donderdag, maart 28, 2024
HomeOnderwerpenMaatschappij135 jaar Hindoestaanse immigranten in Suriname

135 jaar Hindoestaanse immigranten in Suriname

-

Does Travel

PARAMARIBO, 5 jun – Vandaag (5 juni 2008) is het precies 135 jaar geleden dat het eerste schip met Brits-Indische contractanten, de Lalla Rookh, in Suriname arriveerde. Na de afschaffing van de slavernij in 1863 weigerden veel voormalige slaven nog langer op de plantages te werken. De Nederlanders ging op zoek naar nieuwe en vooral goedkope arbeidskrachten. Contractanten die zich een aantal jaren moesten verbinden tot het verrichten van arbeid in loondienst op de plantages. Zo werden in 1853 Chinezen uit China en Java en Portugezen uit Madeira aangeworven. Toen dit onbevredigend verliep, richtte men de blik op een wervingsterrein waar andere landen wel succes hadden: Brits India. De Engelse en Franse kolonies betrokken daar vandaan al geruime tijd hun plaatsvervangers voor de negerslaven.

Vanaf 1868 werkten er al Hindoestaanse immigranten afkomstig uit het Engelse deel van West-Indië (zoals Brits-Guyana) op Surinaamse plantages. Het betrof vooral Indiase immigranten die als contractarbeider naar Britse kolonies in West-Indië waren gekomen en na afloop van hun contract aldaar een nieuw contract voor Suriname sloten.

In 1872 werd een traktaat gesloten met de Engelse regering. Dit werd in Engeland ondertekend door Koningin Victoria op 10 februari 1872, en koning Willem III bekrachtigde het zes dagen later. Op 5 juni 1873 arriveerde het eerste schip met Brits-Indische contractanten, de Lalla Rookh, in Suriname. De 399 passagiers zetten voet aan wal te Fort Nieuw Amsterdam, thans de hoofdplaats van het district Commewijne.

Het aanwervingscentrum van het koloniaal bestuur van Suriname was in Calcutta, de hoofdstad van Bengalen. Het voornaamste wervingsterrein waren de United Provinces (tegenwoordig Uttar Pradesh en West-Bihar in de Gangesvlakte van Noord-India. Deze streken behoorden tot de dichtst bevolkte gebieden ter wereld, met weinig andere bestaansmogelijkheden dan de landbouw. Voor de werving van de aspirant contractanten maakte men gebruik van wervers (Arkaathi’s). Met valse voorwendselen en mooie beloften haalden de wervers de mensen over om mee te gaan. Vanuit de ‘subdepots’ in Benares, Allahabad, Basti en Muzzafarpur werden zij per trein vervoerd naar de inschepingshaven Calcutta. Van hieruit maakten zij de overtocht per zeil- of stoomschip. Per zeilschip duurde de reis 3 maanden, per stoomschip 6 à 8 weken.

Tussen 1873 en 1916 kwamen ongeveer 35.000 Hindoestanen uit Brits-Indië naar Suriname. De contractanten lieten een armoedig bestaan in India achter zich, maar kregen het in eerste instantie in Suriname niet veel beter. Zij werden zeer slecht betaald, zodat ze ook wel ‘cent-slaven’ werden genoemd. De roman Tweemaal Mariënburg van Cynthia Mc Leod geeft een beeld van hun leven in die tijd. Ongeveer één derde van de immigranten keerde na afloop van hun (vervolg)contract terug naar hun geboorteland. In dezelfde periode kwamen daarnaast ca. 2.500 Brits-Indiërs als vrije immigranten naar Suriname.

Na berichten over hoge sterftecijfers bij de emigranten door onvoldoende medische verzorging, besloot de Brits-Indische regering de emigratie in 1875 te schorsen. Door tussenkomst van de Agent-Generaal voor de Immigratie Cateau van Rosevelt werd de schorsing in 1878 opgeheven.

(BRON: WIKIPEDIA)

opening
Fernandes Express
KASSAV LIVE in Rotterdam

16 REACTIES
  1. dit is een ander vertelling/geschiedenis suriname rakende

    maar
    35 jaar hindoestaanse immigranten in nederland
    in welke maand wordt dit herdacht


    Maak melding
  2. Oeps! Gecompliceerde zaak, heren. Pae Matjol, de geschiedenis van de immigratie van de javanen ligt toch iets gecompliceerder. De javanen in Suriname zijn rechtstreekse afstammelingen van de contractarbeiders, in vrijwel dezelfde tijd als de hindoestanen. En na de declaratie van de onafhankelijkheid van Indonesië in 1948 (en daarvoor ook al na de bezetting door de Japanners) zijn veel javanen gevlucht of hebben MOETEN vluchten. Dan zijn er nog de zogenaamde “spijtoptanten”. Dus de geschiedenis van de javanen in den vreemde is eigenlijk een studie op zichzelf waard. Interessant gegeven.


