Door Iwan Brave – Het heet nu zogenaamd komkommertijd te zijn. Maar wat heet? Neem nu bijvoorbeeld de kredietcrisis. De NOS-nieuwslezer zei een keer, zich versprekend: “Kredietmalaise”. Maar haastte zich door alsnog “pardon, kredíetcrisis” te zeggen. Ja, want een malaise is een aanhoudende ‘toestand van gedrukte stemming of slapte, aldus Van Dale. Terwijl crisis een periode van ernstige stoornis is, een wending, een keerpunt in een beslissend stadium. Dus heftiger met een eventuele fatale afloop.
Zoals gezegd: wat heet komkommertijd als de internationale beursindexen voortdurend dalende zijn en financiële giganten in verstikkingsnood verkeren. Neem bijvoorbeeld bank-verzekeraar Fortis. Na eerst concurrentgigant ABN-Amro gulzig in veronderstelde hapklare moten te hebben gehakt, blijkt een niet te verteren stuk vast te zitten in de luchtpijp van Fortis. Het gevolg is een dramatisch kelderen van de Fortis-aandelen. Andere slachtoffers van de kredietcrisis zijn bijvoorbeeld de pensioenfondsen die miljarden van hun beleggingen – oftewel de uwe en de mijne – hebben zien verdampen.
Een belangrijke oorzaak voor de kredietcrisis zijn de torenhoge brandstofprijzen, die vooral gebaseerd zijn op toekomstige dus nog niet bestaande tekorten. Het maakt niet uit naar welke zender je zapt; hijgerige correspondenten ter plekke en dalende grafieken roepen het verontrustende beeld op van een ziekenhuispatiënt in terminale toestand. Toch denk ik dat het vooral komkommertijd is. Want als je dwars door al die hijgerigheid luistert, dan blijkt het om beursindexdalingen van enkele procenten te zijn. Het is allemaal voornamelijk gebakken lucht.
En een goed verstaander begrijpt dat vooral de gewone man en vrouw het hard gelag betalen. Terwijl hún spaarcentjes en pensioengelden keer op keer verdampen, worden goklustige, beursgeile topmannen van multinationals naar huis gestuurd met een gouden handdruk. Eerst is het die van ABN-Amro. Verleden week de Fortis-topman, omdat beleggers even gulzig instapten nu 15 procent armer zijn geworden. En deze week hoorden we dat ook die van Air France-KLM een afscheidsbonus van minimaal een miljoentje meekrijgt. Stel je voor dat jij het zo zou megaverneuken in je bedrijf? Dan word je gesleept naar de ontslagrechter en mag je vervolgens zonder een rooie cent thuis een crisis zien te bezweren. Maar wel met een opgelopen hernia of rsi vanwege al die jaren van geestdodend zwoegen.
Ik weiger principieel mee te doen met de AH-bonuskaart of andere vormen klantenbinding. Ik vind ze een minachting voor de consument. Zeker tegen de achtergrond dat niet lang geleden een Ahold-topman na slechts een half jaar van ‘interim’ verdiensten, opstapte met een ‘bonus’ van 1 miljoen euro. “Die heeft zijn boodschappenkarretje goed gevuld”, berichtte RTL4-nieuws raak. Geef me gewoon de lagere reële prijs in plaats van het nepgevoel dat ik ergens voordeel aan heb. Terwijl je bukt om de kruimels op te rapen, wordt je goed van achteren genaaid. Met inzet van jokers. Dus geef mijn bonus maar aan Fikkie.
De wereldbevolking wordt letterlijk een rad voor de ogen gedraaid. En wordt ons, onder strakke regie van eveneens beursgeile mediamagnaten, een kredietcrisis aangepraat. Ho, de beursindexen kelderen! Ho, er wordt drie miljard minder winst verwacht, maar nog altijd miljarden winst. Desondanks: massaontslagen wereldwijd. Of loonbevriezingen of premieverhogingen. De beurzen zijn niets anders dan ordinaire gokhallen, waar zelfs de slechtste gokkers rijkelijk worden beloond. En die zogenoemde miljardenverliezen worden verhaald op de wereldmassa. Bijvoorbeeld door middel van kunstmatig omhoog gekletste olieprijzen. En hoe meer ontwikkelingsland je bent, des te harder de klappen vallen. En zo wordt de kloof tussen arm en rijk almaar groter en dieper. Tussen haves en have-nots. In de ruim tien jaren die ik weer in Suriname heb gewoond, heb ik mogen ervaren hoe 80 procent van de mensen om je heen tot de have-nots behoren. Maar ook teruggekeerd in Nederland blijkt de sociale armoede enorm. Nederlanders staan gezamenlijk voor 8,8 miljard euro rood. Wat een kredietmalaise!
