Door Iwan Brave – Als mensen mij vragen of Paramaribo een veilige stad is, dan geef ik wel eens als antwoord: “Je ziet blonde meiden in de late avonduren door het centrum fietsen.” Niet dat het een maatstaf is, maar het zegt iets. Hordes fietsende Hollandse stagiairs, is inmiddels een vertrouwd beeld in Paramaribo. Het afgelopen decennium is Suriname uitgegroeid tot een populair ‘stageland’. De Nederlandse studenten bezorgen Paramaribo een extra internationale dimensie en impulsen op uitgaansgebied, waaraan lokale jongeren zich graag optrekken. Ook onder de lakens is sprake van een levendige culturele kruisbestuiving.
Menige stagiair belandt overigens per ‘toeval’ in Suriname, nadat de studiementor op deze mogelijkheid had gewezen. En dat levert best verwonderlijke ontdekkingen op. Zoals een ultieme smeltkroes ver weg van huis, en toch je ‘moerstaal’ blijven spreken! Sommige stagiairs die ik heb ontmoet, vertelden dat ze aanvankelijk dachten dat Suriname een ‘Afrikaans land’ was. Ergens wel bedenkelijk, want het geeft aan hoe slecht het is gesteld met de historische kennis van Nederlandse jongeren ten aan zien van hun vaderlandse, koloniale geschiedenis. Maar het heeft ook een positieve kant. Suriname is voor hen gewoon een ‘onbekend’ exotisch land waar je onbevangen heen kan gaan. Pas daar worden zij geconfronteerd met de koloniale trauma’s en verwijten die er nog leven.
Wat heet ‘stage’ trouwens. Ze worden dikwijls voor een periode van zes maanden tot een jaar binnen allerlei sectoren in het diepe gegooid. Gewoon aan de slag. Vaak is de stagebegeleiding miniem. In dat op zicht worden Nederlandse stagiairs oneigenlijk gebruikt als ‘goedkope’ arbeidskrachten. Desondanks ondergaan ze wel degelijk een maatschappelijke stage, en is Suriname geen makkelijke leerschool. De studenten zijn geheel op zichzelf aangewezen. Geen gespreid bedje zoals in Nederland, maar moeten roeien met de beperkte middelen die er zijn.
En Surinamers zijn op werkvloer niet mals als het gaat om lokale normen en waarden. Vooral wat betreft persoonlijke hygiëne, beleefdheids- en omgangsvormen. Je mag nog zoveel brains meenemen, maar wie waagt bezweet of met okselmouwtjes binnen te komen, wordt al gauw als melaatse beschouwd. Ook moeten Nederlandse stagiairs zich ontdoen van elke zweem van de houding: ‘ik kom dit derdewereldvarkentje even wassen’. Maar hoe ze ook hun best doen; hun gretige inzet wordt al snel als ‘neokoloniaal’ bezien. Suriname bevalt daarom wel of geheel niet. Er is geen tussenweg. Al met al verpacht het leeuwendeel zijn of haar hart aan het land.
De stroom stagiairs uit Nederland (en mindere mate België) vormt een ‘bedreiging’ voor lokale krachten, lazen we vorige week. Ook zouden Surinaamse studenten daardoor steeds meer moeite een stageplek vinden. Daarom gaat het ministerie van Arbeid binnenkort over tot invoering van een arbeidsvergunning voor buitenlandse stagiairs. Allemaal heel begrijpelijk. Maar toch moet die ‘dreiging’ niet worden overdreven, want Suriname komt nog altijd handen tekort. Daarnaast moeten de Nederlandse stagiairs worden gekoesterd als een belangrijke groep potentiële toeristen. Vaak komen ook pa, ma, broers, zusters, vriend of vriendin voor enkele weken op vakantiebezoek. Als je bedenkt dat het jaarlijks om zo’n 6.000 stagiairs gaat; tel uit je winst en toeristische arbeidsplekken!
