PARAMARIBO, 5 mei – Nederland mag best meer waardering tonen voor de rol die Suriname heeft gespeeld in de Tweede Wereldoorlog. Dit zegt de arts en schrijver Nizaam Makdoembaks. Die rol is in de decennia sinds de oorlog danig onderbelicht. Ook de Antillen hebben meer bijgedragen dan tot nog toe naar buiten wordt gebracht.
Nederland en de wereld herdenken jaar na jaar de bevrijding zonder die werkelijkheid echt onder ogen te zien. “Maar Suriname en de Antillen hebben veel meer bijgedragen. Zonder hun bauxiet en arbeidskrachten zou de oorlog nog zeker vijf tot tien jaar langer hebben geduurd”, zegt Makdoembaks in het STVS-journaal. Het wordt dus tijd dat ook mee te nemen tijdens de herdenking op 4 en 5 mei.
Wat volgens Makdoembaks ook wordt onderbelicht is de rol van Nederland in de ondergang van vele Nederlandse joden. Die hadden met groot gemak naar de kolonie gestuurd kunnen worden als bescherming. “Ruim duizend joden zijn verdwenen door toedoen van de Nederlandse regering in ballingschap. Die rol is nooit echt naar buiten gebracht.” Binnenkort moet een boek verschijnen met de details.
Met alle respect voor de stelling van de heer Makdoembaks, denk ik dat de onderbelichting van de rol van Suriname en de Antillen tijdens de Tweede Wereldoorlog te wijten is aan het feit dat Nederland tijdens de oorlogsjaren niet of nauwelijks aandacht heeft gehad aan de overzeese gebieden. Ja, het is waar, bauxiet is aluminium en alumunium is vliegtuigen. Maar heeft iemand zich daarover druk gemaakt? Men had wel iets anders aan het hoofd. Survival. Mijn vader en moeder zaten beiden in het verzet, ik ben geboren in de hongerwinter, maar ik heb van geen van beiden ooit een woord gehoord over de bijdrage van de rijksdelen overzee in de deelname aan de oorlog. Denkt u nu werkelijk dat mijn moeder, met een Duitse mitrailleur op haar borst gericht, gedacht heeft: Hoe zou het met die mensen overzee zijn? Misschien waren zij onwetend van het feit dat de mensen uit Suriname en de Antillen wel degelijk een grote rol hebben vervuld, maar men dacht te veel in aantallen. Het aantal Surinamers en Antillianen was destijds eigenlijk te verwaarlozen, alhoewel zij, gedachtig de prachtige documentaire over de Antilliaanse en specifiek de Arubaanse verzetsstrijder,waaarvan ik de naam (vergeef mij) even kwijt ben, met een heus monument op Aruba, een grote rol hebben gespeeld en die rol met hun leven hebben moeten bekopen. Ik ben het eens met de heer Makdoembaks dat er een groot aantal joden gered hadden kunnen worden door ze richting de overzeese gebieden te sturen. Maar was het het risico waard? De oceaan wemelde van de Duitse onderzeeërs. Echter, ook in Suriname waren er concentratiekampen, alleen niet voor die mensen. En Suriname en de Antillen waren op dat moment redelijk “veilig”. En ik ben van mening dat er in termen van “veiligheid” werd gedacht door ze NIET daarheen te sturen. De geschiedenis heeft geleerd wat dat voor consequenties heeft gehad. Daarom heb ik eigenlijk mijn bedenkingen over het feit dat 4 mei (en misschien ook wel een beetje 5 mei) hier in Suriname niet wordt herdacht op de manier die velen wel zouden wensen. Ik denk dat dat ook ten grondslag ligt aan het feit dat er in het onderwijs niet of nauwelijks aandacht wordt besteed aan die periode. (Vraag aan een willekeurige scholier: wanneer begon de Tweede Wereldoorlg en wanneer eindigde die?). Hij zal het antwoord niet weten. Mijn betoog is: Herdenk op een waardige manier al die mensen, al die Surinamers en Antillianen die destijds onder de rood-wit-blauwe vlag hun leven hebben gegeven (en dan heb ik het nog niets eens over de Koraanse oorlog). Ik pleit ervoor om 4 mei ook in Suriname op de manier te gedenken zoals in Europa. Niet alleen voor het individu, maar voor de wereldvrede in het algemeen. Het deed me dan ook deugd te vernemen dat de gesneuvelde militair in Afghanistan uit Horst in diezelfde context werd herdacht.
Maak melding
Het Surinaams-element tijdens deze oorlog bestaat simpelweg niet.
Toen waren wij met z’n allen Nederlandse onderdanen. Alle andere beweringen ten spijt. Het zal een fictie blijven.
Maak melding
Hallo broerders en zusters,
Normaal reageer ik nooit, alleen effe lezen.
En klaar is kees..!!
Maar deze onderwerp is een reatie een moeite waard.
Vind geweldig hoor nizaam als arst te verdiepen in de geschiedenis als hobby.
Zo kunnen we weer wat leren, ook voor het nageslacht.
Ik ben zeker als die het boek gaat kopen.
Makdoembaks ga zo door, geweldig.
Groetjes.Pakromo.
Maak melding
Correctie:Herstel.
Ik ben zeker als eerste die het boek gaat kopen.
Pakromo.
Maak melding
Ik vind de Suri’s die zijn gaan vechten in WOII in Europa en Azie dommerikken. Indien ze het voor het geld uit armoede deden kan ik het begrijpen. Maar uit ideologie vind ik dom. HET WAS NIET ONZE OORLOG!!!!. WHY FIGHT A WHITE MEN”S WAR. DOM DOM DOM
Maak melding
De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat er op 4 mei in Suriname wel wordt stilgestaan en herdacht bij het monument voor de gevallenen naast het DNA-gebouw. Dit heeft echter geen nationale aandacht. Het is beperkt tot een bijeenkomst van een aantal “hoogwaardigheidsbekleders” en heeft als zodanig niet die impact en staat derhalve eigenlijk in schril contrast met de nationale herdenking op de Dam in Amsterdam, die normaliter door duizenden wordt bijgewoond.
Maak melding