PARAMARIBO, 2 mei – Er liggen drie voorstellen gereed voor verkoop van Bruynzeel Suriname Houtmaatschappij, BSH. Dit zegt minister Michael Jong Tjien Fa van Ruimtelijke Ordening Grond- & Bosbeheer. De voorstellen worden nu bestudeerd op voordeel. Mogelijk wordt nog dit jaar een besluit genomen over privatisering van het staatsbedrijf.
Volgens een van de voorstellen kan het bedrijfsterrein van ruim dertig hectare in drieën verdeeld worden. Ongeveer twaalf hectare wordt dan gereserveerd voor een houthaven.
“Ik geef voorkeur aan dit voorstel en als dit doorgaat zal de overheid een dikke vinger in de pap hebben, want we gaan ervoor zorgen dat het geen privé-haven wordt”, zegt Jong Tjien Fa tegenover de Ware Tijd.
Volgens het tweede voorstel van adviesbureau Tjong A Hung Accountants kunnen alle aandelen verkocht worden. Ook de schuld van ruim dertien miljoen dollar zal overgenomen moeten worden door de koper. In het derde voorstel worden slechts de houtkapconcessies verkocht met de schuld. Volgens Jong Tjien Fa geldt overname van de schuld als prioriteit.
Mijn uitgangspunt is dat overheidsbedrijven zeer winstgevend kunnen zijn. Kijk maar naar Telesur en Staatsolie.
Reactie
Ik heb mijn twijfels aan alle drie de oplossingen. Reden: ze raken het echte probleem van Bruynzeel niet.
Ik heb twee jaar geleden een radio interview bij ABC van de heer Peneux meegemaakt. De man had het alleen maar over kosten, kosten en kosten.
Een eng gevoel bekroop mij. Waarom praat die man alleen maar over kosten en niet over opbrengsten? Een bedrijf zonder opbrengsten is niet levensvatbaar, hebben ze mij ooit geleerd. Ik heb dus een duik genomen in de historie van Bruynzeel en kom tot de ontdekking dat het probleem Bruynzeel niet aan de verkoop-, maar aan de inkoopkant ligt. Er is geen hout en zonder hout valt er niets te produceren en dus ook niks te verkopen.
Conclusie: als onze grootste houtbedrijf inkoopproblemen heeft, zullen alle andere bedrijven dezelfde problemen hebben en dus ook in de financiele problemen verkeren.
De vraag rijst hoe het komt dat deze problemen zijn ontstaan en waarom niemand aan de bel heeft getrokken om het tij te keren. Typisch Surinaams.
Men ziet de problemen en men denkt: dat zal een ander voor mij oplossen.
Misschien ligt het ook aan het feit dat we roofbouw op onze houtvoorraden hebben gepleegd. We zijn gaan halen maar hebben nooit aan vervanging gedacht. Nu worden wij door God gestraft hiervoor en ook door de EU omdat we op deze wijze nooit in aanmerking zullen komen voor het FSCkeurmerk.
Wat onze overheid moet doen is een parlementaire enquete houden om de kern van deze problemen boven water te halen en de schuldigen hiervoor te straffen. En neem bij deze enquete Wageningen ook mee.
Kijk, al die 3 voorgestelde oplossingen zullen hun doel voorbijschieten, maar ja : ik ben niet degene die betaald wordt om dit probleem op te lossen.
Neen, jongens. Het echte probleem moet je dieper zoeken en niemand durft zo diep te gaan. Hoe diep? Wel, alle staatsbedrijven in Suriname hebben een Raad van Commissaris. De RvC moet over de belangen van de aandeelhouders waken en heeft daarom een controlerende taak op de leiding van het bedrijf. Maar wat zie je in een land als Suriname gebeuren. 3 dingen.
1. De RvC is vaak een vriendenclub van de directie. Fouten van de directie zullen ze dus niet afstraffen, maar met de mantel der liefde bedekken.
2. De RvC krijgt slechts een symbolische betaling. Niemand voelt zich geroepen om zijn nek uit te steken voor zo’n hongerloon.
3. Kennelijk weet de RvC zelf niet wat van haar wordt verwacht. Onduidelijke richtlijnen, bevoegdheden en instructies.
Ook over het algemeen belang van de branche moet gewaakt worden. Er zijn diverse organisaties die over onze bossen waken, maar niemand trekt aan de noodrem als het verkeerd gaat. De overheid moet deze organisaties meer bevoegdheden geven.
Kortom: het grote probleem ligt meer in de organisatiestructuur van Suriname en de bedrijven. Ik wil nu niet beweren dat als vandaag de organisatiestructuur wordt gewijzigd, morgen alle problemen over zijn, maar ze kunnen in ieder geval leiden tot het voorkomen van zulke problemen in de toekomst.
Maak melding
John je hebt gelijk zolang we in Suriname niet kappen met de winti wai lanti pai hebben we nog een lange weg te gaan we missen nog controle in suriname zonder toezicht kom je niet ver als t bij staasolie en TELESUR kan waarom bij Bruynzeel niet onze politiek is er aan debet aan om de vijf jaar na verkiezing worden nieuwe rvc benoemd de mensen met goede bedoeling moeten plaats maken voor nieuwe terwijl we hebben kader genoeg in Suriname hen met goede bedoeling worden kapot gemaakt en tegen gewerkt typisch surinaams politiek de zogenaamde rvc jatten wat ie te jatten valt en verkopen van de machines omdat hij gaat met t idee na 5 jaar ben ik er niet meer vb pemba doti alles is verkocht aan een bedrijf aan de industrie weg, phedra palmolie bedrijf tractoren verkocht aan een rijstmagnaat zo kunnen we verder gaan laat een onderzoek komen hoe de berijven failliet is gegaan en t boekjaar van de bedrijven bedoelde staatsbedrijven. Santokhi ik denk Suriname kan meer verdienen met een frauduleuze fonds dan met een criminaliteitfonds mensen die onrechtmatig zich hebben verrijkt met staatsmiddelen doe er wat aan, want poolitiek betaalt in Suriname
Maak melding
Peneux praat over onkosten maar niet over opbrengsten? Weetje waarom? Omdat die opbrengsten in zijn zak verdwijnen.. en over verdwenen stuff, daarover kraait die dikke haan alles behalve.. heh heh
Maak melding
Goede dag heren
het is inderdaad jammer wat met bruynzeel is gebeurt ik ben geen voorstander van verkoop .
we moeten dit bedrijf behouden voor suriname want het heeft enorm veel potentie.de huidige directeur heeft samen met de regering echt gefaalt.
er zijn caricom landen die helemaal uit korea hout importeren met eenwacht tijd van 6 maanden terwijl een suri boot in 7 dagen in barbados aankomt. dat soort markten moeten we direct overnemen en niet zeuren.
Maak melding