vrijdag, maart 29, 2024
HomeOnderwerpenGeschiedenis60 jaar oude serie 'Loes en mama' opnieuw uitgebracht

60 jaar oude serie ‘Loes en mama’ opnieuw uitgebracht

-

Does Travel - naar Suriname

Veel Surinamers van de oudere generatie hebben nog leren lezen uit de 10-delige ‘Loes en mama’- boekenreeks. Deze serie vormde gedurende meerdere decennia de basis voor het leren lezen binnen de laagste klassen van ons basisonderwijs. Onvergetelijke verhalen van Loes, Ram, Ronald, Tom de hond enz. Voorzien van prachtige illustraties in kleur was deze serie speciaal geschreven voor het onderwijs in Suriname door de bekende jeugdboekenschrijver Anne de Vries.

VACO heeft van de gehele serie een unieke facsimile-editie gedrukt (dus exact gelijk aan de oorspronkelijke uitgaven uit de jaren ‘50) en de 10 delen samengebundeld in een fraaie luxe kartonnen verzamelbox. Een must voor de oud-leerlingen en ook alle Suriname liefhebbers die met nostalgie terugdenken aan vroegere tijden! VACO hoopt hiermee veel oud-leerlingen die met weemoed terugdenken aan die jaren, alsnog tegemoet te komen.

Tienduizenden uit onze samenleving ontlenen immers hun taalvaardigheden mede aan de honderden prachtige teksten in die boekjes en voelen zich niet alleen verbonden met deze uitgave maar ook met het bedrijf waar ze – in een tijd dat schoolboeken nog privé aangeschaft moesten worden – na het midden van de vorige eeuw jaarlijks hun schoolspullen kochten.
LoesMama

opening
Fernandes Express
KASSAV LIVE in Rotterdam

47 REACTIES
  1. Wie is nu de echte schrijver en bedenker van Loes en Mama?
    Is het Anne de Vries, een Nederlander of was het toch een Surinaamse Nederlander, die in de vorige eeuw in Suriname geboren was?

    Het heeft er veel van de een witte man in Nederland geboren met het idee van een zwarte man in Suriname geboren alle eer, rechten en geld en zijn familie over een thema dat typisch Surinaams is en zag en opschreef, eenheid in verschijdenheid, etniciteit, enz, krijgt.

    The winner takes it all
    The loser standing small
    Beside the victory
    That’s her/his destiny

    Surinamers moeten zich meer gaan verdiepen in auteursrechten en er voor waken dat anderen niet met hun thema’s vandoor gaan. Ook de schrijver Mc Cloud kan hierover mee praten van de Amerikaanse die een van haar werken bewerkte en deed alsof het waar werk was.

    Tot dat het tegendeel bewezen wordt, heeft men geen poot om op te staan.

    Surinamers wees waakzaam.

    God Zij Met Ons Suriname/rs


    Maak melding
  2. Reageerders, odi odi.

    Ik heb ze ook gelezen.
    Behalve “Loes & Mama, maar ook “Ronald aan het Stuur”.
    Ronald zegt, dat hij kan sturen net zo goed als de chauffeur.

    @passant!
    Raadpleeg even Google over dhr. Anne de Vries.
    Anne de Vries (schrijver)
    Anne de Vries (Assen, 22 mei 1904 – Zeist, 29 november 1964) was een Nederlandse onderwijzer en schrijver.

    Hier zie je alle boeken die geschreven zijn door dhr. Anne de Vries.
    Ons eigen leesboek. (Onder redactie van een Surinaamse commissie) (8 delen) (1953-1955)

    Wij en de wereld (leesmethode) (1953)

    En wie kent deze nog in SU.?
    Maar niet afkomstig van Anne de Vries.
    “Dick Bos” Dick Bos was een Nederlandse stripreeks.


