vrijdag, maart 29, 2024

Casino

-

Does Travel - naar Suriname

Chris PolanenDoor Chris Polanen – De laatste jaren is het mij in Suriname zo vaak gevraagd: ben je al naar een casino geweest?
Ik had altijd wel iets anders te doen en het kwam er gewoon nooit van. Er zijn nu echter zoveel casino’s in Paramaribo dat je steeds meer moeite moet doen om ze te ontwijken.
Deze vakantie zou het er dan eindelijk van komen. Ik had afgesproken met Monique, mijn nicht die voor een half jaar in Suriname is en haar collega uit Nederland Maarten die voor drie weken op vakantie is.
Het wordt het Princess casino, de voormalige bioscoop Star, waar ik als kind en tiener zo vaak ben geweest. Het is een gebouw met marmeren wanden en een voorgevel met schreeuwende lichten, precies zoals je verwacht van een casino. Naast de ingang staat een glimmende superdeluxe pick up met de achterkant schuin omhoog opgesteld. Dit is een prijs die kennelijk gewonnen kan worden. Mijn verwachtingen zijn hooggespannen als we er om een uur of elf ’s avonds naar toe rijden. Ik ben nog nooit in een casino geweest en ken het gebeuren alleen uit films. Rijke mannen in dure pakken met prachtige vrouwen aan hun arm. Croupiers met uitgestreken gezichten, die met een woord of gebaar bepalen wie met gevulde zakken of zelfmoordplannen naar huis gaat. Een beetje nerveus stappen we naar binnen.
Er is geen hal, vanaf de straat sta je direct in een grote hal met rijen speelautomaten en tafels met croupiers. Een vreemde gewaarwording. De portier groet ons vriendelijk en we lopen voorzichtig door. Als we tussen de automaten en speeltafels door lopen valt als eerste op hoe stil het is. Er wordt nauwelijks gesproken. De spelers staren slechts naar de langsflitsende stukken fruit in de automaten en de rollende balletjes van de roulette. Twee groepen uit de samenleving zijn duidelijk oververtegenwoordigd. Chinezen en oudere vrouwen.
Hoe verder we lopen, hoe meer ik mij realiseer dat als er hier glamour is, het ergens verdomd goed verborgen wordt gehouden. Het lijkt ook of er hier een ongeschreven regel geldt: wie lacht wordt er uit gezet. En er is nog iets anders dat opvalt. Surinamers kleden zich toch netjes als ze uitgaan? Nou hier niet. Sommige vrouwen hebben nog een beetje hun best gedaan, maar ze rekenen hier duidelijk niet op mannelijke aandacht. De meeste mannen hier zijn niet recent in de buurt van een spiegel geweest. Ongekamd haar, versleten T-shirts, jeans en afgetrapte pata’s bepalen het modebeeld.
Ik blijf staan bij een roulettetafel. De croupier is een mooi meisje van een jaar of twintig.
Ze heeft inderdaad het uitgestreken gezicht dat bij deze baan hoort. Als ze het bekende:’no more bets please,’zegt, klinkt dat echter zo kinderlijk dat het lijkt alsof het om een knikkerspelletje gaat.
Ik zoek naar emotie op de gezichten van de spelers aan de roulettetafels, maar ook dat valt tegen. Geen dichtgeknepen ogen, zweetdruppeltjes op voorhoofden, trekkende mondhoeken of samengebalde vuisten. Van alle spelers, zie ik er slechts een die duidelijk geniet van de spanning. Het is een jonge man die druk met zijn vriend overlegt bij elke inzet. Af en toe loopt hij weg omdat hij de spanning kennelijk niet aan kan. Winst of verlies, hij blijft lachen. De rest van de spelers zet in met gezichten die noch plezier bij gewin, nog verdriet bij verlies tonen. Ik heb het gevoel alsof ik in een zaal vol zombies zit. Levenloze zombies wel te verstaan. Het personeel helpt ook niet aan verbetering van de sfeer. Degene die rondgaan om winst uit te betalen, de meisjes die met drankjes rondgaan, de managers die de gang van zaken in de gaten houden, hun gezichtsuitdrukking varieert van verveeld tot bijzonder zuur.
Monique en Maarten willen wel iets spelen, maar wat? We hebben geen idee hoe en er schijnt geen informatie voor nieuwelingen te zijn. Maarten heeft ooit wel eens de automatische roulette gespeeld, die niet door een croupier bediend wordt maar door een computer.’Ik zal het jullie wel even laten zien,’zegt hij. Ze nemen er plaats en inderdaad het lijkt vrij simpel.
Je zit achter je eigen beeldschermpje, de inzet is bescheiden( vijf tot tien SRD) en niemand ziet of je wint of verliest. Maarten en Monique zitten even later ingespannen achter hun beeldschermpje. Alles wat ze winnen zijn ze echter telkens binnen tien minuten weer kwijt. Ik kijk over hun schouder mee, loop af en toe een rondje door de zaal, maar de moed begint mij in de schoenen te zinken. Na een uur weet ik het zeker: dit is de meest deprimerende plaats die ik in Suriname ooit bezocht heb. Ik ben op begrafenissen en crematies geweest waarbij de sfeer beter was.
‘Zullen we maar gaan?’zeg ik tegen Monique en Maarten,’ik heb het helemaal gehad hier.’