    Maak melding
  3. Hindostanen waren vroeger erg spaarzaam en leefden sober. De jongere generatie gaat anders om met geld en veel meer gericht op het laten zien van wat ze wel hebben.Er is helaas geen onderzoek uitgevoerd naar de effecten van de geldontwaarding voor de Hindostaanse bevolking in de periode 1980-1990.Ik vermoed dat zij de grootste klappen hebben gekregen, omdat ze heel veel geld hadden gespaard onder zeer moeilijke omstandigheden. Dit geld was opeens niks waard. Vroeger gingen veel minder Hindostaanse meisjes naar de universiteit. Nu is bijna een kwart van de studenten aan de ADEK Hindostaanse meisjes.Het kindertal is sterk afgenomen en vooral de middenklasse investeerd in opleiding van de kinderen. Op termijn zal er daarom sprake zijn van een versnelde afname van de Hindostaanse bevolking in Suriname. Op politiek vlak is er in 50 jaar geen wijziging gekomen in hun strategie. Geen voortouw nemen, maar volgzaam aan de NPS.Hierdoor is er sprake van relatieve stabiliteit, maar op grond van de hun intellectuele capaciteit zouden ze kritischer moeten zijn dan 30 jaar geleden.
    Hindostanen in Suriname zouden er verder goed aan doen om hun geld niet meer uitsluitend in Suriname valuta aan te houden, maar een deel in het buitenland te parkeren.


    Maak melding
  4. Als er een film/serie evt. nagespeelde documentaire zou komen over deze immigratie, gebaseerd op waargebeurde feiten dmv oude verhalen, archieven dan zou het voor deze gemeenschap wel een erkenning zijn voor hun bestaan en mischien begrepen worden door anderen.

    Net als Roots met kunta kenti.


    Maak melding
  5. In de maand september 2008 is het dat 35 jaar geleden dat sur-hinds naar Ned kwamen voor 1 betere economische samneleving.

    Of men het wil vier of niet, maakt alemaal niet uit, als degenen die toen verhuist zijn, voor het onvertrouwen van de NPS-regering,het maar onthouden.

    Ze kunnen het ook afzonderlijk thuis vieren, hoeft geen bombarie bij gemaakt te worden.
    Eenvoud siert de mens, al eeuwenlang……
    Vriendelijke Groeten,………..


    Maak melding
  6. ik wil alle hindostaanse broeders en zuster feliciteren met deze dag en laten wij ons allen als echte sranang voelen en gedragen want dat zijn wij.


    Maak melding
  7. Vanmorgen (5juni jl) werd ik getipt door mijn Hindostaanse moeder, schrijfster Usha Marhé, dat vandaag (lees5juni) 135 jaar Hindostaanse immigratie wordt herdacht.
    Zo solidair en geïnteresseerd dat ik ben, heb ik besloten een kort, maar krachtig stuk hierover te schrijven.

    Als eerste probeerde ik me in te denken hoe de Hindostanen toentertijd aanmeerden met schepen als de Lala Rookh en de Dewa.
    Hoopvol gestemd dat ze een betere toekomst zouden hebben in Suriname en vervolgens wellicht terug zouden keren richting, het toentertijd nog Brits Indië. Hun THUIS!
    Anderen weer geronseld om naar een onbekend Suriname af te reizen en daar vervolgens als werkpaard gebruikt te worden.
    Uiteindelijk hebben mijn Hindostaanse broeders en zusters het er aardig goed vanaf gebracht ondanks de omstandigheden die veroorzaakt werden om diverse redenen.
    Ondanks dit feit vind ik het leed dat de Hindostaanse immigranten hebben ervaren net zo erg als het leed dat de Afro Surinaamse slaven hebben ondergaan.
    Er zit natuurlijk een wezenlijk verschil tussen beide groepen, maar persoonlijk deel ik de mening dat het leed van de Hindostanen evenveel aandacht verdient?

    Daarom wil ik net als Usha de volgende woorden uitspreken:
    De Hindostaanse voorouders hebben letterlijk met hun bloed, zweet en tranen voor hun kinderen en verdere nakomelingen, het recht verdiend voor onze aanwezigheid in Suriname en Nederland. De beste manier om ze te bedanken en te eren, is om van ons leven een mooi en dankbaar leven te maken. Laten we ons in positiviteit met elkaar verbonden voelen. Dat hun zielen in vrede, in sukh aur shanti moge rusten. Ohm Shanti.

