Door Clark Accord – “Meisje, weet je wie ik gisteren op de Dappermarkt zag…….?”.
“Vertel. Zo te horen heb je een vette tori, verhaal voor me.. Hou me niet zo in spanning, meisje spit’ kong, laat horen”. Vol verwachting staarde ze Shirley aan.
Gerda’s iets uitpuilende ogen stonden waterig en onbetrouwbaar. Haar bemoeizucht had haar de controle over haar kaakspieren doen verliezen, waardoor haar mond iets was opengevallen “ Wie kwam je op de markt tegen?”. Gerda hing samenzweerderig voorover. De aanzet van haar rijpe, borsten gevangen in een roze lycra blouse, sprong uitdagend in zicht. Het licht van de lamp op Shirley’s schoorsteenmantel weerkaatste in de gouden tand die haar mond sierde.
“Marita, je kent haar toch.” “Natuurlijk ken ik haar. Wie kent Marita niet. Is ze nog steeds met die klootzak. Hoe heetie ook weer. Die muzikant van haar met z’n enorme afrokapsel en soulbroeken. Hij denkt dat het nog steeds de seventies is. De brother loopt zwaar achter. “.Luid lachend zakt ze achterover op de driezit in Shirley’s woonkamer.
“ Volgens mij heet hij Percy, maar zeker weten doe ik het niet. Maar goed, haar kwam ik gisteren na lange tijd dus tegen. Ze zag er goed uit hoor. Je weet toch, dat ze haar haren altijd stak naar achter in een vlecht heeft. En haar make-up is nog steeds even perfect.” “Aai je kunt van haar zeggen wat je wilt, het is een mooie meid. Had ze maar minder pech met mannen. Waren ze niet een tijdje samen?” .Shirley pauzeerde even om na te denken: “zes jaar als ik het goed heb”: zei ze. “Zes jaar dat is lang”. Gerda’s ogen puilden van ongeloof uit hun kassen. “Dat zeg je zo zacht. Maar meneertje is nu historie”. “Sang?, en dat na zo een tijd. Vrouw vertel, wat is er gebeurt?”.
Gerda ging recht overeind zitten Haar in lycra verpakte voorgevel, ging op de maat van haar ademhaling zachtjes op en neer. “Ze heeft hem geskot, hem de laan uit gestuurd”. “Ai eindelijk die klootzak!.” Gerda klikte met duim en wijsvinger, om haar woorden kracht bij te zetten,. “Hij had een kind bij een andere meid. Die nota bene haar vriendin was. Voor zover ze het wist zat de vader in het buitenland. Ze paste zelf op het kind als de bitch moest werken. ” Wie hielp haar uit de droom?”. “Ze ging een keer voor die meid, met het kind naar het consultatie bureau. Daar kreeg ze per toeval een formulier in handen waarop de naam van de vader prijkte “.”Ai mi Gado, mijn god.” Van ontzetting sloeg Gerda haar hand voor haar mond. “Ik zeg het je”
Shirley zakte achterover tegen de leuning van de stoel en kruiste haar armen in haar nek. “Het is wat met sommige mannen hoor”. “Hoe was ze eronder?”. “Aan de ene kant opgelucht. Aan de andere kant voelt ze zich natuurlijk bedrogen. Steeds opnieuw vraagt ze zich af waarom hij haar het niet gewoon verteld heeft. Mannen moeten écht leren communiceren hoor”. “Maar die meid is ook een slang. Als het mijn man was, had ik d’r haren uit haar kop getrokken”. “Meisje snap je nu waarom ik mijn zoon alleen opvoed. Ik wil in ieder geval geen wer’ hede van geen enkele man”. zei Shirley terwijl ze lommerige van de bank opstond.
“Baja ik zou niet kunnen. Ze moeten er wel zijn hoor”. Met een ferme beweging duwde Gerda haar borsten op hun plaats.
Clark Accord – www.clarkaccord.com
neks no fout. la me je verwenne hehe
sergio….
