vrijdag, maart 29, 2024
HomeColumnsSurinaams spreekuur

Surinaams spreekuur

-

Does Travel - naar Suriname

Door Chris Polanen – Op bezoek bij mijn Surinaamse collega Ricky. Een gezelschapsdierenpraktijk in een rustige groene buitenwijk van Paramaribo. De wachtkamer is buiten, onder een afdakje. Op de houten bankjes zitten een paar eigenaren met honden. Ik meld mij bij de balie, maar Ricky heeft mij vanuit de spreekkamer gezien en gebaart dat ik binnen kan komen. Binnen is een tweede wachtruimte, waar de eigenaren met treurig kijkende honden in een rij langs de wand zitten. Terwijl ik langs hen loop, roept Ricky:’Mensen, dit is een collega uit Nederland!’De mensen kijken nauwelijks op. Een hond hoest wat slijm op.
Binnen zijn twee behandeltafels, op het erf naast de praktijk is er nog een. Op alle tafels staat een hond met de eigenaar ernaast. Ricky werkt volgens een systeem waarbij alle tafels altijd bezet zijn. Hij loopt tussen de tafels heen en weer, bekijkt af en toe ontlasting onder de microscoop en geeft bijna onafgebroken instructies aan zijn twee assistenten. De telefoon gaat continue en er lopen mensen af en aan om medicijnen op te halen of rekeningen te betalen. Ricky en zijn twee assistenten werken onverstoorbaar door. Er zit een systeem in deze gezellige drukte.
Bij één van de tafels staat een jonge vrouw met een broodmagere pup. ‘Hier is mijn collega uit Nederland,’zegt Ricky tegen haar,’stort je hart maar bij hem uit.’ Ze vertelt mij het standaardverhaal van de zieke pup in Suriname: alles ging prima, tot het diertje plotseling begon te braken en stopte met eten. Nee, hij had alleen de eerst pup enting gehad, daarna niets meer. Ik durf haar niet veel hoop te geven. Ik weet dat virussen, bacteriën en worminfecties hier op puppies loeren als sluipmoordenaars op argeloze soldaten. Zoals veel eigenaren van zieke honden in Suriname, maakt ze zich ernstige zorgen, maar heeft ze zich niet gerealiseerd dat een tijdige vaccinatie van levensbelang was. Hierdoor sterven veel honden in Suriname een vroege en akelige dood. Vaak ondanks langdurige en intensieve behandelingen van dierenartsen.
Terwijl Ricky een zieke hond behandelt, vertelt over de hondeziekte epidemie die enige tijd terug verwoestend door de hondenpopulatie van Paramaribo trok. Hij heft zijn armen de lucht in en laat ze weer vallen.’Er zijn zoveel honden dood gegaan omdat ze niet gevaccineerd waren.’
Tijdens het spreekuur zie ik de ziekten die ik in Nederland alleen nog in mijn cocktailenting tegen kom. Als een jonge man een kat op één van de spreektafels legt, is mijn aandacht getrokken. Katten zijn in Suriname sterk in de minderheid als huisdier. Bijna iedereen heeft één of meer honden, maar katten worden slechts af en toe als muizenvangers aan het huishouden toegevoegd. In Nederland behandel ik dagelijks katten, de Surinaamse dierenartsen zien ze slechts sporadisch op het spreekuur.
De kat die duidelijk hoogzwanger is, blijft op haar zij liggen. Haar achterlichaam is nat en er steekt een pootje uit de vagina. Ricky legt mij uit dat hij gisteren een middel heeft gegeven om de weeën op te wekken en er een kitten uit gekregen heeft, maar dat de bevalling niet vordert.’Gelukkig heb ik een kattenexpert uit Nederland hier, die je gaat helpen,’zegt hij tegen de man. De eigenaar kijkt mij hoopvol aan.’Ah, mijn gebeden zijn verhoord,’zegt hij.‘Een keizersnede lijkt mij het best,’zeg ik tegen Ricky. Hij glimlacht en schudt zijn hoofd:’Ik was al bang dat je dat zou zeggen.’ ‘Jij hebt het te druk, maar ik kan het voor je doen,’zeg ik. Ricky kijkt opgelucht.’Een keizersnede. Wilt u dat?’vraagt hij aan de eigenaar. ‘Wat het beste is,’zegt deze. Ricky slaat aan het rekenen en komt uit op een bedrag in Surinaamse dollars dat overeenkomt met 50euro. Ik besef dat dat voor een Surinamer een gigantisch bedrag is om uit te geven aan een kat.‘Dat maakt niet uit, we houden van die kat,’ zegt de man, terwijl hij de kat aait. We brengen het dier naar een andere spreekkamer.
Ik spuit de kat de narcose in en Ricky scheert haar voor mij. Een kennis van Ricky, die op dat moment toevallig binnenwandelt, wordt gebombardeerd tot operatie assistent. Toch verloopt alles voorspoedig. Ik doe geen keizersnede, maar verwijder de gehele baarmoeder. Dat is onder deze omstandigheden sneller en veiliger voor de moederpoes. Ik geef de baarmoeder aan Ricky en zeg dat hij de kittens er snel uit moet halen. Ricky sputtert tegen.’Die zijn toch allang dood.’Hij verdwijnt naar de andere kamer. Terwijl ik de moeder dichthecht hoor ik verbaasde kreten:’Ze leven! Chris had gelijk!’(Het vertrouwen in de kattenexpert was kennelijk toch niet zo groot.) Even later gaat de eigenaar met de poes en twee springlevende kittens naar huis.
Ricky’s spreekuur gaat in sneltreinvaart verder. Tussen alle doodzieke honden duikt er plotseling weer een kat op. Het dier wordt in een doos gebracht door een jong echtpaar met twee zoontjes. ‘Kattenspecialist uit Nederland,’zegt Ricky slechts en laat mij alleen met hen.
De achterhand van de kat is geheel verlamd. Het dier is koud en reageert niet meer op prikkels van buitenaf. Ze hebben de kat buiten gevonden en weten niet wat er is gebeurd.
Het dier heeft geen gevoel meer in de poten en ik adviseer de eigenaren haar in te laten slapen. De man slikt even en stuurt zijn zoontjes resoluut de spreekkamer uit. Ik loop naar de andere kamer en vertel Ricky dat ik de kat laat inslapen. Hij pakt een fles met inslaapmiddel en vult een spuit. ‘Hoeveel vraag je daar in Nederland voor?’vraagt hij. Als ik het bedrag noem schudt hij zijn hoofd en kijkt mij aan alsof ik van een andere planeet kom. Ik loop terug naar de spreekkamer en vertel het echtpaar wat er gaat gebeuren. De vrouw begint te huilen en veegt haar tranen met een zakdoek weg. De man bijt op zijn lip. Het inslapen verloopt snel en ze nemen de kat mee in de doos. De jongetjes huilen.
Als het spreekuur eindelijk afgelopen is, is de praktijk een slagveld. Zelfs de assistenten zijn al vertrokken. Ricky ruimt op. De assistenten hoeven nooit over te werken, vertelt hij.
Hij biedt aan om mij te betalen voor het doen van de keizersnede. Ik lach en wuif het aanbod weg.’Je hebt gezien dat Surinamers ook van hun katten houden,’zegt Ricky.
Ik knik.’Misschien heeft Suriname wel een kattenspecialist nodig,’zegt hij. Dan begint hij te lachen, slaat mij op de schouder en zegt:’Kom op, mijn moeder heeft voor ons gekookt. We gaan eten.’