    Oja, en hoe komt het dat een Afro Surinaamse als ik eerst getipt moest worden door mijn lieve Hindostaanse moeder over deze dag?
    Het is niet dat ik niet solidair ben, maar het lijkt wel alsof dit onder de rest van de Surinamers minder belangrijk lijkt dan 1 juli.

    Wan lobi dei (a loving day)

    Dayenne Denneboom

    ps: Check de boeken van Usha marhe:
    1. Tapu Sjen en 2. Dulari de weg van mijn naam
    http://www.ushamarhe.nl


    Maak melding
  8. De contractanten lieten geen armoedig bestaan in India achter zich, maar werden door de blanken gebruikt. De meeste dachten dat ze naar Ram ka desh gingen of Srie Lanka. Daar zouden ze wat verdienen en terug keren naar India. Contrakten werden steeds verlengt en ze dachten dat ze terug zouden keren. Waarom zijn de adressen niet bekent? Nu weten de jongeren niks van de families. Europa is door de landbouw rijk geworden en nu komt de tijd voor Suriname. Straks word rijst 30 procent duurder. Ik zou alle NedSurinamers aanraden om rijst op te slaan. Zie de benzine prijzen. Nu hebben de rijke landen als China en India meer rijst nodig. Vroeger waren China en India arm en nu zijn de tijden verandert. Jongeren doen wat aan de landbouw. Gebruiken jullie geen gif en kunstmest. Zet vissen en garnalen in de rijstvelden en zo haal je meer dan twee op.


    Maak melding
  9. Ik wil alle hindoestanen die hun roots in suriname hebben feliciteren. Ik ben trots dat ik een hindoestaan ben. Vooral de emancipathie van de hindoestaanse vrouw wil ik belichten. In 135 jaar is dit wel degelijk veranderd. Vrouwen hadden het vroeger helemaal niet gemakkelijk, hadden weinig inspraak wat de partner keus betreft, mochten veelal niet door studeren omdat dit toch geen nut had omdat ze als meisje uitgehuwelijkt werd en het gezin moest verlaten, maar ook eerder stoppen met school om thuis te helpen in de huishouding en of geld verdienen door te werken op de plantages.Vrouwen waren behoorlijk afhankelijk.Gaandeweg is hierin verandering gekomen doordat moeders hun dochters ondersteunden om toch vooral een diploma te halen waardoor zij een beter leven konden hebben dan hun moeder. Ook in allerlei takken van de overheid, bedrijfsleven en politiek zie je de hindoestaanse vrouw vertegenwoordigd hoewel het beter kan.
    Op de universiteit zie je ook veel hindoestaanse vrouwen die wel doordacht een toekomst kiezen van onafhankelijkheid.
    De hindoestaanse vrouw van tegenwoordig is carrière gericht, zij maakt bewust keuzes en wordt hierin ondersteund door familie.
    En dit alles in respect en eer vanuit de cultuur.
    Hulde aan de hindoestaanse vrouw, blijf op jullie empowerment ladies !

    Bea


    Maak melding
  10. Lieve Raj! Dat is een heel goed van je. De meeste mensen wonen langs de kust en dat is de kleigrond. De kleigrond is meer dan duizend jaar vruchtbaar en je hoeft niks te doen. Gebruikt je kunstmest word dan het grond onvruchtbaar en sterven de pieren ook. Pieren maken het grond los. Een put graven en gras in doen en bedekken met klei of zand en na een jaar als mest gebruiken. Gif dood de nuttige insekten, vogels en zoogdieren en de schadelijke insekten hebben het gif juist nodig en gaan niet dood. Zie zelf de sprinkhanen plaag in Afrika. Op onvruchtbare grond of witte zandgrond groeid geen kustplanten, maar savannaplanten. Savannaplanten maken hun eigen mest. Pinda kan het onvruchtbare grond vruchtbaar maken. Pinda (Papilioniaceae) maken zelf mest en dat kan je zien naar de bolletjes op de wortels. De bolletjes zijn de meststoffen en daarom moeten de dode planten weer in de grond. Beter is niet een ding te planten, plant oerdie, pinda, bonen (Papilionaceae) samen met andere planten. Dus nooit kunstmest gebruiken. tot heden is niet bewezen dat gif de schadelijke insekten heeft uitgeroeid, zie zelf in Nederland naar de kamerplanten en zie ze worden geel. Op die planten zitten spintmijten en geen enkele gif kan ze doden. Ik werk ook aan insekten omdat door die insekten bestaat onze wereld en we hebben zaden en vruchten. In China een provincie in het zuiden hebben ze de honingbijen uitgeroeid en nu moeten ze de planten met veren bestuiven.
    http://www.calodema.com/index.php?cPath=31?
    osCsid=1af949e6c836be5cdb8d65250fd66805
    or search. http://www.calodema.com


    Maak melding

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

LAATSTE BERICHTEN:
TOP SITES