Van de week las ik dat de top-10 van Amerikaanse acteurs in een jaar samen 155 miljoen euro opstrijkten. Een schrale troost was dat in de top-3 twee zwarte acteurs zitten. Will Smith en Eddy Murphy. Samen klemmen zij arme Johnny Depp in. Maar ik vergaap mij niet naar wat topacteurs, topartiesten en topsporters verdienen. Ook laat ik mij geen kredietcrisis aanpraten, alleen maar omdat het komkommer- en kweltijd is voor media en beursspeculanten. Als ik kijk naar de miljoenen – wellicht miljarden – have-nots in de wereld, zoals in ons geliefd Suriname, dan kan ik nog alleen maar mijn zegeningen tellen. Moet je ook eens doen: dan ervaar je ware rijkdom. Een hemels gevoel.
Iwan Brave
Dit is een bewerking van een radiocolumn voor Faya FM (Salto Amsterdam)
Iwan
Hoeveel rood stonden jij en blaka bara!!!!!
Maak melding
Wat die vette katten kunnen dat kunnen wij het volk ook.
Als een bedrijf ons in dienst wil nemen en ons een contract wil laten tekenen dan tekenen we het contract pas als er eerst een extra regeltje wordt toegevoegd, n.l of b.v: Mocht ik ontslagen worden dan heb ik wettelijk recht op een afscheidsbonus van 1 miljoen Euro’s netto.
En als het bedrijf dit niet wil opnemen in het contract dan weigeren we voor hun te werken.
Als men op het journaal vertelt dat een vette kat een miljoen bonus heeft gekregen, is het mogelijk of gebeurd het al? dat enkele jongens kwaad worden besluiten om ook te gaan stelen, dus in die zin bevorderen de elite zelf de criminaliteit die ze willen bestrijden.
Ik geloof erin dat de brandstofprijzen bewust gemanipuleerd worden, ik geloof er niet in dat de oliebaronnen in b.v. Arabische landen om de have klap de olie duurder maken.
De westerse wereld onderhandelen vaak met een “uzi” op tafel als het om de centen gaat en biljarden liters olie gaat op jaarbasis.
Een multinational supermarkt koopt per jaar b.v. 100 miljoen gevulde koeken bij de koekfabrikant, en per koek betalen ze niet meer dan b.v. 5 cent, wil de fabrikant 5,1 cent hebben, dan wordt er vriendelijk bedankt en kopen ze de koek in b.v. Griekenland of Thailand á misschien zelfs wel 4,9 cent per koek.
Op de beurspleinen zouden geen commerciële mensen maar ambtenaren moeten rondlopen met maar 1 doel: “de wereldmarktprijzen zolang mogelijk op hetzelfde niveau proberen te houden, dan krijg je ook veel stabielere economiën, speculeren om de prijzen op te drijven zou eigenlijk wettelijk verboden moeten worden.
Zo zouden ook Farmaceutische bedrijven genationaliseerd moeten worden zodat de miljarden winsten in de schatkisten van de wereld gestopt worden, misschien dat dan de medische wereld weer in de groene cijfers komen en de verzekerde misschien ook minder premie hoeft te betalen.
Het is een misdaad dat men miljarden winsten maakt over de rug van vaak levenslange chronische en terminale patiënten.
Men laat zelfs jaarlijks miljoenen zieke mensen overal in de wereld bewust sterven omdat ze die vaak dure medicijnen niet kunnen betalen, en regeringen kijken de andere kant uit i.p.v. die zieke mensen te helpen.
Zegeltjes sparen doe ik ook niet, want volgens mij is dat oplichterij, je betaalt in wezen voor je eigen cadeau.
En de niet-spaarder wordt dubbel gepakt, want hij krijgt bij de kassa geen goedkopere prijzen omdat hij/zij niet spaart.
Maar ja, zolang vele huisvrouwen dom blijven denken en zich met open ogen laten beroven aan de kassa, komen de supermarkten er mee weg.
Ik koop voor denk ik 75% biologisch, en er zijn in mijn biowinkel geen zegeltjes en geen wat dan ook sparen en verder niks, oké de bio prijzen zijn duurder dan in de traditionele supermarkt maar daar kies ik weer voor.
Maak melding
Iwan Brave is de enige surinaamse journalist die een goed stuk kan neerzetten!
Alleen jammer dat je dit niet in de Telegraaf, Parool, Volkskrant etc. etc. zal lezen!!
Maak melding