Veilige stad of niet, het gaat op gezette momenten mis. Beroving (of erger) van stagiairs zijn helaas geen uitzondering. Zo hadden we bij de krant een stagiaire wier bezoekende moeder en zusters beroofd werden op klaarlichte dag in de Palmentuin. Gelukkig waren bewakers van het aangrenzende Kabinet van de President direct op hun gegil afgegaan, waardoor de berover kon worden ingerekend. “Wat een grote messen hebben ze hier”, zei de moeder, nog natrillend op het politiebureau, over de houwer van de overvaller, waarop iedereen in lachen uitbarstte. Ook de stagiaire, die haar moeder uitlegde dat om een ‘tuingereedschap’ ging. Zo leren we dankzij de toenemende stageplekken meer van elkaars cultuur. Alleen jammer dat er bitter weinig wordt gedaan met de soms best interessante stageverslagen: een schat aan maatschappelijke informatie.
Iwan Brave
chopping-knife…maar wij kennen CUTLASS(kotlaas)
Mi boi na egte egte Ouwru ni mik grap ti din rovers e kon.
Daarom hoop altijd dati Gado di nanja yu.
Din boy’s gruwelijk
Stage na wan probleem tog…..er zit toch meer achter dan jij nu denkt.
Maak melding
Leuk, Iwan!
En je hebt gelijk wat betreft die stageverslagen. Aan de andere kant: uiteraard bevatten alle stageverslagen potentieel bruikbare informatie, dus ook die van de Surinaamse studenten ;>
Maak melding
‘Leuk dat jij één van ons ben ‘Iwan.’
Maak melding
Beste Iwan,
Voortreffelijk stuk,echter wil ik aangeven dat die 6000 ongeloofwaardig overkom, 500 studenten per maand, zou de hele stad vol zitten met fietsende witjes.
Wat stageverslagen betreft, die worden gedumpt of in de lade verstopt!!
Jammer wij vertikken het om iets bij te leren.
Maak melding
Nou Iwan,
Mijn neef is ook in Suriname geweest, ( zijn vriendin loopt stage in Paramaribo) geen goed woord over Sranang. Mijn ervaring is anders. Geweldig mooi land, vriendelijke mensen, ik heb me geen moment onveilig gevoeld toen we in maart in Sranang waren. In Nederland voelik mee mere onvelig, bijna iedere dag wordt hier wel iemand vermoord.
Ben zelfs zo weg van Sranang dat ik a.s zondag weer voor twee weken kom.
Maak melding
Anneke zandvliet
Gelijk heb je. Een fijne vakntie over enkele weken.
Maak melding
Beste Iwan,
in 2006 heb ik een half jaar in Suriname stage gelopen. Ik denk dat 6000 internationale studenten aan de hoge kant is. Max de helft!!!
Helaas wordt er bar weinig met de stageverslagen gedaan. Dit is niet alleen in Suriname zo, maar overal te wereld. Zoals je zelf al zegt, stagiares worden als goedkope arbeidskrachten gezien, en het verslag is bijzaak.
Delen van Paramaribo zijn veilig, maar savonds op je fietsje door Latour is vragen om problemen. Helemaal voor een blanke!!
Ik heb nog steeds heimwee naar het paradijs Suriname!!!
Hans
Maak melding
Mooi verhaal, herkenbaar en voor beiden partijen leerzaam.
Suriname is inderdaad een heel mooi land, jammer dat ze zich zo negatief over Nederland uitlaten maar telkenmale zonder schaamte de zak met geld aanvaarden en niet de trots hebben deze te weigeren is het alleen maar om haar argumenten kracht bij te zetten.
Maak melding
Beste Iwan,
Eindelijk een keer een bericht dat positief bericht over stagiaires. Ikzelf heb van vorig jaar december tot en met februari dit jaar stage gelopen en hoop in april/mei weer een aantal maanden terug te keren.
Ook ik ben een bakra-stagiair die binnen drie maanden verliefd op het land is geworden. Maar de klachten over de stagiaires vind ik wat overdreven, oneerlijk zelfs. Ik kan begrijpen dat ‘wij’ veel stageplaatsen bezetten die anders door Surinaamse jongeren ingevuld zouden kunnen worden, en dat daar absoluut iets aan moet worden gedaan. Maar kijk – zoals je zelf al zo mooi verwoordt – eens hoeveel geld wij binnen brengen!
