Op zaterdag 4 oktober 2008 organiseert de Samenwerkende Marron Organisaties Nederland, SaMON, de jaarlijkse herdenking van de Dag van de Marrons in Nederland. Met deze dag herdenkt zij de succesvolle strijd die diverse Marronstammen in Suriname hebben gevoerd tegen onderdrukking en voor vrijheid tijdens en na de slavernijperiode.
Door deze strijd was de toenmalige koloniale overheid gedwongen om, na enkele mislukte pogingen, tussen 1760 en 1767 definitief vredesverdragen te sluiten met de Marrons. Op 10 oktober 1760 is het eerste blijvende vredesverdrag met de Marrons van de Ndyuka stam gesloten. In Nederland viert men jaarlijks rond de 10de oktober de Dag van de Marrons.
De viering staat dit jaar in het teken van de gewonnen strijd voor erkenning van de grondenrechten van de Marrons en de Inheemsen in Suriname en hoe verder.
Wordt deze dag ook in Suriname herdacht?
Maak melding
Laat Opa Ronald op die dag: jullie geen domme dingen vertellen.
Bikazi a pa dati lobi din katibo torie tumzi.
In het binnenland wil hij alleen maar stemmen halen.
Maar werken voor het binnenland…. NOOIT.!!!(NEVER)!!!
Het liefst verkoopt hij het heel bos.
Voor een paar lo’to’s of doni’s om jullie te vernietigen met wortel en tak.
Maak melding
Dit vind ik Persoonlijk toch een waardevollere dag dan 1 Juli ,omdat deze mensen zelf hun vrijheid hebben bewerkstelligt en mede namens de drang(aanvallen) die ze bleven uitoefenen ondanks de verdragen konden de stadsslaven geëmancipeerd worden.
Maak melding
Als deze ubehaubt wordt gevierd, dan is het onderbelicht. De meeste “Fottomangs” denken nog steeds “bewust of onbewust” dat de Maroons luie negers waren die wegvluchtten voor het zware werk. Dus lieten zij hun broeders en zuster achter of in de steek om het zware werk op de plantages te ontlopen.
Tot de dag van vandaag is deze zienswijze nog steeds levendig in Suriname. Velen
onder de Surinamers weten niet dat de “Grammangs” eigenlijk het eerst (wettig) erkend gezag in Suriname is. Maar ja onze toenmalige vrijheidsstrijders hadden de zo zwaar bevochten vrijheid hoger staan dan intellect en moderne-zelfontwikkeling. Zo bleven ze maar in de bossen zonder te denken dat ze de grondrechten op papier moeten laten zetten net als het vredesverdrag. Dit dreigen de meeste nazaten van de Maroons vandaag de dag te ontberen. Als je kijkt naar andere bevolkingsbroeders in Suriname, zijn ze op dat vlak achtergesteld. Maar eigenlijk geen man overboord, kop op en werken aan de punten waar de voorouders of vroegere vrijheidsstrijders niet aan toe zijn gekomen en deze voortzetten, is mijn devies. Het komt wel goed met ze.
Maak melding
@Lodewijk,je praat als een typische neger .wie heeft je verteld dat Marrons lui waren en daarom vluchten, het is juist omgekeerd hoor meneer, want in het jungle moest je juist keihard werken om te overleven. luie en bange negers kunnen daar niet overleven, daarom bleven hun lekker op de plantage want ze vonden het bakkeljauw die de blanken hun gaven zo lekker dat ze ondanks het zware lijden onder de slavernij niet weg wilden.
En Marrons zijn helemaal niet zo achtergesteld als jij mensen hier wil doen geloven. we zijn in alle lagen van de bevolking te vinden zowel in Nederland als Suriname.in mijn kleine familie zitten er zes intellectuele Surinaamse Marrons.
Maak melding
van de indianen. Ook zij waren immers kinderen van God en hadden evenveel recht op een menswaardig bestaan als de blanke Europeanen, mits ze natuurlijk gekerstend zouden zijn. Het was dezelfde De Las Casas die ervoor pleitte gebruik te maken van Afrikaanse negers, vanwege hun sterkere fysieke eigenschappen en vanwege het feit dat zij gewend waren aan een tropies klimaat. Aldus werd het startschot voor een systematiese slavenhandel gegeven, die ruim twee eeuwen zonder noemenswaardige protesten kon blijven voortbestaan. De negerslavernij werd gelegitimeerd met argumenten ontleend aan de bijbel, de klassieke oudheid en de ekonomiese behoeften van de Europese ‘beschaving’. Huidkleur vormde hierbij een bepalende faktor. ‘Zwart’ stond voor dierlijk, voor het ontbreken van intellektuele vermogens en voor het ontbreken van een ‘ware’ ziel.