    Maak melding
  3. Lea
    Bekend fenomeen voor die tijd. Denk aan de zwarte muziek. Werd massaal gekopieerd door witte mensen! Plagiaat ten top!
    “The Lion sleeps tonight”
    Deze melodie is door een Afrikaanse man bedacht. De witte heeft er een tekst bij bedacht en het werd een wereldhit van formaat, tot vandaag! Miljoenen heeft die witte man ermee verdiend terwijl die zwarte componist noodlijdend moest toezien hoe zijn hele familie aan de gevolgen van AIDS overleed, al zijn kinderen! Geen geld om medicijnen te betalen…
    Er zijn duizenden verhalen van dit soort….
    Rinia en haar broers en zussen moeten vechten voor eerherstel van hun vader…..het is een ongelooflijk verhaal maar ik geloof het direct!
    Want dom waren wij niet, dom zijn we gehouden!

    zaterdag 15 juni 2013 om 22:25 uur Beoordeel +5


    Maak melding
  4. Boosheid [COLUMN]

    Door Nellie Bakboord – Een verschrikkelijk boosheid maakte zich die dag in Amersfoort van mij meester. Een soort boosheid waarbij het lijkt alsof je alle controle van beheersing verliest. Van alles schoot er door mijn hoofd.

    Verbijsterd heb ik die maandagmiddag in het gezellige eetcafé naar het verhaal van Rinia zitten luisteren. Over haar vader. Hij was van beroep onderwijzer. André E.G. Brouwn. Haar relaas hield me in de greep. Alles in mij verslapte. Behalve mijn aandacht.

    Bij mij kwamen verschillende emoties die middag naar boven toen Rinia op mijn verzoek over haar vader vertelde. Ik wilde meer weten over haar ouders. Haar ouders hadden een bijzondere dochter op de wereld gezet die ik had leren kennen. Een reden om meer te willen weten over Rinia’s achtergrond. Rinia leerde ik kennen op 25 november 2011 in Paramaribo. Niemand had ons die dag aan elkaar voorgesteld. Onze blikken kruisten elkaar en we gaven elkaar een warme hand. Zoals onder alle Surinamers, ‘mi sab’yu fu wan presi’, vaker gebeurt, gebeurde ook nu tussen ons. Een gevoel alsof wij elkaar al jaren kenden. Een heerlijke klik. Binnen een mum kwamen wij erachter dat onze families elkaar al jaren kenden. Gevolg; dubbele pret. Door het lot zaten wij in sociëteit het Park aan de grote Combé aan een grote ronde tafel met nog twee andere vrouwen. Onze middag kon niet meer stuk. De aanhoudende regen kon onze pret niet drukken. Nu die herinnering weer naar de oppervlakte komt bedenk ik dat die regen, die meer weg had van een sibi busi misschien juist een geschenk was. Een geschenk waarvan wij dankbaar gebruik maakten. Voor de ene swit’tori na de andere hadden wij nu alle ruimte.

    Rinia en ik werden dikke vrienden. Maar die dag in Amersfoort waar Rinia over haar vader vertelde laat me niet meer los. Zal mij ook nooit meer loslaten. We zaten in een rustig hoekje. Ik kon ongestoord naar haar betoog luisteren. Als ik dat moment terughaal zie ik Rinia voor me. De rustheid zelve. “Omdat er op de scholen in de districten weinig of geen leesmateriaal ter beschikking was waarin leerlingen in Suriname zichzelf konden herkennen begon mijn vader zelf verhalen op te tekenen. In een schriftje. Hij las die verhalen ook aan ons voor. En in die verhalen kwamen taferelen voor die kinderen in Suriname herkenden. Ken je die boeken van Loes en Mama? Die verhalen zijn van mijn vader. Loes, Ram, Lena, Erna, Ronald, Frank en nog veel meer namen. Die personages bestonden echt”.

