Liever tien Ajaan Hirshi Ali’s dan…

5 februari 2007

Door Clark Accord – Meestal ben ik het niet eens met de standpunten van Ajaan Hirshi Ali. Vooral voor wat de intergratie van moslims in onze samenleving betreft. Meestal zijn ze te verkokerd en laten ze geen ruimte over voor aanpassingen naar aanleiding van argumenten van tegenstanders. Wat deze materie betreft, zou je haar net zo fundamentalistisch kunnen noemen als degenen die ze zegt te bestrijden.
Ajaan Hirshi Ali was lid van de tweede kamer voor de VVD. Waar het de integratie van moslims betreft komen haar standpunten de partij ten goede. Mij komt het soms voor dat de partij misbruik maakt van deze jonge vrouw die blijkbaar in haar persoonlijke leven dingen heeft meegemaakt, die te maken hebben met haar vroegere geloof, waardoor ze zich met verve afzet tegen alles wat daarmee te maken heeft. Verwerking van trauma’s hoort mijn inziens eerder thuis in de ligstoel bij de therapeut en niet in de gestoffeerde banken van de tweede kamer.
In een eerdere column gaf ik aan gevallen te zijn voor Ajaan Hirshi Ali. Ondanks het feit dat ik het in grote lijnen niet eens ben met de wijze waarop ze de emancipatie van moslims probeert te bevorderen, is dit nog steeds het geval. Als je haar in levende lijve ontmoet kan je niet anders dan onder de indruk zijn van deze vrouw met haar breekbare uiterlijk dat in tegenstrijd is met de innerlijke kracht die ze uitstraalt. Je wilt niet anders dan haar omarmen en haar tegen de boze wereld in bescherming nemen.
Waar het haar (VVD) standpunten over het Nederlandse beleid met betrekking tot ontwikkelingshulp betreft, vond Ajaan Hirshi Ali deze week de hele tweede kamer tegenover zich.
Met dezelfde standvastigheid als in het intergratie debat bood ze weerstand tegen de parlementaire coterie. Dat dit haar partij niet welgevallig was, blijkt uit het haar ontnemen van het woordvoerderschap voor ontwikkelingssamenwerking daags na haar betoog. Door deze handelswijze is het meer dan duidelijk dat de partij slechts gebruik maakt van de standvastigheid van deze jonge vrouw als het haar uitkomt.
Wat de ontwikkelingssamenwerking betreft heeft Ajaan Hirshi Ali gelijk. Het roer moet totaal om. Het huidige systeem houdt de ontvangende landen in een afhankelijkheidspositie. De ontwikkelingslanden helpen bij het tot in productie nemen van hun natuurlijke hulp bronnen, corrupte regimes in Bush stijl ten val brengen, subsidie in bepaalde sectoren in westerse landen stop zetten en de markt opengooien voor producten uit die landen zou een betere bijdrage zijn aan hun ontwikkeling, dan de bodemloze put waar het geld middels het huidige systeem in verdwijnt.
Als je de berichtgeving in de Surinaamse media mag geloven heeft de wereld de natuurlijke hulpbronnen van het voormalig rijksdeel land ontdekt. Voor goud, olie, hout, bauxiet, bronwater, landbouwproducten en toerisme staan buitenlandse bedrijven in de rij terwijl Nederlandse bedrijven schitteren in afwezigheid.
Nooit eerder zaten er zoveel kamerleden van buitenlandse afkomst in de tweede kamer. Hadden ze maar iets van de guts van Ajaan Hirshi Ali. In het debat over de ontwikkelingshulp heb ik de kamerleden die vissen in de Surinaamse kiezers vijver node gemist. Dat hun komst van invloed zou zijn op het Nederlandse beleid ten aanzien van Suriname is ijdele hoop.
Hoe je ook over Ajaan Hirshi Ali mag denken, geef mij liever tien Ajaan’s dan al die Nieuwe Nederlanders die uit angst voor nepotisme als ja knikkers en bankvulling de gestoffeerde banken van de het hoogste college van staat warm houden waar het hun ‘natuurlijke achterban’ betreft.

Clark Accord