Op 29 februari jl. is dr. Glenn Willemsen, directeur van het Nationaal instituut Nederlands slavernijverleden en erfenis (NiNsee), overleden. Volgens Radio Nederland Wereldomroep had hij zich begin dit jaar in het ziekenhuis gemeld voor een niertransplantatie. De operatie verliep weliswaar voorspoedig, maar een paar weken daarna deden zich complicaties voor, waaraan Willemsen uiteindelijk is bezweken.
Glenn Willemsen studeerde Sociale Wetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam. In 1980 promoveerde hij aan de Erasmus Universiteit te Rotterdam op een proefschrift over koloniale politiek en transformatie adviezen in een plantage economie (Suriname 1973- 1930). Diverse publicaties op zijn naam staan op het terrein van intergratie, racisme en abolitie.
Zijn laatste publicatie handelt over de afschaffing van de slavernij in Nederland, Suriname en de Nederlandse Antillen. Dit boek is getiteld “dagen van gejuich en gejubel”.
De heer Willemsen is 59 jaar geworden.
Rust in vrede!!
De Here zal U,gedenken bij de Opstanding.Sterkte aan de familie.
Maak melding
er is een tijd van komen en een tijd van gaan.de naam des heren zijd geprezen.
het recht om dood te gaan ken niemand ons ontnemen.
aan de nabestaanden veel sterkte
Maak melding
Beste familie,directie en medewerkers van Ninsee,
Heel veel sterkte, kracht en Gods zegen toegewenst.
Maak melding
Moge God zijn ziele rust geven.
Waka boeng Glenn.
Maak melding
Geachte redaktie,
Wanneer iemand in uw naaste (schoon) familie overlijdt, dan is het goed om ook elkaar te condoleren. U kunt uw condoleancebezoek dan het beste kort houden. Bij zo’n bezoek is de overledene het middelpunt. Over hem of haar gaat het. Je zou niet over andere onderwerpen moeten praten, menen sommigen.
Het is goed om zo snel mogelijk te reageren wanneer iemand in uw naaste omgeving is gestorven. Dit kan al met een kort handgeschreven briefje waarin u naast uw medeleven eventueel een dierbare herinnering aan de overledene kunt vertellen. De condoleancebrief wordt met de hand geschreven. U kunt mondeling condoleren tot en met de begrafenis, daarna is het beter om in ieder geval schriftelijk te condoleren.
Wanneer u iemand die een dierbare heeft verloren weer ontmoet, is het altijd goed om via een extra ‘warme’ blik of gebaar te laten weten dat je met hem/haar meevoelt.
Wanneer iemand in de familie van een van uw collega’s overlijdt, dan is het aardig om namens de afdeling een condoleancekaart te sturen – al of niet voorzien van de handtekening van de collega’s. Er zou ook een delegatie namens de afdeling naar het condoleren of de begrafenis kunnen gaan.
Voelt u voor geen van beiden dan kunt u zelf een brief of kaart sturen en wanneer de collega weer terug is op het werk, dan is het aardig dat u hem alsnog uw medeleven betuigt en belangstelling toont.
Laat altijd uw medeleven blijken, wanneer iemand overlijdt uit uw – misschien wel verre – verleden. Al heeft u lange tijd geen contact meer – medeleven doet altijd goed en kan troost brengen.
AFRIKA:
Aan de Goudkust van Afrika (Cape Coust), bestond de gewoonte de doden in de vloer van woonhuizen te begraven, als onderdeel van een animistische ceremonie. Vrouwen mogen luidop rouwen en mogen ze hun gevoelens tonen tot hysterie toe. Soms zijn er trommelaars en fluitspelers bij. Een begrafenisplechtigheid kan soms een week lang (Aytiday) duren.
Na een periode van enkele weken (Siksi wiki) en maanden tot zelfs een jaar, wordt de rouw officieel afgelegd en wordt er een feest gehouden. In de Republiek Suriname noemen wij dat Puru-Blaka.
Met deze informatie condoleert de Bewustzijnsbeweging EBU-Akademiya Amsterdam en Suriname, de Bewustzijnsbeweging Dyadyaman en het comite ‘Een Waardig Standbeeld van Anton de Kom’, de Surinaamse gemeenschap in Suriname, Nederland en waar ook ter wereld woonachtig, met dit verlies en wenzen zij de nabestaanden heelveel sterke toe.
Sribi switi mati, grantangi fu ala krakti nanga du.
Namens deze,
E. Buitenman
Maak melding