Maak melding
En zo gaat dat :(. Jammergenoeg hoor je alleen maar deze verhalen, nooit iets positiefs over mannen. Maar ja………ze moeten er zijn.
Een meisje van 21
Maak melding
Brada Accord,
Alweer heeft u uw schrijftalent heel leuk aan ons kunnen demonstreren. Ik heb aan de ene kant wel even kunnen lachen hoor om de het verhaal en de wijze hoe u zo realistisch het gebeuren heb neergezet. Ach ja, je hebt het of je hebt het niet. Ik hoop dat u ermee doorgaat jongeren te motiveren om net zo goed te schrijven als u doet.
Schrijven is een kunst. Je kan ermee geboren worden, maar je kan het ook leren. Uw boek ‘De Koningin van Paramaribo’ is mij enorm bevallen. Ik hoop dat vele jongeren daar een voorbeeld aan nemen, maar ook de mogelijkheid krijgen om hun ‘kunnen’ op dat gebied te tonen. Want vaak zijn die talenten er wel, maar krijgen de mogelijkheid niet zich te ontwikkelen, laatstaan te manifesteren.
Jongslede las ik het boek van Mirjam Makeba
genaamd ‘Mijn Leven’. Waw!!! Net zo’n prachtig boek als ‘De Koningin van Paramaribo’. Het is echt een boek om een ieder aan te raden. Prachtig!
Maar, er is een boek waarvan ik vind dat elke Sranaman die zou moeten lezen, en dat in het kader van het Bewustzijnsproces, en dat is dat boek van Wayne W. Dayer, genaamd ‘NIET MORGEN, MAAR NU’.
Dat boek is ook niet alleen mooi geschreven,
maar gaat ook heel diep in je psyche. Het geeft je een compleet nieuwe kijk op jezelf. Dat Zei de schrijven ook bij het begin, maar ik dacht van “ach ja”. En toen besefte ik wat ik niet wist van mezelf, wat ik verkeerd deed, en hoe het ook anders kon, en geheel vrijblijvend. Ik besefte toen ook wat bedoeld werd met ‘de kracht van het lezen’.
Weet u meneer Accord; Velen van ons, Afrikan Sranamans’, hebben een ruime mate van bewustzijn, zeker. Maar waarom het toch mis gaat als we communiceren is, dat wij onvoldoende ‘zwartbewust’ zijn. Dus we zijn wel zwart, hebben veel ‘anderen kennis’ tot ons genomen, maar hebben het eigene, het Afrikaanse, die roots, laten liggen. Dus wat krijg je; Een kink in de kabel.
We weten alles over verzekeringen, over hypotheken, over sex, we kennen de Hollandse levenswijze en cultuur, de Indiaase, Amerikaanse en noem maar op. We kennen de Bijbel en de Koran van binnen en buiten enz.enz. Maar bar weinig weten wij over onze zwarte wortel, het Afrikanisme, en dat’s pijnlijk jammer. Vandaar dat veel mis gaat met ons, heel veel, en andere volken weten dat.
En het zal heel wat tijd in beslag nemen, en energie kosten, we zullen met z’n allen heel veel pijn lijden, vooral onderling, alvoren
dat goed tot ons in doorgedrongen. Alvorens we begrepen hebben dat ‘zwartbewustzijn’ – juist omdat we zwart zijn -, het stukje puzzel is dat bij velen van ons nog ontbreekt, om compleet of psychisch, gezond te kunnen zijn.
Broeder, ik groet u.
Maak melding
altijd al goeie schrijver ga zo door wil wel naar mijn mail adres info te verzenden over laatste boek interessant moet scriptie schrijven
alvast bedankt
xander
Maak melding
Meneer Buitendam,wijze woorden alleen doen ze me zo denken aan de woorden van Steve Biko,waar ik een groot bewonderaarster van ben.
Verder vind ik het gewoon een heel leuk geschreven stukje alsof je in de tram stiekem zit mee te luisteren met iemand.
Maak melding