“Ik zou willen dat Surinamers in Nederland politiek bewuster worden. Dat ze gedurende de vier jaren van een bestuursperiode alle Surinaamse politici blijven volgen. Nu gebeurt dat voornamelijk alleen vlak voor de verkiezingen.” Dit stelt wethouder Wil Codrington van stadsdeel Amsterdam-Centrum in de april-editie van Obsession Magazine. Codrington vindt dat de Surinaamse gemeenschap in zijn algemeen te weinig politieke betrokkenheid toont. “Het is van belang dat mensen uitzoeken waar we Surinamers op cruciale plekken hebben, en niet alleen bestuurlijk. Maar we netwerken niet of nauwelijks. We komen alleen in beweging als het ons direct raakt.”
Codrington behoort tot een illustere rij van zwarte vrouwen die het goed doen of deden in de Nederlandse politiek “Mijn politieke partij geeft mij die ruimte. Maar vooral ook omdat wij laten zien dat we op ons vakgebied een stevige kwaliteit meebrengen. Maar je moet wel een straatvechter zijn anders kom je er niet. Je moet in staat zijn de aanvallen niet op jezelf te betrekken, ook al is het vaak wel persoonlijk bedoeld. Dat betekent: veel relativeringsvermogen kunnen opbrengen; je bent als persoon niet die functie of portefeuille. Het is tijdelijk en gaat een keer voorbij.”
Codrington (57) is sinds 2006 wethouder namens GroenLinks in het driekoppige stadsdeelbestuur en beheert een variété aan portefeuilles: Financiën, Onderwijs, Welzijn, Sport, Wet Maatschappelijke Ondersteuning, Diversiteit, Coördinatie Leidsebuurt, Creatieve economie, Cultuur en Coördinatie Milieu. Na acht jaar in de gemeenteraad te hebben gezeten, ziet ze een stadsdeel medebesturen niet als een stap terug. “Ik heb zelfs nog Europese ambities. En als je dit deel van Amsterdam kan besturen, dan kan je overal meebesturen.” Het interview vond plaats ruim voordat de Amsterdamse wethouder Hennah Buyne van Onderwijs onderuit ging.
Surinamers kunnen niet netwerken, maar echtwerken
Maak melding
Zo zoetjes aan zijn we toe aan een ‘gesloten’ forum fu kruderi nanga un srefi. Om nu de geledingen te sluiten en afstemming te plegen over een aantal actuele en cruciale zaken. Aleen leden van dit digitale cafe krijgen toegang tot het forum.
We moeten ophouden om lukraak, vaak zonder voldoende achtergrond info vanuit de juiste bronnen, dingen te roepen en te schrijven.
We baseren onze info en meningen te vaak op berichten die door de witte pers zijn verspreid en missen de echte info en de nuances We fitten dan onnodig op elkaar.
Willen we een vuist maken tegen excessen die ons schaden en tot allerhande vormen van discriminatie jegens ons leiden, moeten we niet alleen kletsen in de ruimte maar actie ondernemen die ergens tioe leidt.
We moeten zelf werken aan een betere en duidelijke (eigen)identieit en dus een plek in de samenleving. We moeten het afdwingen, maar dat moet dan vanuit gezamenlijke standpunten en dat vergt strategischer opereren.
We zijn op onszelf aangewezen.Niemand kan het voor ons doen. Wij moeten er nu zelf uitkomen. We zijn dat onszelf, onze gemeenschap maar bovenal onze kinderen verplicht.
Wie neemt het voortouw om dit initatief uit te werken en snel vorm te geven?
Maak melding
angalampu,
you are quit right
volkomen eens met jou wijze woorden.
die krabu mentaliteit zitten gewoon bij die gasten in hun gene.
ipv doelgericht de problemen van het leven tegemoet te treden en tot een oplossing te brengen laat het menselijk denkvermogen zich veelal gemakkelijk afleiden en op een dwaalspoor brengen.
en dan zeg ik dat deze hun verstand de grote boosdoener is.
Maak melding
Geachte mevrouw Codrington,
Inderdaad netwerken Surinamers te weinig en ook wij zouden het zo graag willen, dat Surinamers in Nederland politiek bewuster werden, maar helaas. Maar er is veel en veel meer aan de hand dan datgene alleen. De positie van Surinamers momenteel in Nederland is slechts een van figureren als symbool van wat de Westerse maatschappij ‘niet echt’ bedoeld had met ‘aanpassen en integreren’, helaas het gevolg van hoe ons hoog opgeleid kader dat naar haar achterban vertaald heeft.
Surinamers in Nederland zijn momenteel waarachtig het resultaat van dat Westers experiment, helaas met de volledige medewerking van ons eigen kaderzelf.
En daar waar ons hoog opgeleid kader momenteel niet verder geklommen is dan slaaf te zijn geworden van een Westerse subsidie cultuur, geeft de actuele situatie weer omtrent de kwaliteit van de creatief gehalte en dat van het ondernemersniveau, waar deze etnische groep in haar algemeenheid heden ten dage aan gemeten kan worden.
Het is niet het netwerken alleen waar wij in te kort schieten, wij zijn door de jaren heen in feite verworden tot een bijproduct van deze samenleving: “Het doel is reeds bereikt en nu is het de tijd voor de Marokkanen, Turken, moslims en wat daar nog meer in onze Westerse gemeenschap komt bijkijken”.
