PARAMARIBO, 4 feb – Eigen kunst wordt in Suriname nog te weinig gewaardeerd. Dit zegt kunstenaar Soeki Irodikromo. Schilderijen en andere kunstwerken worden weinig gekocht. De overheid zelf is uiterst spaarzaam in zijn kunstaankopen. Als er nog kopers zijn, dan zijn het vaak buitenlanders. Juist dit is geen gezonde ontwikkeling.
Straks bevindt alle Surinaamse kunst zich nog in het buitenland. “Dat zou ik heel jammer vinden”, zegt kunstveteraan Soeki tegenover de Times of Suriname. Schilders die lokaal nog naam maken, zijn over enkele decennia compleet vergeten. Suriname kan immers niet aantonen dat het ooit bruiste van creativiteit. In een land met een relatief kleine markt, zou toch meer verwacht mogen worden.
De overheid zou zich best wat meer mogen inzetten. “Een museum voor beeldende kunst opzetten bijvoorbeeld. Een land zonder kunstmuseum, dat kan niet”, aldus Soeki. Met een museum kan de doorsnee Surinaamse kunstenaar ook eerder aan de bak komen. Het gros heeft niet genoeg inkomen om zelfs werkmateriaal te kopen. Aan de andere kant weten kunstminnaars en kopers ze niet te vinden. De overheid zou zich een goed intermediair kunnen tonen.
Ik heb een hele hoge dunk van surinaamse kunstenaars!
De problemen die Soeki Irodikromo aanhaalt komen in alle ontwikkelings-landen voor.
Van de overheid kunnen ze niets verwachten, want die heeft andere prioriteiten die om aandacht schreeuwen.
Het grootste gedeelte van de surinaamse bevolking kan zich geen kunst permiteren gezien de prijzen, en het feit dat ze moeten overleven!
Ze moeten hun creativiteit proberen aantewenden om zichzelf te verkopen; desnoods met inschakeling van marketing-deskundigen en hulp van buitenlandse organisaties.
Een museum voor beeldende kunst heeft ook een hoge toeristische waarde!
Dat er veel kunst naar het buitenland verdwijnt is iets waar alle landen mee te kampen hebben!
Maak melding
Beste Surinaamse kunstenaars/kunstenaressen,
U weet zelf dat wij in een land wonen waar sowieso vanuit geen enkele hoek(onderwijs/huis) er een stimulans is je in kunst te verdiepen.
Daarnaast is het ook zo dat je kunst een plek moet geven (kantoor/huis or some where else). Suriname is tevens geen land waar je mensen kunst aan de wanden ziet hangen ofwel de aandacht aan aankleding binnenshuis is MINIMAAL laatstaan kunstobjecten. Het zijn dus inderdaad buitenlanders (Zie de SURINEDS die bij Readytext doeken kopen en inlijsten om in NL in huis op te hangen)die kunst kopen.
Ik denk dat degene die overweegt kunstenaar te worden in SME nog goed over na moet denken of dat wel de juiste professie is indien hij/zij daarvan hoopt te leven.
Er is in elk geval ruimte voor een beperkt aantal kunstenaars, en je moet nog geluk hebben dat jouw type kunst aanslaat. En hoe wordt de prijs bepaald in SME. Ik zie soms wel kunstobjecten waarbij ik mij afvraag waarop de prijs gebaseerd is.
Anyhow, ik hoop dat het toch de aandacht krijgt vanuit de overheid/onderwijs, maar vrees dat het ijdele hoop zal blijken te zijn.
Van de kunst leven in SME zie ik op dit moment niet voor velen weg gelegd.
God bless Suriname.
Maak melding
Ik zeg dat je niet alles van de staat kan verwachten er moet meer private initiatief er bij.
De middenstand die in Suriname zit die kunnen ook wat schilderijen kopen om in plaats van hun gelden naar het buitenland te sturen.Er moet echt gezegd een traditie op gebouwd worden om naar een museum heen te gaan,en dat begin je op de scholen met de leerlingen.Musea`s komen niet van zich zelf het zijn altijd de private initiatief die er naar toe lijden.Dat de meeste schilderijen naar het buitenland gaan is niets vreemd.Neem maar de grote Spaanse Schilder”Salvador Dali” het grootste deel van zijn werk zitten in de Vereenigde Staten van Amerika,die werden gekocht door financieel sterke mensen.Een schilder moet van zijn kunst leven dus moet hij zijn werk verkopen.
Maak melding