    Op mijn gezicht stond met grote letters het woord ‘ongeloof’. Ik vuurde duizend en één vragen op Rinia af en voelde, voor zij een antwoord kon formuleren een boosheid die door mijn hele lijf woedde. “Weet je”, vervolgde Rinia, “mijn moeder had mijn vader gewaarschuwd. Als onze pa toen, op die bewuste dag op Kroonenburg naar onze ma had geluisterd dan was het allemaal anders gelopen. Een paar weken voordat mamma stierf bracht mijn zus Gladys haar naar huis. In de auto vertelde mijn moeder opnieuw aan Gladys wat zij had gedroomd. Wij hadden het verhaal al zo vaak gehoord”. ‘André. Binnenkort zullen er heren vanuit de stad naar je toekomen. Onder andere een blanke man. Ze zullen om je manuscript vragen. Dat moet je niet afgeven want je zult het nooit meer terugzien. En je zult er ook nooit meer iets over horen’. Ik was met stomheid geslagen. Bestaan er schonere dromen? Bij Loes en Mama denken alle Surinamers aan Anne de Vries. Rinia Brouwn, haar broers en zusters kennen het ware verhaal. Op dat verhaal wacht ik. Vol spanning.

    ©Nellie Bakboord [email protected]


    Maak melding
  5. Vorig jaar las ik een stuk in de Ware Tijd. Het was een interview met de dochter van de bedenker van “Loes en Mama”.
    Dat is dus niet Anne de Vries. De Vries had het geld en de mogelijkheden om het intelectuele eigendom van de Surinaamse onderwijzer uit te geven. Laatstgenoemde heeft er niet aan gedacht zijn eigendom als zodanig vast te leggen. De schriftjes gaf hij zo mee aan Anne de Vries..De rest is geschiedenis. Heel jammer!


    Maak melding
  6. Ja mensen, ik las Arcie de man van staal (of zoiets) en Pingo, Pol en Pel (of zoiets). Weet het niet precies meer. Ene Mandrake de Tovenaar (of zoiets) was er ook.


    Maak melding
  7. Het zou van enige respect aan de familie van de bedenker/schrijver in Suriname getuigen als Vaco een bepaalt percentage van elk boek aan de nabestaanden gaf.


    Maak melding
  8. @ FER. E

    Dit is wat ik mij nog kan herinneren van ” Ronald aan het stuur ”

    Ronald zegt dat hij kan sturen net zo goed als de chauffeur.Maar als hij het mag proberen, weet je wat er dan gebeurt ?
    Krakkekrak ! tegen een boom aan.
    Klap ! een hond dood. Ooh ! een mens.
    Plons ! waar zijn we ? In de trens.

    Prachtig waren de teksten uit de serie. Ik herinner mij ook nog het gebochelde oude vrouwtje, KOJANDIEBANDAKOJTIE.

    Bodie Srika, bodie Srika ! Na yu tell them child mie neng, KOJANDIEBANDAKOJTIE.

    Hoe het verhaal nou precies weer in mekaar zit weet ik niet meer.

    Vergeet ook niet de serie ” Wij en de wereld ” en een der spannende verhalen; ” Die ene kleine komma “. Met als hoofdpersoon ” Kobus Printa “.

    Hälsningar ! CHAVÉZ


    Maak melding
  9. Loes en mamma.
    Jaap de aap.
    Mies de poes.
    Hans de gans.
    Henk de tank.
    Pero de calimero.
    JoJo de klojo.
    Agoe de dagoe.
    Fer de bler.

    De traditie draait door …. hier op waterkant.


    Maak melding
  10. ‘Dagoe’ de kleine Bosneger werd toen hij gekerstend werd van zijn heidense naam verlost en hij kreeg er de nette Christelijke naam “Samaritaan” voor in de plaats. Ik meen ergens gelezen te hebben dat Maurice de Hond Joods is, ik vraag me af of hij zijn ‘dagoe nen’ ook zal moeten veranderen als hij tot Christen wordt gedoopt.

