer per maand het erf kwam maaien. Hij heeft aangekondigd dat hij ermee ophoudt. Want hij is al dik in de zestig en kan het lichamelijk niet meer aan. Even werd ik bevangen door paniek. Want hoe graag ik ook wil, een groot graserf in de tropen onderhouden is geen sinecure. Een maandje overslaan en het aangezicht gaat al richting overwoekering. De paniek was vooral: waar vind ik een betrouwbare tuinman die ik vrijelijk op mijn erf kan laten terwijl ik weg ben en die mij geen poot uitdraait?
Maar ik ben overstag gegaan: put your money where your mouth is. Ik ga een maaimachine aanschaffen en het zelf doen! En niet bevreesd zijn dat ik niet voldoende tijd ervoor zal inruimen. Bij de ijzerhandel zag het juiste modelletje maaimachine voor de prijs die minder is dan ik kwijt ben aan een jaar tuinman. Eind van de maand schaf ik hem aan. Elke keer als ik er langs loop, gloeit mijn hart. Apart gevoel: nooit eerder was mijn gevoel van blijven aarden gekoppeld aan een grasmaaimachine. Mijn mottto: een zinvol 2011, begint bij JEZELF.
Iwan Brave
Iwan jij ook een gezond en liefdevol 2011 toegewenst, weer heb ik genoten van je column. Ik begrijp helemaal wat je bedoelt en zo voel ik het ook, wie het klein niet eert….. geluk en tevredenheid zit al in de kleine verplichtingen die je doet.
Maak melding
Wat herkenbaar , en bedankt hiervoor.
Ik las t met een glimlach , omdat ik weet wat je bedoelt, Iwan.(gevoel van herkenning)
Schoonmaken in huis dat is niet m,n favoriete bezigheid , maar als ik boos ben of gefrustreerd voel , ga ik tekeer als een tornado,Miep Kraak van de huishoudservice ie er niets bij , geen poetsdiva, om daarna vergenoegd naar t reultaat te kijken
Ik heb niet in dezelfde omstandigheden als jij verkeerd, maar ik vind tuinieren sowieso prettig , en ervaar t als heel rustgevend.
Therapeutisch haast , en al werkend in de kom ik tot rust
Op vakantie miste ik m,n tuin zo erg dat ik bij iemand in de tuin ging werken , omdat die er zelf niet aan toe kwam, nadat de tuinman de brui aan had gegeven. Ik kon m,m energie in kwijt , hij was blij, en erg verdrietig( ik ook een beetje) toen m,n vakantie erop zat.
Maak melding
ledigheid is des duivels oorkussen.
van de kleine dingen,elke dag,kunnen genieten
met weinig tevreden zijn,is een kunst.
veel mensen hebben niet het besef,wat dat
inhoud.
Maak melding
Beste Iwan,
Zoals altijd weer een schitterende column. Het zegt iets over jezelf. Over je verantwoordelijkheid naar je eigen omgeving.
Ik heb de eerste 17 jaar van mijn leven in Suriname gewoond. Wij veegden ook iedere dag het erf aan. Tijdens de regentijd moesten wij (mijn broers en ik) van vader de bladeren van de amandelbomen van het erf verwijderen. Jouw column doet mij aan die tijd denken.
In Nederland beschik ik over een tuin van 12 m2. In alle vier de jaargetijden zorg ik dat het altijd schoon is. Elke ochtend als ik de gordijnen open doe, glimlach ik. Mijn tuin en mijn huis zijn schoon en dat maakt het begin van de dag geweldig.
Nogamaals Iwan, bedankt voor je inspirerende colums. Hoop je dit jaar persoonlijk te ontmoeten.
Ik wens je een gezegend, gelukkig en liefdevolle 2011.
Maak melding
Nee Iwan,het blijven bruggen en fly-overs.Deze tuinman heeft geen idee hoe het met zijn gras gesteld is.Al overwoekert het zijn hele tuin als hij maar uit het gevang blijft.En met bout aan het stuur,zie ik inderdaad Holland niet over de brug komen.En zelf doen kost ook heel wat zelf overwinning.Maar node zal het moeten al is het met minder..elan.
Cobie.
Maak melding
Hoi Iwan,
Leuk stukkie.
Jou beschrijving doet mij denken aan het “hippe” mindfulness :).
Kun je grofgeld mee verdienen, de “hele” wereld schijnt op zoek te zijn naar zichzelf.
“Aarden” is ook een soort van mindfulness.
Ben zelf een “mooi-weer-tuinierster”. Niet zoveel tijd. Ik geef af en toe wel instructies, hahahaha. Een strandwandeling op blote voeten, helpt ook.
Maar ,effe, nooit geweten dat er nog steeds pommerak-bomen zijn in suri. Een van de lekkerste vruchten, dus, “ik weet waar je huis woont”, en kom binnenkort buurten:).
Een creatief, succesvol en liefdevol 2011 toegewenst!!!
Maak melding
Iwan ,,gelukkig nieuwjaar.
Wees blij Dat u een grasmaaier kunt kopen. Er zijn er zat die dat niet kunnen.
“De paniek was vooral: waar vind ik een betrouwbare tuinman die ik vrijelijk op mijn erf kan laten terwijl ik weg ben en die mij geen poot uitdraait?”
Deze man had u ook ergens gevonden toch? Laat het maaien aan een ander over en zo helpt u weer een medeSuriname, die dan kan sparen voor bv een grasmaaier.
Dag Iwan het gaat u goed.
tjang 12 jaar.
Maak melding
Hoi Iwan, nog de beste wensen. Door het lezen van je tekst kreeg ik jeugd sentiment. Je tekst heb ik met een glimlach gelezen. Je tekst heeft volgens mij een dubbele betekenis. De gene die je vorige tekst gelezen heeft zal het met mij eens zijn.
Nog vele na deze in het jaar 2011. Laat je niet uit het veld slaan.
Gio
Maak melding
Iwan, ben je drugsverslaafde geweest dat je in zo een opvanghuis zat? Dan ben je toch mooi weer bovenopgekomen…
Geweldige column en een gelukkig 2011
Maak melding
He Iwan,
Een Cool stuk.
Het blijkt dat de kleine (irritante) dingen in het leven toch zinvol zijn.
En verder een gezonde en inspirerende 2011
Mick
Maak melding
Iwan, ik herken zelf in mezelf vaak ook die behoefte om terug te komen op aarde, ver beneden die maatschappelijke belangrijkheden. ik ben over een paar maanden ook zelf voor langere tijd in Suriname, dus als t eventueel kan wil ik je grasmaaier wel zo nu en dan lenen; en als ik geen huis met tuin vind, maai ik jouw tuin wel. and i will put my money where my mouth is.
MARVIN
Maak melding