Toen wij van de bewustzijnsbeweging EBU-Akademiya het initiatief namen om keihard te gaan strijden voor een ‘waardig standbeeld van Anton de Kom’, ondanks de ondermijning van dit zelfde kader – daar waar wij wisten dat eerder andere zogenoemde Grassroots organisaties die het zelfde ideaal koesterden ons waren voorgegaan doch bitter faalden – realiseerden wij ons in eerste instantie niet dat de ontdekkingen die wij tijdens dit proces van de totstandkoming van het standbeeld van Anton de Kom zouden doen, vooral t.a.v. ons hoog opgeleid kader, zo beschamend, teleurstellend en zo betreurenswaardig zouden blijken te zijn. Zo erg zelfs als momenteel blijkt dat zij zich door de jaren heen slechts ontwikkeld heeft tot een levenshouding van inferioriteit en zich verlaagd heeft tot de subsidiestaf van een generatie.
Een Afrïde gemeenteraadslid dat zich zonder enige schaamte publiekelijk beklaagd bij haar subsidiegever, een Afrïde stadsdeelvoorzitter die een naakt beeld van een Vrijheidsstrijder een ‘waardig monument’ durft te noemen en tenslotte een zogenaamde Afrïde wetenschapper die zijn rechterbeen als een straathond tegen een lantaarnpaal schuins de lucht in houdt, om zijn toehoorders duidelijk te maken hoe hij tegen een standbeeld van Anton de Kom aankijkt, zijn slechts enkele voorbeelden van verval waarmee de Surinaamse gemeenschap in Nederland zich mee geconfronteerd ziet.
En het vernietigende van dit gegeven is dat deze ‘inferieure houding’ zo diep verankerd is in het denken en vervolgens in de levenshouding van dit hoog opgeleide Afrïde kader, dat het reeds ettelijk jaren doorgeslagen blijkt te zijn naar grote delen van onze gemeenschap. En wel zodanig dat de laatste bolwerken die dit proces enigszins zouden kunnen stoppen om door te drukken, het afgelopen jaar haast geëlimineerd zijn geworden. Dan moeten wij denken aan gerespecteerde stichtingen als Opo Sranan, Mi Oso Es Mi Kas en Kwaku Events. Allen stichtingen die symbool stonden voor strijd, trots en waardigheid van de Srananman, maar die zijn er niet meer.
EEN BELANGRIJK DEEL VAN HET SURINAAM HOOG OPGELEID KADER HEEFT ZICHZELF EN HAAR GEMEENSCHAP LETTERLIJK IN DE UITVERKOOP GEDAAN, SLECHTS UIT EIGENBELANG ONDER HET MOM VAN ‘AANPASSING EN INTEGRATIE’.
Derhalve kan dat wat momenteel nog rest aan Surinaamse organisaties en/of Stichtingen in Nederland, gezien worden als de ruïnes van wat eens ‘Het Rijk Suriname’ in het Koninkrijk der Nederlanden was.
Echter rest er nog hoop zoals dat bij elke nieuwe episode het geval is, het Comité ‘Een Waardig Standbeeld van Anton de Kom’. De prelude van een nieuw tijdperk. Niet weer in de geest van Johan Adolf Pengel en Jaggernath Lachmon, maar ditmaal in de geest en idealen van de grote strijdvaardige en idealistische Surinamer Cornelis Gerard Anton de Kom (1898-1945), als een aanklacht tegen hun wangedrag.
En uit respect voor onze jonge generatie in het bijzonder, hopen wij spoedig in naam van Anana die basis te mogen leggen, opdat een tijdperk van inferioriteit en verkwanseling van de eigen positie, plaats kan maken voor trots, waardigheid en economisch succes voor de Sranan gemeenschap waar ook ter wereld woonachtig, want zei Anton de Kom:
GEEN VOLK KAN TOT VOLLE WASDOM KOMEN DAT ERFELLIJK MET EEN MINDERWAARDIGHEIDSGEVOEL BELAST BLIJFT.
Maak melding
LS
Terecht wordt de opmerking gemaakt dat wij eens eindelijk om de tafel moeten gaan zitten om met elkaar in overleg te gaan.
Hoe goed en hoe sierlijk zou het zijn om ons te spiegelen aan wat onze broeders en zusters reeds bereikt hebben en vandaaruit één en ander verder op te pakken.
Moet het altijd negatief zijn, moet het altijd de persoon onwaardig zijn.
Wat iemand bereikt in zijn of haar leven is voor een groot deel te weiten aan de instelling van de persoon zelf.
Soms lijkt het erop dat hetgeen de ander bereikt heeft mede door toedoen van de rest is.
Er kan een schijn van waarheid in zitten, hetgeen ik betwijfel.
Zaak is echter dat degenen onder ons die wat bereikt hebben in deze Nederlandse samenleving vaak niet of nauwelijks de mogelijkheid krijgen om zich te manifesteren naar de doelgroep, omdat het stukje respect ontbreekt.
Respect met betrekking tot de beroepskeuze of uitoefening daarvan.
Wanneer wij onze grieven bundelen en deze kenbaar maken aan de daartoe aangewezen personen, dan moet er zeker een oplossing worden gezocht.
Zolang deze een dergelijke instantie of personen niet naar voren treden, heeft het weining zin te roepen en te schelden in openbare zin.
Mama na sibri krosi ……..
Laten wij met zijn allen nagaan wat hieraan gedaan kan worden.
Een frum alleen is niet voldoende, een instituut waar dit soort vraagstukken besproken kan worden lijkt mij meer op zijn plaats. Laat dan wetenschappers, de politieke- en sociaal-economische zwaargewichten hun zegje komen doen.
Laat zij ons de voors en tegens komen vertellen, maar vooral hoe je als persoon je het beste kunt bewegen in deze maatscappij. De juiste plek , de juiste tijd en het juiste forum en de rest valt als een puzzel in elkaar.
We moeten niet wanhopen, maar daden stellen en deze uitvoeren.
Een met de gang van zaken onder Surinamers begane journaliste.
Maak melding
Lees MAMA NA SRIBI KROSI…….
Maak melding