vrijdag, maart 29, 2024
HomeDossiersVliegramp Suriname op 7 juni 1989

Vliegramp Suriname op 7 juni 1989

-

Does Travel - naar Suriname

PARAMARIBO, 7 jun – Op 7 juni 1989 vond de grootste vliegtuigramp uit de Surinaamse geschiedenis plaats in Suriname. In de ochtend stortte vlucht PY 764, de Douglas DC8 Super 62 genaamd “Anthony Nesty”, van de Surinaamse Luchtvaart Maatschappij (SLM) neer bij Zanderij. Na de vierde mislukte poging om bij mist te landen op Johan Adolf Pengel International Airport, vielen er 176 veelal Surinaams Nederlandse slachtoffers waaronder veertien leden van het Kleurrijk Elftal uit Nederland. Er waren slechts elf overlevenden. Het toestel was onderweg van Amsterdam naar Zanderij.

De oorzaak was een fout van de piloot. De gezagvoerder Will Rogers besloot in dichte mist via het Instrument Landing System te landen, hoewel dit niet betrouwbaar was en hij voor zo’n landing ook geen toestemming had. Ook negeerde hij een automatische waarschuwing dat het toestel te laag. Bij het landen raakte het toestel daardoor op 25 meter hoogte twee bomen. Het rolde om de lengteas en stortte om 04.27 uur plaatselijke tijd neer met het landingsgestel naar boven.

Uit onderzoek achteraf bleek dat de papieren van de bemanning niet in orde waren. Een van de leden van de cockpitbemanning had gelogen over zijn leeftijd. Bovendien was de gezagvoerder al formeel geschorst, wegens landen op een verkeerde baan.


Zie ook: Wat gebeurde er met SLM-vlucht PY 764? (RTL Nieuws)



Denki den dei-denki tide (Suriprofs)

In gedachte begeef ik me ergens langs de kust van de Suriname rivier
Me sdon tap wan ston en drink een cup Parbo bier
Ik voel de hitte van de zon die hoog aan de hemel staat
op mijn lichaam branden
Ai Sranan helemaal in Holland kom ik je mijn gedachten overhandigen

Al enkele jaren wil ik je zoveel vertellen
Ma ke, nu pas durf ik me open te stellen

Om je ´t een en ander te bekennen
moet ik terug in ´t verleden
zodat je me beter kan begrijpen

Op 7 juni 1989 hebben zovele het leven moeten bekopen
doordat een gevogelte van ijzer zijn weg verloor in de douw der morgen
Ooktu mi papa Orniel Codrington lasi en libi
Sranan yu no sabi
Ma ete sari e nak´ en pasi
Als ik denk aan die verongelukte voetballende profs van Suri
sa ooktu las den libi
Wendel Fraser, Andro Knel, Fred Patrick
Ortwin Linger,, Steve van Dorpel, Andy Scharmin
Virgil Joemankhan, Elfried Veldman, Florian Vyent
Ruud Degenaar, Jerry Haatrecht, Nick Stientra
Ruben Kogeldans, Lloyd Doesburg, Frits Goodings
Wij gedenken ze alle 15

Mama Sranan nu staan we aan de ander kant van de oceaan
18 jaar na hun heen gaan
en staan hier voor mijn aangezicht Surinamers, Hollanders, jong en oud
en dit mi mama laat mij niet koud
want ze zijn voor hun bradas en sisas komen juichen
prodo moi krosi, uitgedost om naar voetbal te komen kijken

Kijk ook die Hollanders zo trots en vier
Wilhelmus van Nassau kijk ze hier
ze staan vlak hier
maar zij drinken dan Heineken bier
ik niet baja, want ik drink Parbo bier
Er galmt ineens een vraag door mijn hoofd:
wie wint er hier? Jong Oranje of die trotse Suri’s?
Ke baja mi no sabi, maar één ding dat gegeven is:

Stree de fu stree wi no sa frede
Gado de wi fesi man heri libi te na dede
Wi sa feti gi Sranan!

Written by: © Dayenne Denneboom a.k.a. One-sincere-Love
In loving memory of those whom passed away.
Especially my dad: Orniel Codrington

opening
Fernandes Express
KASSAV LIVE in Rotterdam

6 REACTIES
  1. Mooi hoor!

    Het is erg mang dat er Surinamers zijn overleden tijdens die ramp.

    Maar die mensen mogen we niet vergeten en wij Sranan mangs mogen die laatste 3 regels ook nooit vergeten.


    Maak melding
  2. Na binnen de kortste keren op de plaats des onheils te zijn aangekomen en het wrak met omliggende lichamen aanschouwd, besefte ik vier dagen later pas wat zich eerder had voltrokken.
    In mijn vloeiboek kreeg ik namelijk direktieven van mijn chef om mij ter zake te verstaan met twee collegae, die stomtoevallig bij deze ramp het leven hadden gelaten.
    Yu no kang feti nanga Gado wroko!
    May their soul rest in peace!


    Maak melding
  3. Ik was pas 9 toen het gebeurde maar ik kan me nog heugen dat dagelijks de krant volstond over de ramp. Ik zou graag willen weten hoe de nabestaanden het nu maken. Er was ook een hondje. 8 jaren geleden hebben m’n man en ik ook een heel goede vriend verloren . Hij was piloot v/e zaaiplane.


    Maak melding
  4. Hier een bericht van de zus van de overleden Ruud. Nu, 21 jaar na deze verschrikkelijke ramp ben ik emotioneel redelijk in staat voor een kort berichtje. Dit had nooit mogen gebeuren!Verschrikkelijk hoe makkelijk met levens omgegaan wordt.Wij waren/zijn een zeer hecht gezin. Dit heeft ons zeer zeer diep geraakt. Nog steeds als wij met z’n allen bij elkaar zijn (pas nog huwelijk van mijn oudste zoon) voel je dat het gemis nog steeds heel erg is. Onze vader is een paar jaar geleden overleden en ik weet zeker dat hij hier nog heel veel verdriet over had.
    Gelukkig hebben mijn gezin en ik onze hoop in de opstanding. Deze hoop vinden we terug in de bijbel.Dit heeft ons toen en nu heel veel troost gegeven.(openb. 21:1-4)Mijn gedachten gaan ook uit naar de andere nabestaanden.


    Maak melding

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

LAATSTE BERICHTEN:
TOP SITES