Chris Polanen – [email protected]

opening
Fernandes Express
KASSAV LIVE in Rotterdam

6 REACTIES
  1. hoi Chris,

    je ziet het , je bent nodig om je steentje, al is die nog zo klein, bij te dragen….het verwondert me dat je zo geaccepteerd wordt, bij mij is het :” waarom kom je hier werken, je eet het beleg van ons brood op” hahahahahahaha…..


    Maak melding
  2. Hee Chris, ik wist niet dat ze in Suriname ook dierenliefde kennen. Oh, wat zijn ze in Suriname flex omdiensten te verrichten. Een passant wordt ingeschakeld om te assisteren bij de operatie van een kat.


    Maak melding
  3. leuk verhaal,maar al die bigie dagoes zijn ondanks de hondeziekte epidemie nog in tact.
    if you know what i mean.
    en wat die kattenspecialist betreft:suriname
    barst van de poezenspecialisten!
    if you know what i mean.
    leuk verhaal:blijf schrijven en ik zal blijven lezen.


    Maak melding
  4. hm harstikke leuk om die dierentories te lezen hoor….ik ben een assistentje uit nederland en las op waterkant.nl dat t 29 graden was in suriname…. ik wil best volgend jaar kerst vieren in sranang en dan eventueel wat assisteren bij operaties e.d.
    lijkt me geweldig. andere cultuur, zelfde beestjes … lekker blijven schrijven chris, blijf ik wel lezen, leuk leuk leuk
    thanks a lot en happy new year alvast.


    Maak melding

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

LAATSTE BERICHTEN:
TOP SITES