VAT student night

21 augustus 2006

Door Chris Polanen – Het is donderdagavond, student night bij het VAT. De studenten zijn in groten getale komen opdagen. Het terras is bomvol, er wordt gedanst op een kleine dansvloer en eromheen staan tientallen mensen te kijken. Meer dan de helft van de mensen is Nederlands. Groepjes jonge Surinaamse mannen observeren geconcentreerd de dansvloer en het terras. Hier wordt gejaagd.
Het wild is een jaar of twintig, vaak blond en in opperbeste stemming. Ze zijn zich natuurlijk wel bewust van de jagers, maar er in elk geval niet bang voor. Er zijn tientallen, nee misschien wel een paar honderd Nederlandse stagiaires.
Ik kijk naar de dansvloer en realiseer mij dat ik deze vakantie niet alleen Russen en tachtig plussers beter dan ik heb zien dansen, maar nu ook Nederlandse stagiaires. Voor mij staat een jonge blonde vrouw. Ze is lang, heeft grote blauwe ogen, een glimlach uit een tandpastareclame en een staartje van gebleekte krulletjes. Ze praat met een Surinaamse jongeman. Hij heeft een rood shirt aan dat strak gespannen staat om spierbundels, die alleen door zware training in de gym gevormd kunnen zijn. Hij heeft de zelfverzekerde blik die erbij past. Als hij praat kijkt het meisje hem aan met een blik die ik mij herinner uit mijn lang vervlogen disco jaren. Een blik die vonkelt. Een blik die zegt: je bent leuk, je maakt een kans. Ze buigt zich naar hem toe om hem in de herrie beter te verstaan en legt twee vingers net boven de achterzak van zijn broek. Dit is geen subtiele lichaamstaal meer. Wie is er eigenlijk jager en wie prooi? Als verlegen discotwintiger zou ik niet goed geweten hebben hoe ik hierop moest reageren. Deze jongen heeft daar echter geen problemen mee. Hij buigt zich naar haar toe en haakt een vinger in een lusje van haar broekriem schuin boven haar rits. Het meisje legt nu een hand op zijn schouder en leunt tegen hem aan. Ze lachen en leunen met hun bovenlichaam naar achteren terwijl ze met hun middel dicht tegen elkaar aan blijven staan. Nu voeren ze een soort dansje op de plaats uit. Daarna buigen hun bovenlichamen weer naar elkaar toe. Als door een magnetische kracht naar elkaar toe getrokken.
Naarmate de avond vordert zie ik steeds meer Surinaamse jongens praten met Nederlandse meisjes. Het zijn de goed uitziende kerels die de gok wagen. Een lijf dat getraind is in de gym lijkt een duidelijk voordeel. De jongens moeten ook een ‘vlotte babbel’ hebben, zoals men dat in Nederland noemt. De aandacht van een meisje vasthouden in al die drukte is immers niet makkelijk. Nu klinkt: ‘Dromen zijn bedrog’ van Marco Borsato en alle Nederlanders op het terras zingen woest mee. De DJ op het terras, een slanke jongen die achter de draaitafel meedeint op de muziek, voelt zijn publiek goed aan.
Dan zie ik in de menigte mijn vriend Tony verschijnen. ‘Ik zie hier veel mannen die allang geen student meer zijn,’zegt hij en geeft mij een hand. ‘Ik voel mij erg oud Tony,’zeg ik,’in Nederland ga ik ook niet naar disco’s waar meisjes van twintig komen.’ We lachen. Natuurlijk komt het gesprek op de Nederlandse stagiaires.’Weet je hoeveel Nederlandse stagiaires hier beroofd of verkracht worden?’vraagt Tony. Ik schud mijn hoofd. Tony kijkt somber.
‘Kijk, een Surinaams meisje heeft direct door uit wat voor milieu een jongen afkomstig is.’Ik kijk naar het blonde meisje en de gespierde jongen.
Tony gaat verder.’Die Nederlandse meisjes zien het verschil niet tussen fatsoenlijke jongens en gevaarlijke. Verschillende instanties geven tegenwoordig wel voorlichting aan de meisjes. Welke plaatsen ze moeten mijden. Waar ze voor op moeten passen. Maar ze luisteren niet!’ Aan zijn stem kan ik horen dat hij zich opwindt. Hij trekt zijn schouders op en houdt zijn handen met de handpalmen omhoog.’Ach, je weet hoe eigenwijs die Hollandse meisjes zijn.’
Hij geeft een paar voorbeelden van hoe het vreselijk mis ging. En vraagt zich af waarom die voorvallen niet in de kranten komen.
Ik ben er even stil van. Zou het echt zo erg zijn? Misschien vallen er bij de jacht die ik net nog geamuseerd gadesloeg, echte slachtoffers. En is de schade aanzienlijk groter dan een gebroken hart.

Chris Polanen – [email protected]