donderdag, maart 28, 2024
HomeNieuws uit NederlandRechtstreeks persoonlijk kennis maken met kamerleden

Rechtstreeks persoonlijk kennis maken met kamerleden

-

Does Travel

Het overgrote deel van de leden van de Tweede Kamer – de zogenaamde ‘backbenchers’ – is onbekend. Met de officiële lancering van de website ‘www.150vv.nl’, afgelopen woensdag, moet de digitale kloof tussen volk en vertegenwoordigers worden gedicht. Door middel van trefwoorden weet je bij wie je het beste rechtstreeks kan aankloppen.

“Dat het ooit niet meer uitmaakt welke culturele achtergrond je hebt, en dat we er met elkaar een leefbare wereld van maken”, zegt PvdA-lid Jonh Leerdam als ideaal op de site. Hij is geboren op de Antillen uit Surinaamse ouders. Hij was een van de kamerleden die de lancering bijwoonden in perscentrum Nieuwspoort in Den Haag. Minister Ronald Plasterk van Onderwijs deed dat met een druk op de enterknop. Op de vraag van presentator en Buitenhofredacteur Leonard Ornstein of hij een trouwe bezoeker gaat worden, antwoordde de minister. “Niet als ik er alleen maar cv’tjes vind. Wel als er leven in de brouwerij is.”
www.150vv.nl
En dat is er genoeg. De kamerleden zijn niet alleen gevraagd naar volgens wie of welke groep zij in de kamer zitten, of hun stemgedrag na belangrijke debatten, maar ook naar hun persoonlijke interesses. Aan de hand hiervan, commissies en portefeuilles hebben de initiatiefnemers Sander Ruijter (26) en Thierry Baudet (24) profielen gemaakt en ingevoerd. Twee jaar lang werkten zij aan een persoonlijke kennismaking met de leden van de Tweede Kamer.

Aan de kamerleden kan via de website, die gelinkt is met hun emailadressen, direct vragen worden gesteld door burgers. Maar ook opmerkingen, suggesties en klachten kunnen worden doorgegeven. Vraag en antwoord worden gepubliceerd. Onder ‘politieke criteria’ blijken 74 voorstander van Nederland als republiek. Maar kijk je onder ‘persoonlijke criteria’ wie er van gospelmuziek houdt, blijft er maar één foto’tje over: Cynthia Ortega-Martijn van de Christen Unie, geboren in Willemstad, Curaçao. Maar zij behoort ook tot de 25 leden die in de commissie integratie zitten

Er is ook combinatie van meerdere criteria mogelijk. Je kan het dus zo kamerbreed of smal krijgen als je wil. Leerdam houdt van jazz leert de website. Hij tennist, reist en kookt graag en zijn favoriete club is Ajax. Maar hij is net zo protestant-christelijk als Ortega-Martijn. Presentator Ornstein zette hem neer als de man die zijn publieke pr goed op orde heeft en vraagt naar zijn geheim. “Zorg op de eerste plaats dat de portefeuilles die je hebt, dat je daar helemaal voor instaat”, verklapte Leerdam. “Daarnaast moet je brede sociaal-maatschappelijke betrokkenheid tonen.”

Maar zijn al die persoonlijke verhalen wel relevant? Initiatiefnemer Ruijter : “Niet zozeer relevant maar wel een aanknopingspunt tussen de burger en het kamerlid.” Baudet: “Het is ook een aanvulling op het politieke profiel. Een derde dimensie van de persoonlijke achtergrond.”

Hoewel Leerdam naar eigen zeggen ook gedragen wordt door veel jongeren en personen uit de media en kunstwereld, zegt hij tegenover Waterkant: “Ik heb mezelf de opdracht gegeven de algemene issues die leeft bij de biculturals op de agenda te plaatsen. En daarvoor zo snel mogelijk oplossingen aan te dragen.” Zijn advies aan zijn Surinaamse en Antilliaanse achterban over de website: “Ga vooral kijken. Als je adviezen hebt, laat ons weten hoe we die kunnen gebruiken.” www.150vv.nl

opening
Fernandes Express
KASSAV LIVE in Rotterdam

8 REACTIES
  1. hebben we onze BOUNTY en EXCUUS TRUUS
    John Leerdam weer….. moge het hem net als Tara vergaan!!!!! ga klagen over, of dien een motie in over de 100% controle!!!!


    Maak melding
  2. Geachte redactie,

    Wij van de Bewustzijnsbeweging EBU-Akademiya zijn verheugd met dit innitiatief, om de kloof tussen ‘volk en vertegenwoordigers’ te dichten. Alleen al vanwege het feit dat eindelijk door politici erkend wordt dat er een ‘kloof’ bestaat.

    Alleen zijn wij niet tevreden over het feit dat niet aangegeven is hoe die kloof ontstaan is geworden en hoe dat in de toekomst voorkomen kan worden.

