Door Iwan Brave – Ik liet laatst mijn oog vallen op een digitale memorecorder in de etalage van een elektronicawinkel in de buurt. Perfect om interviews mee af te nemen. Het zakapparaatje was geprijsd voor 79,95 euro. Ik stapte naar de winkel om hem eigenlijk al te kopen. Maar halverwege maakte ik rechtsommekeer. Ik besloot toch maar eerst op internet te gaan kijken of er ‘reviews’ van consumenten over het apparaat te vinden waren. Wellicht was hij ook elders goedkoper. Maar het ging mij vooral om ervaringen van andere kopers.
Tot mijn stomme verbazing stond op een ‘prijsvergelijkingsite’ dat het bij een elektronicaketen te koop was voor 49,95 euro – en niet eens als actieaanbieding. Een verschil van maar liefst 30 euro! Ik vond ook nog vijftien reviews, die over het algemeen lovend waren over de geluidskwaliteit en gebruiksvriendelijkheid. Toen een review schreef dat ‘zelfs de knorrende kat helder te horen was’, gaf dat voor mij de doorslag. Een filiaal van die elektronicaketen, elders in Amsterdam, had nog twee stuks in voorraad. Ik belde naar dat filiaal en verzocht beide voor mij weg te leggen. En dat voor slechts twintig euro meer dan de prijs van één in mijn buurtwinkel: een totale besparing van 60 euro. Dat laat je toch niet liggen. Met de auto zoefde ik van Zuid naar Noord.
Dat tweede exemplaar gaf ik cadeau aan een goede vriendin. Eigenlijk best stom dat ik bijna van ongeduld dat ding veel te duur zou hebben aangeschaft. Want mijn mini-laptop heb ik enkele maanden geleden ook pas aangeschaft nadat ik tot tureluurs toe op allerlei sites andere merken en prijsklassen had bekeken en vergeleken. Op YouTube vind je zelfs demonstratiefilmpjes van computernerds die al die modellen beoordelen en qua prestatie met elkaar vergelijken. Dus je kunt tegenwoordig als consument goed bewapend naar elektronicazaken stappen zonder het gevaar dat een gladde verkoper je van alles op de mouw spelt.
Dankzij internet heeft de emancipatie van de consument in westerse en andere ontwikkelde landen een hoge vlucht genomen. Toen ik weer naar huis reed, met in mijn bezit de digitale memorecorders met twee jaar (!) garantie, moest ik denken aan de arme consumenten in Suriname die nog grotendeels volledig overgeleverd zijn aan slechte prijs-kwaliteitverhoudingen en woekerprijzen. Ik moet wel zeggen dat het vanwege de grote toename van Chinese elektronicazaken al weer stukken beter is dan tien jaar geleden. Bij de Surinaamse Chinezen krijg je tegenwoordig vanwege de toegenomen concurrentie steeds vaker (mondelinge) garantie.
Het was trouwens in Suriname toen ik in 2005 voor het eerst stuitte op het fenomeen ‘reviews’ van Amerikaanse consumenten op het internet. Ik had een digitale camera nodig voor mijn werkreis naar China voor de Ware Tijd. In een mall in Paramaribo prijkte een oogstrelende Kodakcamera. Maar die winkellui wisten me weinig zinnigs erover te vertellen. Hoewel hij in de VS voor de helft goedkoper was besloot ik hem op basis van de lovende consumentenreviews toch te kopen – zonder waterdichte garantie overigens.
Volgens officiële lokale cijfers heeft 11 procent van de huishoudens in Suriname directe toegang tot internet. Ter vergelijking: in Nederland is dat 87 procent als hoogste in de EU. Daarom vond ik het een enigszins wonderlijk bericht – een week geleden – dat de Surinaamse justitie ‘ten strijde trekt tegen internetlaster’. “Het doel is internationaal samen te werken ter eliminering van (…) ontoelaatbaar en strafwaardig gedrag”, aldus justitieminister Santokhi.
Leuk en wel, dacht ik. Maar de regering waarvan Santokhi deel uitmaakt, doet er beter aan zich eerst in te zetten voor betaalbare en grotere toegankelijkheid van internet. Dan kunnen Surinaamse burgers zich niet alleen educatief maar ook tot goedbewapende consumenten emanciperen. De bravouretaal van Santokhi – ‘internationaal samen elimineren’ – deed me denken aan de bekende, ontroerende mop over een muis en een olifant die samen een brug oversteken. Zegt die muis tegen de olifant: “Wat stampen we lekker hè?”
Iwan Brave
Hij weet hoe het moet(schrijver)maar af en toe kan hij de plank behoorlijk misslaan.
Maar ja, jaja Aboi sabi en ing idi luku behoorlijk krin van tijd tot tijd.
A tan so mi boi blijf update ( up to date).
Tan Bun
Opa Lex.
Maak melding
de mop is wel leuk, maar ik denk dat de regering het volk bewust dom en onmondig probeert te houden… wie weet wordt Bouterse dan gewoon president en kan men ongestoord verder gaan met zakkenvullen en het volk van alles op de mouw spelden
Maak melding
Internet kan veel verzieken maar de voordelen zijn legio. Het is een middel om een volk in alle opzichten op een hoger niveau te kunnen brengen.