    Wat me verder bijgebleven is van Dagoe de Kleine Bosneger is dat Dagoe die witte vrouwen op de boot lelijk vond omdat ze zo akelig wit waren en dat die vrouwen brood naar de kinderen wierpen zodat ze het uit het water moesten opvissen, ik ergerde me als kind mateloos aan dat gedrag van die witte vrouwen, waarom konden ze dat brood niet netjes overhandigen zodat het niet nat werd? Ik zei tegen de juf dat ik dat brood niet geaccepteerd zou hebben en het weer naar ze terug gegooid zou hebben, stelletje tuig (ik erger me er nog steeds aan).

    http://teunisbunt.blogspot.com/2012/02/dagoe-de-kleine-bosneger.html


    Maak melding
  11. zelfs de bhakoela witte koe ooievaar heeft nederland ontdekt. dus al gaan de grenzen dicht. toch komen ze ook naar nederland. en ja zelfs wilders kan ze niet tegen houden, want ze vliegen in de lucht..en afschieten mag niet, want ze zijn vrij om te vliegen….


    Maak melding
  12. Jaapje ons aapje die kleine schavuit zat in z`n hokje en wou er graag uit de os liet hem los schoof het schuifje opzij jaap riep hoera nam een sprong en was vrij.


    Maak melding
  13. Als ze nu ook nog een mooie luxe verzamelbox met nieuwe editie van “Wij en de wereld” herdrukken dan is VACO weer een paar tienduizenden rijker!
    Want ze gaan verkopen. Nostalgie ten top!
    Het verhaal van “Die arme kleine bakroe”! Wat heeft dat mijn kinderhartje beroert. En later in de bovenbouw: “Het ontstaan van de namen van de watervallen in de Marowijnerivier!”
    Zowat de gehele Surinaamse geschiedenis vaar je voorbij in een korjaal vanaf de oorsprong tot aan de monding van de Marowijne.
    Singatitee soela: zing met het touw mee, het touw waarmee de korjaal over de soela heen getrokken werd, ondersteund door gezang, om het trekken kracht bij te zetten.
    Bonnidoro soela, de soela waar het hoofd van de vrijheidsstrijder Boni, dat was opgeëist door de gouverneur tegen een behoorlijke financiële vergoeding, in het water viel. Boni’s hoofd is nooit aangekomen in de stad.
    Apoemavallen, dankt haar naam aan het oorverdovend geluid dat zij maakt als het gebrul van een puma.
    Armina, genoemd naar de echtgenote van een Nederlandse gouverneur?? Of welgestelde edelheer??
    Graag zou ik deze boeken weer even willen inkijken om het Suriname van toen weer even te proeven.
    Met op de achtergrond de melodie van Schoon Suriname, land van mijn dromen, statig gespoeld door de ruisende zee.
    Trots zijn uw stromen en heerlijk uw dromen,
    Fris waait de wind over land van de zee.
    Surinaam gij zijt mij dierbaar.
    Land van schoonheid overal
    Land ik wil mijn hart verpanden en u trouw zijn bovenal!


    Maak melding
  14. Zelfs een onschuldig item als een kinderboekenreeks uit de 2e helft van de vorige eeuw draait voor sommige posters weer uit op een soort wedstrijd Suriname – Nederland.
    Jammer.
    Anne de Vries mag dan een Nederlander zijn, maar was een van de allerbeste kinderboekenschrijvers uit zijn tijd met prachtige illustraties in zijn boeken.
    Ik denk overigens, dat meer dan de helft van de posters op dit forum de naam Anne de Vries helemaal niets zegt.


    Maak melding
  15. Touwtje springen: Erien Dorien rammenas, bana beki annanas!
    Tante lotje: tante lotje onde de mark die pindakaas verkocht

    Nanie en de manjas in de schuur die de heks was?? en inderdaad ronald zei dat hij kan sturen net zo goed als de chauffeur! krack en krack, in de trens!!..

    Vergeet de DiDibries niet!! Mijn vader heeft een slang gevangen??

    Prachtig boek!!!


    Maak melding
  16. 23 nov. 2014

    Leuk zo een uitgave !