    Te lang hebben wij gemerkt en moeten toezien dat in Amsterdam-Zuidoost bijvoorbeeld in de afgelopen 15 jaar, een dusdanige kloof tussen ‘volk en vertegenwoordigers’ is ontstaan, die nauwelijks meer te dichten valt. Hoe gaat men dat oplossen!!

    En het is een proces van jaren geweest, waarbij vertegenwoordigers, het voormalig politiek kader, kennelijk verkeerd getraind zijn in hun relatie met het volk.

    Te vaak hebben wij moeten meemaken hoe vertegenwoordigers slechts tijdens verkiezingen het volk bezoeken, om dit zelfde volk minachtend te behandelen nadat deze vertegenwoordigers gekozen zijn.

    jongslede is het zelfs zover gekomen dat enkele raadsleden van het stadsdeelbestuur van Amsterdam-Zuidoost, zelfs zover gingen om in de raadszaal scenario’s op te zetten, met als doel burgers van organisaties verdacht te maken, zelfs in discrediet te brengen. Dit alleen maar omdat deze burgers protesteerden tegen een omstreden besluit, genomen door deze vertegenwoordigers inzake het racistisch standbeeld van Anton de Kom.

    De ‘opstandige houding’ van het volk werd door deze vertegenwoordigers kennelijk niet op prijsgesteld (arrogantie) en werd vervolgens gegrepen naar een middel om het volk (bezwaarders) infeite te criminaliseren en/of verdacht maken. Hierover is bij het stadsdeel Amsterdam-Zuidoost intussen een klacht voor ingediend.

    Derhalve zien wij van EBU-Akademiya dit initiatief als een positief gebaar naar het volk toe en hopen dat dit ook door alle stadsdelen gevolgd zal worden.

    Voor wat betreft de heer Leerdam kunnen wij stellen dat juist bij hem de kloof met het volk, voornamelijk de Antiliaanse gemeenschap in Amsterdam-Zuidoost, opvallend groot blijkt te zijn. De heer Leerdam zal samen met andere vertegenwoordigers, moeten moeten begrijpen dat het toespreken of instrueren van kaderleden tijdens speciale meetings, nog geen ‘contact met het volk’ betekent.

    Misschien is het goed hem tevens erop te wijzen dat de Antiliaanse jongeren in Amsterdam-Zuidoost, reeds jaren aan haar lot is overgelaten, en infeite weinig keus geboden wordt dan het criminelepad op te gaan.

    M.a.w. het dichten van de ‘kloof’ alleen, zal veel meer moeten inhouden dan het oppoetsen van de ‘partij-imago’. De heer John Leerdam zal voor wat Amsterdam-Zuidoost betreft, met ‘gevulde handen’ moeten aankomen, om geen ‘gebalde fuisten’ tegenover zich te krijgen. Zo verziekt is de toestand aldaar.

    Want deze doelgroep in Amsterdam-Zuidoost vooral is WOEDEND en de jongeren zelfs als totaal verloren in een jungle van intriges, racisme, discriminatie en onzekerheid in combinatie met nauwelijks toekomst perpectief.

    Maar laten wij desondabks ervan uitgaan dat dit initiatief niet te laat komt en een stap is in de goede richting. Maar laten wij vooral ook hopen dat succes zich spoedig mag laten merken.

    Het volk verdient beter. En veel vertegenwoordigers hebben nadat zij gekozen werden, het laten afweten. Dit doordat zij zich blijkbaar teveel met ‘bijzaken’ (toneel) bezighielden, waardoor zij van hun ambt als volksvertegenwoordigers, te weinig ‘bakten’.

    Ook dat zal bekenen moeten worden, want volksvertegenwoordiger zijn, is beslist geen hobby.


    Maak melding
  3. E. Buitenman ik vind eigenlijk dat u overdreeft op bepaalde punten. Ik woon zelf in Amsterdam Zuidoost, ik ben zelf een jongere en ik leef tussen vele Antillianen. En veel dingen die u opnoemt vindt ik overdreven…maar dat is mijn mening hoor!


    Maak melding
  4. Geen behoefte aan die mensen willen stemmen en daarna voeren ze geen moer uit van hun belofte’s.

    Ze zitten daar voor hun eigen portomonee of liever gezegd brandkast want daar pas veel meer in.


    Maak melding
  5. Geachte heer Simion Blom,

    Het kan zijn dat mijn verhaal t.o.v. uw persoonlijke situatie, overdreven lijkt.

    Het zelfde geldt voor sommige bestuurleden van Amsterdam-Zuidoost, wanneer wij het hebben over de armoede aldaar. Ze zien slechts hun eigen leefomstandigheden en denken dat het dan met de rest van de gemeenschap wel goed zit.

    Dit terwijl zij vanaf zij gekozen zijn, niet meer onder het volk verschijnen, tenzij ze uitgenodigd worden voor een toespraak, nimmer preventief gefouilleerd zijn geworden, niet weten hoe armoede voelt, nimmer een dode hebben gezien die zich vanwege schaamte uit een flat van 10 hoog naar beden gedonderd heeft. Ze leven in hun eigen wereldje, als een pasgeboren kind aan de borst van de moeder, onbezorgt en naief.

