Eén gevoel

Door Iwan Brave – Alsof de duivel ermee speelde. Onder mijn vorige bijdrage over ‘vreten op beide wallen’, verscheen ook de reclame-uiting van Telesur die qua mobiele telefonie voet aan Nederlandse wal heeft gezet: een Surinaams vlaggetje aan een prikkertje gestoken in een blokje kaas. Onder het mom van ‘Twee landen, één gevoel’ lanceerde Telesur dit product op 25 november tijdens haar Srefidensi-party op de Surinaamse ambassade in Den Haag. Een echt gezellig Surinaams onderonsje; lekker knus, druk maar niet te.

Regelmatig heb ik mij zeer kritisch uitgelaten over Telesur. Onlangs nog, omdat ik Telesur onzichtbaar vond op de internationale telecommunicatiemarkt met al zijn open grenzen. Sowieso moeten de voormalige Surinaamse monopolies Telesur en SLM het ontgelden. De algemene wraakgevoelens komen neer op: we zijn ze liever kwijt dan rijk. Maar als er ook werkelijk iets positiefs gebeurt, dan ben ik echt niet te beroerd dat toe te juichen.

Telesur heeft met zijn mobiele telefonie op de Nederlandse markt iets prachtigs en aansprekend gelanceerd. Iets waarop we als Surinamers niet alleen trots kunnen zijn, maar ook moeten omarmen. Met de slogan ‘Twee landen, één gevoel’, hoop ik dat dit de uiting is van een vernieuwde denkwijze. En dat Suriname zich niet langer kan veroorloven euro-Surinamers slechts als ‘betweterige’ paria’s te zien, die alleen goed zijn om hun portemonnee open te trekken. We hebben elkaar nodig; want zoveel Surinamers zijn er niet op aarde. Natuurlijk is de actie van Telesur puur commercieel ingegeven. Dan nog is het bemoedigend.

Er is goed nagedacht over het product. Wie een Telesur-simkaart koopt, beschikt over twee nummers: een Nederlands én een Surinaams! Alle gasten ontvingen na afloop van de Srefidensi-party een simkaart met 3,50 euro beltegoed. Op het display van mijn mobieltje verscheen de naam van Telesur (!), regelmatig afgewisseld met die van Vodafone NL waarmee dus een samenwerking is aangegaan. Niet de eerste de beste. Vodafone is verreweg de tweede grootste provider van Nederland en wereldwijd de grootste.

En voor de verandering ging alles van een leien dakje. Ik belde klantenservice op en kreeg vrij snel een kwiekklinkende medewerkster van de helpdesk vanuit Paramaribo aan de lijn. Tegen ‘lokaal tarief’. Ik had een aantal prangende vragen. De medewerkster belde binnen tien minuten weer terug met de benodigde informatie en mijn simkaart was keurig op afstand geactiveerd! Zoveel slagvaardigheid heb ik in tien jaar Suriname nog nooit meegemaakt, behalve als het om schietgrage agenten ging. Ik bellen met mijn vrouw. Zij vertelde dat op haar display mijn Surinaams nummer verscheen. En naderhand bleek ook het beloofde tarief waar: 10 cent per minuut – en dat prepaid! Dus niet alleen vanwege het trotse gevoel heeft Telesur mij als klant gepaaid.

Op de Srefidensi-party sprak ik een SLM-topper. Die verzekerde mij dat ook SLM werkt aan een ‘goed product’. “Al met de huidige Boeing kunnen we die leveren”, benadrukte hij. Hoewel ik ook regelmatig zure appeltjes met de SLM te schillen had, boek ik voor mijn gezinsleden toch altijd bij de SLM. Waarom? Omdat het een Surinaams bedrijf is waarvan honderden Surinaamse – ofwel onze – families leven. Natuurlijk zullen ook zij met een scherpe prijs en goede service moeten komen. En er zal onvermijdelijk afgeslankt moeten worden, maar we moeten oppassen met al onze doodsverwensingen richting deze Surinaamse ‘waterhoofden’. Ik heb liever dat al die Surinaamse gezinnen economisch overleven dan de allerscherpste prijs. En boycotten omdat we in het verleden ‘zijn uitgebuit’ door Telesur en SLM, snijdt ook niet echt veel hout. Wat dat betreft is Suriname eeuwen door Nederlandse en andere buitenlandse multinationals uitgebuit.

Eerlijkheidshalve moet ik vermelden dat ik al de volgende dag stuitte op – hopelijk – een kinderziekte van de Telesur-simkaart. Maar ik verzwijg om welk kwaaltje het gaat, omdat ik mijn Srananmans overzees een eerlijke kans wil geven. Met Nederlandse providers gaat het trouwens geen haar beter; kijk maar naar de programma’s ‘Kassa’ en ‘Radar’.

Het klinkt suf; maar ik herkende mezelf in het Surinaams vlaggetje, geprikt in dat blokje Hollandse kaas. Telesur, gefeliciteerd met het ontwaken uit je tropische winterslaap. Zowel sentimenteel als marketinggewijs een schot in de roos! En zorg ervoor dat het na deze swingende start niet alsnog omslaat in een dubbel gevoel.

Iwan Brave