Opmars

22 augustus 2010

Door Iwan Brave – Het is grote vakantie. Voor Suriname zit een roerig seizoen erop. Alsof we vanuit een rotsrijke en kolkende sula zijn terechtgekomen in rustig open vaarwater. Zelfs het regeerakkoord is getekend zaterdag. Alles lijkt op een perfecte timing. Alleen moet de minister van Justitie en Politie nog worden beëdigd en staat de MC-partij Nieuw Suriname op scheuren. Dat eerste is een formaliteit en het tweede zal niet zoveel gewoel teweegbrengen.

Want alles duidt erop dat Bouterse inderdaad die ‘sterke president’ is die Suriname een eenduidige koers opstuurt. Je hoort vooralsnog geen coalitiepartners chanterend van de toren blazen. Of zal die sluwe vos Somohardjo iets in zijn knuistje smeden? Je weet het nooit. Ronnie Brunswijk lijkt in veel zijn zin te hebben gekregen. Hij geniet zichtbaar ervan een ‘sterke partner’ te zijn van Bouterse. Er is inderdaad veel te zeggen over de ‘onevenredige’ macht van de Marrons, die met hun zeven parlementszetels wel zes ministeries hebben weten los te weken. Suriname is ruled by the Maroons. Hurray!

Zij zijn de groep die nu emancipatorisch aan de beurt is. Hoe achtergesteld het binnenland ook mag zijn, boslandkinderen weten nu dat je ook (met rastaharen) minister van Justitie en Politie kan worden. In Pikin Slee heb je een kunstenaarscollectief ‘Totomboti’ van ‘rasta’s; dat heel vooruitstrevend bezig is. Een dikke tien jaar geleden werden ze nog door dorpsbewoners als paria’s verjaagd vanwege hun ‘verderfelijke’ levensstijl en ‘negatieve’ invloed op jongeren. Inmiddels zijn het deze rasta’s die Pikin Slee – en daarmee het binnenland – positief op de (inter)nationale kaart hebben gezet. En blijken zij juist grote bewakers en bewaarders van de marroncultuur, -normen en -waarden. Pikin Slee kent door hen nu een heus ‘marronmuseum’. En een van de rasta’s is zelfs basja geworden.

En nu hebben we dus ook een marronrasta als minister van Justitie en Politie. Hoera! Ala ogri e tja wan bun – al het slechte brengt ook iets goeds voort. De binnenlandse oorlog heeft ervoor gezorgd dat geïsoleerde binnenlandbewoners massaal gevlucht zijn en de wijk hebben genomen naar de stad. Wat aanvankelijk – vanwege ontspoorde jongeren – het etiket van een ‘criminele’ groep opgeplakt kreeg, brengt nu ook in hoog tempo academici, deskundigen en succesvolle ondernemers voort. En laten we niet vergeten: Marrons weten van strijdbaarheid en akkoorden sluiten. En dat vertaalt zich nu in politieke opmars. Het is deze Srananmans van harte gegund. Hoewel velen in het latent racistische Suriname negatief zijn over de opmars van de Marrons. Zij zouden eerst voor zichzelf de volgende vraag moeten beantwoorden: hoever hebben mensen ‘die op mij lijken’ het land gebracht?

Toch zal het stelsel van kiesdistricten (van onevenredigheid) moeten worden herzien. Want het druist in tegen elk rechtvaardigheidsgevoel dat een partij die in de stad meer dan tienduizend stemmen krijgt, geen zetel behaalt in het parlement, terwijl je met zevenduizend in het binnenland fors beloond wordt met zeven zetels. Nu klagen de stadscreolen, de mulatten, de Hindoestanen en de Javanen steen en been hierover. Maar in het verleden heeft niemand zich erom bekommerd. Want toen was het makkelijk zetels scoren in het binnenland met spiegeltjes en kraaltjes en in het meest gunstige geval een buitenboordmotor of lichtmotor. En toedeloei, tot over vijf jaar! Die tijden zijn dus – gelukkig – voorbij.

Het kiesdistrictenstelsel mag van mij gehandhaafd blijven, want dat is de enige garantie dat etnische minderheidsgroepen niet uitgesloten worden. Mijn voorstel is een goede tussenweg: minimaal twee zetels per district – hoe weinig inwoners ook – en per zoveel duizend een zetel erbij. Dit zal moeten geschieden op basis van het bevolkingsregister. Simpel. Nu zijn er tien zetels te halen in het binnenland. Wellicht kan dat teruggeschroefd worden naar zeven. En daar is niets onrechtvaardigs aan, want het aantal Marrons in de stad is nog altijd goed voor zo’n vier zetels. O o, wat als A Combinatie niet te laat was geweest met het indienen van de kandidatenlijsten in Paramaribo en Para? Brunswijk als president; ik lig er niet wakker van.

Iwan Brave