En de kennis niet te vergeten: Suriname zou zichzelf juist moeten promoten als stage/minor-land!
In ieder geval… in mei ben ik weer terug 🙂
Maak melding
Beste Iwan, beste mensen,
Er is een wereldoorlog uitgebroken om stageplaatsen. Varma R
Maak melding
suries hebben lange tenen, grote benen en ook grote dingens tussen de benen en het hoort ook een grote mes tussen de riemen toh maties… het is een kaphouwer.. of een birang noemen wij japanesie..
grappig….
Maak melding
Stage verbreed je thuisland!
Ik heb geen cultuur en geen taal en geen geschiedenis. In het landje Nederland hebben ze geprobeert om me blank te maken. Mijn vader is antiliaan enkel bij het maak proces aanwezig geweest. Wat moet je dan als de Nederlanders je niet kennen, de samenleving veranderd in een politiestaat? Er op uitgaan en dat heb ik gedaan met een stage in het buitenland en letterlijk (ik ben nog nooit op curacao geweest en spreek geen papiamentu) ben hier in Suriname belandt. Ik heb eindelijk het gevoel in me leven dat ik ergens hoor. Dat ik geen vreemde meer bent. Dat ik niet dient gecontroleerd te worden. En vrijheid! Als ik die buit en me kansen krijgt,,,, ruil ik die 2ehands kamer met kronining in voor Parbo en tyreblad en vele fatoes!!!! A boeng Sranang!!!!
Greetz van Ogri chi meisje!!
Maak melding
Soezie,
Zo ogri ben je niet hoor! Wel heel leuk geschreven en ga voor je plannen. Laat niets en niemand je plannen dwarsbomen en kies voor onze tajerblad. Als je een pitjien meisje bent mag je nog geen Parbo drinken, toch?
Go for it!
Maak melding
Soezei,
Ik ben blij voor je dat je eindelijk het gevoel hebt dat je ergens bijhoort. Ik wens je een heel fijn leven toe. Wel voorzichtig zijn he.
Maak melding
Iwan,
Heb zelf voor de “stagiaire-invasie” in 2003 een half jaar stage gelopen en heb net als vele anderen een mooie tijd gehad. In onze tijd waren er nog niet veel kroegen of andere voorzieningen voor deze doelgroep en juist daarom vond ik het zo leuk: er was nog van alles te ontdekken. Zo konden wij nog met een pasje zwemmen en sporten bij torarica en was het nog bijzonder dat je er stage liep. Tijdens mijn reis vorig jaar afgeknapt, zoveel bakra’s! Goed voor de locale economie, maar pas op dat PM niet te veel vernederlandsd aub.
Maak melding
Fijne reacties. Alleen nr.11 vind ik een afknapper. Als je niks te melden hebt, reageer dan niet. Maar ja, sommige mensen willen er gewoon bij horen. Jammer!
Maak melding
Ik sluit me aan bij reactie nr. 16. Als mensen onzin willen verkondigen, kunnen ze dat beter hier niet doen.
Stagiairs kunnen een positieve bijdrage leveren aan de surinaamse economie, maar er moet ook gekeken worden dat de eigen surinaamse studenten aan hun stageplek kunnen komen en dat dat prioriteit is. Nog beter zou het zijn als surinaamse studenten ook makkelijk stage in nederland zouden kunnen lopen. Dan pas is er sprake van tweerichtingsverkeer en een volwaardige situatie.
Maak melding
de stagiares komen naar suriname na hun stage periode keren ze terug naar nederland. als een surinamer naar nederland gaat met de zelfde studie richting als de stagiares beschouwen ze zijn studie niveau niet als het zelfde als van de zelfde stagiare die in suriname was.
als de stagiares in nederland terug keren hebben ze in suriname meer geleerd van het uitgaans leven dan van hun studie.
Maak melding