    Maar Surineds, blijf niet hangen in de dromerige nostalgie.
    De ‘wereld’ vernieuwd zich steeds verder, maar een groot aantal Surineds blijkt kampioen gebleven te zijn in het omarmen van dromerige nostalgie. Word wakker, vernieuw u en denk toekomstgericht.

    En met minpunten wordt jou de waarheid van de toekomst ontnomen.
    Srika (komt ook in ‘Loes en Mama’ voor)


    Maak melding
  17. Surineds,
    Vertel alles wat je weet over Suriname door aan je kinderen. Het zal hun gevoel van eigenwaarde versterken als ze weten waar ze vandaan komen. Zij zullen de toekomst beter begrijpen en adequaat kunnen handelen als ze hun achtergrond kennen!
    Suriname is hun roots! Ontwortel ze niet maar voedt ze, bij de wortel! Dan staan ze sterker in het leven en kan er niet met ze gesold worden!
    Vernieuwing gaat vanzelf, dat hou je niet tegen!


    Maak melding
  18. @Rudinho,
    Een Surinaamse onderwijzer heeft een schitterende Surinaamse leesmethode ontwikkeld, en heeft het in goed vertrouwen aan een buitenlandse schrijver laten zien. Die ander is ermee vandoor gegaan en heeft er heel veel geld aan verdiend.
    “Loes en Mama” is oorspronkelijk geschreven door een Surinamer genaamd Brouwn!
    Als je dit onschuldig noemt omdat het om kinderboeken gaat dan is er wel behoorlijk een steekje los bij jou!
    Zodra het kinderen betreft is het volgens sommigen “onschuldig”
    Kinderarbeid, kindslaven, kindermisbruik, kindermishandeling, allemaal onschuldig???


    Maak melding
  19. Tamara,

    Je hebt de strekking van mijn posting denk ik niet goed begrepen.
    Het gaat mij om het thema kinderboek.
    Dat kun je niet vergelijken met kinderarbeid, kindermisbruik, enz., zoals jij dat benoemt, want dat zijn toch thema’s van een heel andere orde.
    Ik vind lezen – en zeker het lezen van boeken door kinderen – onschuldig en heel bevorderlijk voor hun ontwikkeling.
    Daaraan hebben Loes en Mamma voor heel veel – nu oudere – Surinamers aan bijgedragen.
    Dat het opnieuw in productie brengen van deze serie voor sommigen aanleiding is om vooral nadruk te leggen op de commerciele kant, vind ik spijtig, want het gaat hier volgens mij helemaal niet om geld verdienen.
    Overigens mogen de nakomelingen van de heer Brouwn wat mij betreft de hele opbrengst krijgen.


    Maak melding
  20. 24 nov. 2014

    Nu even naar een verschijnsel dat internationaal vaak voorkomt: Het stelen van intellectuele culturele eigendommen uit ontwikkelingslanden en het als eigen bezit registreren door personen uit de rijke landen.

    Srika heeft in het verleden hier op al gewezen. Denk bijvoorbeeld aan Plotkin en Terry Medicine die met de medische kennis van de Trio en Wayana indianen, leven in het zuiden van Suriname, in de USA miljardairs geworden zijn.

    Srika krijgt net een boek voor ogen: De Mooiste SURINAAMSE MYTHEN EN SAGEN, uitgeverij Verba b.v, Soest

    Het zijn typisch Surinaamse verhalen, van BA ANANSI tot de bosgeesten van Inheemsen (Indianen).

    Maar er staat nergens wie de authentieke eigenaren van deze verhalen zijn. Een aantal van deze verhalen is ‘verhollands” bewerkt en Verba heeft copyright.

    Om juridisch het geheel te maskeren wordt in het boek vastgelegd:

    De uitgever heeft alle mogelijke moeite gedaan om de illustrator of de rechthebbende(n) VAN ZIJN werk op te sporen. Mocht iemand menen aanspraak op het auteursrecht van de illustraties te kunnen maken, dan wordt hij of zij vriendelijk verzocht contact met de uitgever op te nemen.