Maak melding
@ Oke Ahe, als je internet goed gebruikt kan dat inderdaad het niveau verbeteren. Maar als ik tijdens de huidige vakantieperiode alleen maar scholieren in cybercafé’s zie gamen, denk ik: je verbetert je spelletjesniveau en niet je intelligentieniveau. Dus aan voorbereiding, begeleiding en informatie zal er nog een hoop werk aan de winkel zijn. Komt nog bij dat op veel scholen het internetgebruik nihil is. Voorbeeld: In Nederland beschikt (inclusief seniore burgers) 89% over internet, in Suriname slechts 15%.
Maak melding
@blaka bakra, Je hebt wel degelijk een punt.
Informatie en voorlichting spelen een niet te onderschatten rol. Daar begint het immers mee. Als we n.a.v. jouw punt meteen in oplossingen gaan denken dan denk ik meteen aan campagnes op scholen en in diverse media. Daarin zou je het volk kunnen wijzen op de voordelen, en effectief gebruik van internet.
Daarnaast moet je er ook rekening mee houden dat de “jeugd” niet graag naar een cybercafe gaat om iets op te zoeken, bv. informatie over een product of het antwoord op een vraag waar ze mee zitten. Of gewoon lekker surfen en informatie cq kennis vergaren. Het is niet gratis en de tijd achter het beeldscherm kost wel srd’s. Dus waarom niet lekker lol hebben voor de dure srd’s?
Jij en ik hadden dat in onze jeugd ook gedaan. Ik praat het niet goed en had het graag anders gezien maar je hebt er simpelweg mee te dealen.
Daarom is het zaak om de aanschaf van internet voor het woonadres en scholen aantrekkelijk te maken door de prijs niet te hoog te houden. Met een beetje goodwill van de staat en hun providers zou het mogelijk moeten zijn. Ik denk nl dat heel veel mogelijk is, als je maar gaat onderhandelen. En als andere zaken op dit moment in het land een hogere prioriteit hebben dan moet er gepland worden.
Hoewel je de Nederlandse maatschappij niet kunt vergelijken met de Surinaamse vind ik 15% internetgebruik ook weinig. Dat mag best omhoog.
Feit is dat internet over de gehele wereld is ingeburgerd en Suriname zal een keer ook mee moeten. In Nederland kun je tegenwoordig niet eens meer naar de bank voor bepaalde zaken. Alleen voor ouderen wordt weleens een uitzondering gemaakt. En dit is pas het begin.
Maak melding
Telesur rekend $44 per maand voor een verbinding waarmee je nog niet eens behoorlijk Youtube kunt bekijken. En dat is echt abnormaal duur. Een inbelverbinding is zo traag dat messenger nauwelijks aan wil loggen. De overheid zou moeten ingrijpen. Zolang andere aanbieders nog geen internet aanbieden mag Telesur niet onbeschoft z’n zakken vullen.
Maak melding
Ik betaal via Telesur voor mijn aansluiting
op mijn huisadres in Suriname Srd 131,- p.m.
Komt met de huidige koers op Euro 32,- Wel aan de dure kant idd.
Maar als je nagaat dat de Suri’s die ik ken liever Srd 300,- van hun salaris van Srd 1000,- besteden aan aflossing voor de mooie auto voor de deur ipv internet voor de vooruitgang qua educatie van hun kids, dan kun je je afvragen: what’s the deal, and who’s responsability is this?
Fill me in….
Maak melding
ja kijk, de mensen denken nog bekrompen in Sur.
srd.131 is werkelijk duur, maar de ouders krijgen niet de voor en nadelen van internetten te zien. Als studenten werkelijk opdrachten zouden krijgen die op internet gezocht zouden moeten worden, dan ziet men het nut hiervan wel in. Aan de andere kant kan je de studenten ook niet dwingen , daar de toegang daarvoor vaak te duur is, temeer de studenten hun weg via internet nog moeten vinden . tijd is dan ook meer geld uitgeven in de cybers.
Als men dan toch voor een auto kiest, kan je ze niet blaimen. In Su weet men wat men aan een auto heeft. Onbekend maakt onbemind. De schuld ligt hier echt bij de regering en dat blijf ik zeggen.
Diane…
Maak melding
Als een gezin/huishouden prioriteiten moet stellen, dan kan ik begrijpen dat een auto een hoge prioriteit heeft. De redenen mag iedereen voor zichzelf invullen.
Van school krijgen de kinderen geen internet gelinkte opdrachten omdat het algemeen bekend is dat niet iedereen internet heeft. Op die manier zal het positieve internetgebruik niet getriggerd worden. Dat zal juist gebeuren als internet voor iedereen betaalbaar is.
Het begint bij de Staat die internet betaalbaar moet maken, en parallel daaraan de informatie/voorlichtings campagnes moet starten. De bal ligt echt bij hun! Zij zijn aan zet!
Maak melding