    Toen ik voor het eerst in 2002 het diepe binnenland van Suriname mocht bezoeken, was dat voor mij zo’n een prachtige openbaring.

    In een boot midden op de brede Cottica-rivier, met aan weerszijden oerwoud, waarin Monki-monki aapjes vrijelijk van boom tot boom sprongen, terwijl papegaaien het groene
    landschap sierden in diverse kleuren en hun harde gekrijns. Aan weerskanten van de rivier wuivende kindertjes ons toe, een paradijselijk gezicht om nimmer te vergeten, zo mooi onvergetelijk, haast onwerkelijk.

    De wind sloeg aan beide zijden je gezicht in, terwijl je met je ene hand gekoelde rivier water kon opscheppen met ode aan de watergeesten, voor een veilige heen en terug reis. Zo had ik Suriname nooit gekend.

    Bij aankomst bij ons dorp, mijn dorp, was de verwelkoming – van wat sommigen onder ons zo nu en dan minachtend ‘Dyuka’ noemen – zo hartverscheurend warm, om nooit meer te vergeven. Dit zijn echte mensen, haast van het ‘oude soort’ zou je zeggen, ik zie het, ik voel het, vrij, vrij, vrij. Lang leve de vrijheid!!!!!!

    Uiteindelijk kon ik mijn ‘verloren familie’ van moederszijde, weer in de armen sluiten, alsof gevoelsmatig wij nooit gescheiden waren. De loop van de geschiedenis had onze relatie wreed verstoord. Onze ouders moesten verdrietig zijn geweest tijdens hun vertrek, maar hadden weinig keus. De suiker werd te duur betaald en vrijheid was hen te kosbaar.

    Maar ik wist het zeker, mijn gevoelens logen er niet om, dit waren mijn broers, mijn zusters, neven en nichten en die oudjes mijn oma en opa, dit is mijn verloren “Dyuka ” familie, die lang terug de vrijheid in het woeste binnenland van Suriname verkozen boven de slavernij in de stad. Ja, ik ben een Dyuka, ik voel het, ik ben het, zeker!!. Maar de geschiedenis had mij anders geleerd.

    Maar nu weet ik het zeker, pas toen ik volwassen werd, toen ik bewuster werd van mezelf, mijn omgeving en mijn geschiedenis.

    Ik besefte ook dat mijn familie in het binnenland van Suriname, deel was van mijn vrijheid en ik van hun, ookal wordt dat niet door elk van ons nog voldoende begrepen.

    Zo had ik me het binnenland van Suriname, het zogenaamde “achterland van Paramaribo” nooit voorgesteld, niemand had mij dat op deze wijze ook verteld, ik leefde in andere omstandigheden in de stad Paramaribo bij mijn andere familie. Maar mijn zogenaamde ‘Duyka’ familie kende ik niet, het werd mij slechts verteld, en vele leugens moest ik ook nog geloven, voor een goed cijfer op school. Maar gelukkig weet ik nu beter.

    En daarom is het zo moeilijk, mensen de dingen te vertellen of uit te leggen zoals ze zijn beste heer en hen bewust te maken wat er werkelijk om hen heen gebeurt, omdat die werkelijkheid zo in schil contras is met de eigen situatie. Men zal toch altijd vinden dat je het overdrijft.

    Tot dat je er zelf achter komt.


    Maak melding
  6. Geachte heer Simion Blom,

    We waren nauwelijks uitgepraat of AT5 nieuws van donderdag 22 maart, liet een kort verslag zien omtrent Antiliaanse jongeren in de Bijlmer (Hoppie Boys), ik denk in Hoptille/Amsterdam-Zuidoost.

    Ik denk dat dit in schril contrast is met uw eigen leefsituatie, gezien uw eerdere reactie op wat ik erover te zeggen had.

    Ik hoop dat de reportage van AT5 u wat bewuster heeft gemaakt omtrent dit onderwerp.

    Het hoeft niet overal zo te zijn m.b.t. onze Antiliaanse broeders en zuster. En zo goed u het getroffen heeft, hoeft nog niet te betekenen, dat de wereld elders er ook zo leuk en prachtig uitziet.

    Ik hoop tenmindste dat u en vele anderen nu wat bewuster geworden zijn.

    Trouwens, het was geenszins mijn bedoeling om wie dan ook in verlegenheid te brengen, maar soms moet je de dingen benoemen, anders
    schieten wij niet op.

    Toch bedankt voor uw reactie, ik begrijp best dat u het niet verkeerd bedoeld had.

    De vraag nu;

    Hoe lossen wij het probleem op.

    Groeten en tan bun.


    Maak melding

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

LAATSTE BERICHTEN:
TOP SITES