Slavenhandel en slavernij zijn onlosmakelijk verbonden met verzet en opstand. Zo was ‘marronage’, oftewel het ontvluchten van de slavernij op de suiker- en koffieplantages, een beproefd verzetsmiddel. De achttiende-eeuwse Surinaamse ‘marrons’, beter bekend onder de naam ‘bosnegers’, vormen het onderwerp van de studie van de kultureel antropoloog Wim Hoogbergen. De Boni-marrons, genoemd naar hun leider Boni, staan hierbij centraal. Het interessante aan de Surinaamse bosnegers is dat ze in staat zijn gebleken om eigen, vrije gemeenschappen te stichten die de Nederlandse kolonisten nooit hebben kunnen uitroeien. De marrons zijn de gehele achttiende eeuw een konstante dreiging geweest voor de blanken. Goed georganiseerd en terdege voorbereid overvielen de Boni’s plantages, waarbij ze niet alleen bijvoorbeeld wapens en munitie buitmaakten maar tevens trachtten slaven over te halen zich bij hen aan te sluiten. Zo’n anderhalve eeuw lang hebben de blanken deze door zichzelf bevrijde ex-slaven proberen te bestrijden. Al die tijd werden de marrons beschouwd als weggelopen bezit om pas in 1860 erkend te worden als vrije mensen.
De afstammelingen van de Boni-marrons leven tot op de dag van vandaag nog in Suriname en Frans-Guyana. De antropologen Thoden van Velzen en Van Wetering hebben kwa periode de draad opgepakt waar het boek van Hoogbergen ophoudt. In hun studie The great father and the danger behandelen zij de kultuur van de Surinaamse marrons zoals die zich in de negentiende en twintigste eeuw ontwikkeld heeft. Hun aandacht is gericht op maatschappelijke verbanden, de aard en positie van religie en rituelen en bovenal de verschuivingen hierin en de rol van ekonomiese veranderingsprocessen hierbij. Hoogbergens De Bosnegers zijn gekomen is echter een geheel ander boek dan The great father and the danger. Hoogbergen vertelt slechts een – overigens boeiend – histories verhaal op basis van archiefmateriaal. Thoden van Velzen en Van Wetering daarentegen plaatsen hun veldonderzoek in een theoretiese en analytiese kader.
Het moge duidelijk zijn dat ook de geschiedschrijving over slavenhandel en slavernij een overwegend blank-Europese aangelegenheid was en is.
Angelie Sens
Maak melding
deze dag is goed voor de surinamers die in nederland wonen om er naar toe te gaan om over de geschiedenis te weten wat in die jaren gebeurt is.het is leerzaam voor de surinaamse jeugd en de oudere onder ons.
goede zaak.
Maak melding
Het is goed om De dag van de Marrons te herdenken, je ziet aan de reacties dat het onderwerp levend is. Daarnaast is het ook van belang om de situatie voor de mensen in de dorpen te verbeteren naar gelang zij daar zelf om vragen. Stichting Pequenita heeft op aanvraag van twee Marron-dorpen een kleine verbetering kunnen geven. Er valt nog heel wat te doen. Zie http://www.pequenita.nl
Mocht u in de buurt van IJmuiden wonen, misschien is het jaarlijks benefietfeest interessant voor u met swingende Surinaamse band.
Maak melding
Kan deze dag niet samengevoegd met worden met 1 juli keti koti viering?
Maak melding
Beste Cruz, het lijkt me niet gepast om, om een dag waarvoor men (de Maroon)met moed en durf de eigenwaarde als mens voor vrijheid heeft kunnen bewerkstelligen te combineren met een dag die toen het kolonisator eindelijk geriefd was. Dan wordt deze dag weer ondergesneeuwd. Maar dat is mijn persoonlijke mening. En ik wil u absoluut niet afvallen met alle respekt.
Maak melding