We besluiten nog even naar het VAT te gaan. Als we in de Gravenstraat bij een stoplicht staan, stopt er een auto naast ons. De bestuurder trapt het gaspedaal flink in.’Hij daagt je uit Chris,’zegt Monique.Verbaasd kijk ik opzij. Er hangt een jonge man quasi nonchalant in zijn stoel. Ik het donker kan ik zijn gezicht niet zien. De staat voor mij is verlaten. Natuurlijk hoor ik als huisvader van 43 hier niet op in te gaan, maar de frustratie van het casinobezoek zoekt een uitweg. Als het licht op groen springt, trap ik het gaspedaal snel en hard in. De Mitshubishi van mijn tante is lang niet zo snel als mijn Ford in Nederland, maar ik trek toch sneller op dan de jongen naast mij. Na een meter of twintig schiet hij ons echter met brullende motor voorbij. Ik barst in lachen uit, weg is de casino frustratie. Monique en Maarten juichen.

Bij het VAT strijken we neer en bestellen saoto’s. (Tijdens de vakanties eet ik steeds meer saoto ‘s, niet alleen omdat het lekker en vetarm is, maar omdat het eten ervan ook een soort rustgevende werking lijkt te hebben.) Nog voordat deze bezorgd worden, horen we een luide klap. Een auto is op zijn voorganger geknald, vlak voor het terras van het VAT. De terrasgangers stromen toe om te zien wat er gebeurd is en wij blijven niet achter. Het is een personenauto die tegen een pick up geknald is, de voorkant zit helemaal in elkaar.’A panja,’zegt Monique, ze houdt van deze Surinaamse uitdrukking. Maarten schiet snel een foto. De bestuurder van de personenwagen is zowel ongedeerd als onaangedaan. Hij stapt rustig uit en stapt in de pick up om de zaak te bespreken. Op dat moment loopt er een blond meisje met een groepje Surinaamse jongens langs. Een jonge terrasklant is duidelijk gecharmeerd van haar.’Je lijkt op Pamela Anderson,’zegt hij, maar het meisje reageert niet.’Waarom heb je zoveel bodyguards? vraagt de jongen. Het meisje lacht, maar de jongens naast haar stoppen en kijken verstoord naar de terrasklant. Deze trekt zijn schouders op en glimlacht. De jongens twijfelen even, maar lopen dan door. Monique en ik kijken elkaar aan en lachen. Een ding is zeker. Buiten het casino is het veel spannender dan binnen.

Chris Polanen – [email protected]

opening
Fernandes Express
KASSAV LIVE in Rotterdam

7 REACTIES
  1. Chris
    Het is maar wat je onder spanning verstaat en ervaart. Een sportvisser vindt het spannend om smorgens vroeg op te staan en in de zon te zweten en te puffen om in de rijstvelden en zwamp vol spanning te wachten op de kwie kwies en de andere sportvisser werpt zijn werphengel met een garnaal of matoelie en werkt zich in het zweet in de hete zon en vol spanning wachtend op de kobie of trapoen.
    Volspanning dus zonder veel mensen en kabaal om zich heen.
    Dit is dus niet te vergelijken met de spanning die jij aangeeft. Maar wij zijn niet allemaal gelijk en daarom verschillen de mensen en de soorten spanningen die men zoekt. Ik ben geen casino bezoeker maar kan mij wel indenken dat er een zekere spanning aanwezig is die m.i. vergelijkbaar is met een troefcall drive of een voetbal wedstrijd.
    Het is hoe je het maar beleeft. Eén ding is zeker, na afloop valt de spanning weer weg met of zonder een kater (winnaar / verliezer)


    Maak melding
  2. Lulkoek verhaal wie is gek op bingo & casino Hij/Zij die dom en achterlijk wil zijn moet daar zijn.

    Zij krijgen dan een snelle les is zakken leeg, daarna kan jij je melden bij de NPS als niet politieke(diplomatieke) hoer.


    Maak melding
  3. Ai Bajaaaaaaa,jij treft het ook altijd he?
    Waarom overdrijf je altijd zo mi boi tjsssssss.
    Ik kan je vertellen,als ik op vakantie ben in Suriname,ik/wij het leuk vinden in de casino`s,wat jij daar schrijft slaat nergens op.Boi,je schept ook op over je ford,mang so what,als die auto van je tante niet zo snel is?
    Ik heb echt nog nooit iets van je gelezen,waarbij je Suriname prijst het is altijd maar negatief,wat ga je daar dan zoeken,ga naar oorden waar je het beter treft pffffffff.

    Aan de roulettetafels is het altijd fun,ja ook bij Princess,of ben jij soms altijd in grafstemming????
    Houd je kanis een keertje over Suriname,je woont in Nederland,schrijf maar een keer over de misstanden hiero.


    Maak melding
  4. De casino bij Spanhoek, daar kon je lekker Thais eten, om 5 uur ’s ochtends, dat was leuk. Mensen die dobbelen zijn altijd zuur want het is geen game, het is ernstig. Leuk verhaal.


    Maak melding
  5. Chris, ik ben het met je eens dat er buiten het casino veel meer te beleven valt. Zeker als je het leven daarbinnen niet kent. Over (ontbrekende) glamour gesproken, het is er wel enigszins in Torarica, en er gelden strenge regels vwb kleding (je mag bijv. niet op slippers de casino binnen). Maar goed, ik zit liever daar een cassavesoep op het terras te eten dan mee te staren naar de speeltafels of speelautomaten — waar ik toch niets van snap. ’t Is maar hoe je het bekijkt. Thanks again for the digital visit to our beloved country.


    Maak melding
  6. Chris, ik heb weer genoten van je column.
    Volgens somminge kondremans mag je blijkbaar geen eigen mening hebben en als je iets ziet dat blauw is moet je het kennelijk rood noemen om hen te behagen.
    No mek den man law you, velen mensen genieten van je inbreng!


    Maak melding

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

LAATSTE BERICHTEN:
TOP SITES