    Dus deze Nederlandse uitgever claimt bij voorbaat dat het werk eigen intellectuele productie is. Dat is de werkwijze !!

    Met Loes en Mama zal het niet anders geweest zijn.

    Maar er moet vooruit gedacht worden. Waarom geen vereniging hier in Nederland oprichten die op zoek gaat naar, bewijzen levert en claims legt op Surinaams intellectueel eigendom. Internationaal is dit toch al normaal in de muziekwereld ?

    Krijgt Srika nu een claim op de minpunten?
    Srika


    Maak melding
  21. @Rudinho:
    “Overigens mogen de nakomelingen van de heer Brouwn wat mij betreft de hele opbrengst krijgen.”

    Rudinho, dáár is waar het precies om gaat, ze krijgen niets!!
    Begrijp je wat het zo wrang maakt?
    Deze prachtige kinderboeken serie.
    Precies zo is het met het onschuldige kinderfeest op 5 dec.
    Prachtig feest met een wrang accent.
    Veel mensen leggen dáár het accent op, op de kinderen, alleen maar om zich achter de waarheid te versluieren. Dat is wat ik bedoel te zeggen. Niet alles wat met kinderen te doen heeft is per definitie goed.
    (Het is niet mijn bedoeling om de discussie van Sinterklaas hier voort te zetten omdat volgens mij alles al gezegd is.)


    Maak melding
  22. @Srika,

    De wetten zijn zodanig gemaakt dat ze niet ten voordele zijn van de bezitters, maar ten voordele van de registreerders.

    Wie kon niet lezen en dus niet registreren en had/heeft geen flauw idee dat iemand met z’n rechten er vandoor gaat? De armen in de arme landen.
    Wie kon wel lezen en dus wel registreren en had toegang tot de registratie-instanties en wist/weet dat het geclaimde niet z’n eigen bedenksel is? De rijken van de rijke landen.

    De VN – die Westerse instelling – zou deze wet moeten aanpassen en moeten verhinderen dat culturele- of gemeenschapsuitingen, tradities, gebruiken, medicijnen, verhalen, technieken enz. door iemand anders dan een lid uit die betreffende cultuur of gemeenschap kan worden gepatenteerd. Maar helaas, de VN is een bakra organisatie en je weet dus voor wie ze werken.


    Maak melding
  23. passant
    Het zou van enige respect aan de familie van de bedenker/schrijver in Suriname getuigen als Vaco een bepaalt percentage van elk boek aan de nabestaanden gaf.

    zondag 23 november 2014 om 15:37 uur
    ============================================
    We zouden met zijn allen moeten weigeren de boeken te kopen tenzij Vaco een behoorlijke geste naar de familie/erfgenamen van de bedenker doet.


    Maak melding
  24. Tamara,

    Ik begrijp je en ben het met je eens, dat niet alles, wat met kinderen te maken heeft, per defenitie onschuldig is.
    Geen verschil van mening daarover.
    Ik heb alleen willen zeggen, dat ik het lezen van kinderboeken door kinderen een onschuldige bezigheid vind.
    Ik zie niet in, wat daar mis mee is.
    Dit artikel geeft sommige posters aanleiding om het auteursrecht aan de kaak te stellen en dat is hun goed recht, maar dat is een afgeleide van wat in dit artikel centraal staat.
    Namelijk nog eens kunnen genieten van prachtige kinderboeken.


