Bij het monument op het ’s Gravensandeplein in Amsterdam Oost zijn afgelopen weekend de slachtoffers van de SLM-ramp bij vliegveld Zanderij in Suriname herdacht. De herdenking werd door enkele honderden belangstellenden bijgewoond meldt AT5 (filmpje).
Bij het monument werden bloemen gelegd en er werd gesproken en muziek gemaakt.
Op 7 juni 1989 vond de grootste vliegtuigramp uit de Surinaamse geschiedenis plaats in Suriname. In de ochtend stortte vlucht PY 764, de Douglas DC8 Super 62 genaamd “Anthony Nesty”, van de Surinaamse Luchtvaart Maatschappij (SLM) neer bij Zanderij. Na de vierde mislukte poging om bij mist te landen op Johan Adolf Pengel International Airport, vielen er 176 veelal Surinaams Nederlandse slachtoffers waaronder veertien leden van het Kleurrijk Elftal uit Nederland. Er waren slechts elf overlevenden. Het toestel was onderweg van Amsterdam naar Zanderij.
—
Een speciaal gedicht hierover, ingezonden door Dayenne Denneboom:
Niet weer
7 juni 1989- 3 april 2008
In gedachte begeef ik me ergens langs de kust van de Suriname rivier
Me sdon tap wan ston en drink een cup Parbo bier
Ik voel de hitte van de zon die hoog aan de hemel staat
op mijn lichaam branden
Ai Sranan helemaal in Holland kom ik je mijn gedachten overhandigen
Al enkele jaren wil ik je zoveel vertellen
Ma ke, nu pas durf ik me open te stellen
Om je ´t een en ander te bekennen
moet ik terug in ´t verleden
zodat je me beter kan begrijpen
Op 7 juni 1989 hebben zovele het leven moeten bekopen
doordat een gevogelte van ijzer zijn weg verloor in de douw der morgen
Ooktu mi papa Orniel Codrington lasi en libi
Sranan yu no sabi
Ma ete sari e nak´ en pasi
als ik denk aan die verongelukte voetballende profs van Suri
sa ooktu las den libi
nanga ala den tra Sranan man nanga uma
san de in a kondre fu yanda
Een extra klap kreeg Suriname op 3 april
Weer een vliegtuig verongelukt en even was het doodstil
Zouden we weer geconfronteerd worden met zoveel leed en pijn?
Was het weer gedaan met onze zonneschijn die ons leven verblijd?
Was de piloot dit keer weer over datum?
Of begaf de piloot zich dit keer in een ander stadium
Hoeveel waren en zijn nu niet meer?
In mijn hoofd ging ik tekeer, want ik dacht:
NIET WEER!
Niet nog een keer, niet weer!
Niet het land Suriname dat mij passioneert
Niet in het continent dat mijn verlangen naar thuis masseert
Maar het was weer
Ga ik in gedachten nog tekeer?
Ja, want het doet nog zeer.
Vooral als je ziet dat autoriteiten zich niet hebben voorbereid
op nog een keer, door een ijzer gevogelte veroorzaakte, afscheid
Doe vooral niet blij meneer en mevrouw autoriteit!
Haal know how in huis zodat je de volgende keer wel goed bent voorbereid
Het is genoeg geweest
Ik droog mijn tranen nu af
zoek naar een glimlach
en denk aan mijn lieve papa
Papa Orniel Codrington je ziel rust zacht
Ik sluit mijn ogen en doe alsof je mijn hand vast pakt
Written by: © Dayenne Denneboom a.k.a. One-sincere-Love
6th of June 2008
men weet zeker niet hoe pijnlijk dit overkomt op de surinamers.om op deze eenvoudige laatste seconden bij het landen,jou geliefde op een zeer tragische manier voor je ogen komt te ontvallen.voor de genen die dit niet hebben mee gemaakt.hoop ik uit de diepste van mijn hart dat deze het nooit mogen mee maken.je wordt steeds aanherinnert door het geschreeuw uit de vlammen zee.en staat onmachtig als een wassenbeeld te kijken hoe op een zeer onmogelijke wijze aan hun einde komt.als ik dit schrijf dan vloeien er tranen uit mijn ogen.
tranen van onmachtigheid tegenover mijn landgenoten.
ik wenst u allen heel veel sterkte.
mijn verzoek aan uw allen is om niet te blijven vloeken,want dit is niet goed.
Maak melding
Alex, ik leef me je mee. Maar waar was de hedenkingsplechtigheid in Suriname zelf?
Maak melding