Muziekvirtuoos Suky Akkal overleden

PARAMARIBO, 8 feb – Afgelopen zaterdag is Soekhram ‘Suky’ Akkal op 76-jarige leeftijd overleden. ‘Suky’, zoals hij bij iedereen bekend was, begon zijn lange muziekcarrière in de jaren ’50 en was een muzikale autoriteit in Suriname. Hij verrijkte Indiase muziek met Surinaamse en Caribische elementen. Zo heeft hij voor grote vernieuwing gezorgd in de Surinaamse muziek.

Bij de omvangrijke verhuizing van Surinamers naar Nederland rond 1975, componeerde hij het nummer ‘San w’e kos’ den WW man’, waarmee hij als enige zijn nek uitstak om het op te nemen en begrip te kweken voor de mensen die als ‘landverraders’ werden bestempeld.

Middels zelfstudie heeft hij zich de elektronische RTV zendertechniek eigen gemaakt. Daarmee was hij vanaf het begin van de jaren 60 een onmisbare kracht op dit gebied in Suriname. Hij stond aan de wieg van het 1e TV station van Suriname, de STVS. Ook op het gebied van radio was hij niet zelden de reddende engel. Suky verzorgde onder meer de zendertechniek van Radio Paramaribo, ABC en KBC. Tevens was hij een van de eerste en enige reparateurs van radio en met name televisieontvangers in Suriname.

Via zijn muziek probeerde hij universele gevoelens te raken. Ooit zij hij in een interview: “Muziek is dan wel geluid, maar niet alle geluid is muziek. Enkel muziek dat je plezier doet, kan pas ‘muziek’ genoemd worden. Muziek ligt zo nauw verbonden aan gevoel en emotie, daarom vind je muziek ook overal ter wereld en is het zo belangrijk.” Tegen politici in Suriname zei hij ooit: “jullie kunnen Suriname niet groot maken. Dit land kan alleen groot gemaakt worden door muziek. Amerika is niet zo invloedrijk geworden door mensen als Lincoln of Bush, maar eerder door Louis Armstrong. Muziek is de krachtigste taal”.

In 2008 werd hij gehuldigd en onderscheiden met gouden Sores-speld voor zijn invloed op de Hindoestaanse muziek. Daarvoor werd hij naar de Sores Sociëteit gelokt onder het mom een lezing te verzorgen over de invloed van Bollywood op de Surinaamse muziek. Suky was niet zo een man van de ‘publiciteit’. Tijdens die huldiging zei hij: “Als je eigen mensen je eren, dan voelt dat zoveel beter dan wanneer anderen dit doen. Ik stel dit enorm op prijs”.

Na de huldiging zei Suky: “Als je iets goed kan, schop je het niet weg, maar doe je het gewoon zolang als je kan”.

Of hij blij is met zijn certificaat en zijn gouden Sores-speld? “Ik kom niet graag in de publiciteit. Ik ben al verschillende keren over de wereld gehuldigd met certificaten. Niet dat ik er niet trots op ben, maar ik heb ze nooit aan de muur gehangen. Mijn vrouw wijlen vroeg me steeds waarom, waarop ik zei dat een papier me niets moest zeggen wat ik ben. Laat liever mijn werk zeggen wie ik ben. Enkel de foto van mijn vrouw komt aan de muur. Van haar heb ik alles in mijn muzikale leven geleerd en ik zou willen dat ze het resultaat vandaag nog had kunnen zien. Dit certificaat is ter ere van mijn vrouw, zij verdient dit”.

Suky Akkal hield zielsveel van Suriname en haar volk. Hij was een bruggenbouwer met kritische maatschappelijke opvattingen en een uitgesproken mening, die etnisch overstijgend in het leven stond. Hij verwachtte geen eer voor zijn werk, omdat hij dat als zijn burgerplicht beschouwde.

In het binnenland van Suriname heeft hij recentelijk enkele radio en televisie projecten opgezet. Hij droomde erover om met zijn familie Phoelsingh en Roy Ristie een nationale Multi-etnische omroep in Suriname te stichten. Zover is het niet gekomen, want afgelopen zaterdag 6 februari stierf hij, toch te vroeg, op de gezegende leeftijd van 76 jaar.

(Door Roy Ristie)