    Maak melding
  25. Westerlingen vertonen weinig respect voor de cultuur en gevoelens van een ander.
    Zo drukken ze afbeeldingen van Hindoe Godheden af op zelfs (onder)kleding, sandalen, bierflessen enz! Terwijl dit door Hindoes als zeer vernederend (voor hen en hun Goden) wordt gezien.
    Een Hindoe plaatst een beeld of afbeelding van God om Hem/Haar te aanbidden, dus vaak op een altaar in huis/tempel en niet om het te showen. En zeker niet op onreine plaatsen zoals sandalen, kleding, producten enz.
    Wie zou willen dat iemand de foto van zijn vader of moeder op z’n sandalen, ondergoed, bierflesje, pakje sigaret plaatst? Niemand toch? Toch doen sommige Westerlingen dit regelmatig (zonder protest van de andere Westerlingen). Gewoon, omdat ze nergens respect voor hebben en alles toegestaan vinden om winst te maken. Tenzij het een portret van Koning Willem Alexander of Koningin Maxima betreft. Dan toont men wel (terecht) respect en wil men wel toestemming vragen.


    Maak melding
  26. @Srika (maandag 24 november 2014 om 13:20 uur)
    Het klopt hoor.

    Maar ook @Tamara heeft in haar/zijn reactie h.e.a. vermeld.
    “Loes en Mama” is oorspronkelijk geschreven door een Surinamer genaamd Brouwn!

    Ik was hiervan nimmer op de hoogte.
    Het is goed dat zulke bronnen ook in een reactie wordt vermeld.

    Maar de Nederlandse schrijver Anne de Vries, is volgens mij ook nimmer in SU. geweest.
    De volgende persoon wel.
    Corrie van der Baan: Cornelia Catharina (Corrie) van der Baan
    was een Nederlandse kunstschilder, pentekenaar, aquarellist, illustrator en boekbandontwerper.
    Zij werkte in Roosendaal en Leiden en was in 1953 negen maanden in Suriname.

    Maar niet vergeten, dat het onze eigen Su. mensen waren die goedkeuring hieraan gaven.

    Ons eigen Leesboek
    Methode voor het eerste leesonderwijs in Suriname
    Door Anne de Vries
    Met illustraties van Corrie van der Baan, (1915-1997)

    Goedgekeurd door een op 6 februari 1953 ingestelde Redactiecommissie, samengesteld als volgt:
    A.F. May – voorzitter, W. A. Leeuwin, A.A.S. Nurmohamed, en A.J. Rayman – leden – en K.R.S. Coleridge – vertegenwoordiger van het Departement van Onderwijs.
    Dijkstra’s Uitgeverij Zeist N.V. Uitgegeven 1955 – 1962:

    Wij en de Wereld
    Bloemlezing voor Surinaamse scholen
    Samengesteld door Anne de Vries
    Met medewerking van Surinaamse leerkrachten
    Geïllustreerd door Corrie van der Baan, (1915-1997)

    Goedgekeurd door een bij beschikking van 18 februari 1956 als volgt samengestelde redactie-commissie:
    A.A.R. Cameron – voorzitter, G. van der Kuyp, W.A. Leeuwin, A.A.S. Nurmohamed en A.J. Rayman – leden en J. Ten Meer – vertegenwoordiger van het Departement van Onderwijs.
    Dijkstra’s Uitgeverij Zeist B.V., 1957-’58

    Gelukkig dat het nu anders wordt aangepakt.
    Maar het zijn toch leuke jeugd/kinderboeken.

    En voor (Srika & co.)
    Is Dagoe, de kleine bosneger uit (1954) jullie ook nog bekend?
    Bunt Blogt: Dagoe, de kleine bosneger (Zwart en wit).
    N.a.v. Dagoe, de kleine bosneger kwam ik toevallig het volgende artikel tegen.
    Raadpleeg via Google de volgende site voor het volledig artikel.

    Tydskrif vir Letterkunde – In loco parentis: the … – SciELO

    In loco parentis: the adoption plot in Dutch-language colonial children’s books
    Children’s literature and postcolonial theory
    (Elisabeth Wesseling).


    Maak melding
  27. Wie kent deze ook nog : 7 kleine siekkas die zaten in het zand 1 wilde de straat over steken maar kwam onder een autoband ,wie weet wat er verder gebeurde met die 6 andere siekkas ?


    Maak melding

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

LAATSTE BERICHTEN:
TOP SITES